HATİP OLARAK EL-HACCÂC B. YUSÛF

el-Haccâc b. Yusûf, Emeviler döneminde yaşamış, Emevilerin politikalarına sıkı sıkıya bağlı ve Emevi devlet otoritesini sağlamış acımasız bir komutandır. Onun bu acımasız kişiliği irâd ettiği hutbelere de yansımıştır. Bu çalışmada el-Haccâc’ın askeri kişiliğinin dışında bir hatip olarak hutbelerinde öne çıkan üslubu, hutbelerinin muhtevası ve dil özellikleri üzerinde durulmuştur. Ayrıca bu özelliklerin daha iyi anlaşılması için de hutbelerinden bazıları orijinaliyle ve tercümesiyle birlikte sunulmuştur.
Anahtar Kelimeler:

el-Haccâc, Emeviler, Hitâbet.

___

  • Ahmed el-Hâşimî. (1984). Cevâhiru’l-Belâğa fi’l-Meânî ve’l-Beyân ve’l-Bedi’, İstanbul.
  • Ḍayf, Şevḳi. (1963). el-Asru’l-İslâmî, nşr. Dâru’l-meârif, Kâhire. el-Câhiz. (1418/1998). el-Beyân ve’t-Tebyîn I - IV, Yedinci Baskı, nşr. Muhammed Abdusselam Hârûn, Kahire.
  • el-Fâhûrî, Ḥannâ. (1986). el-Câmiʿ fî Târîhi’l-Edebi’l-Arabî, (el- Edebu’l-Ḳadîm), Beyrût.
  • el-Hafâcî. (1410/1990). el-Ḥayâtu’l-Edebiyye ba’de Ẓuhûri’lİslâm, nşr. Dâru’l-cîl, Beyrut.
  • el-Ḳalḳaşendî. (1922). Ṣubḥu’l-a’şâ’, I – XIV, nşr. Dâru’l-kütübi’l- Mısriyye, Kâhire.
  • es-Suyûṭî. 1992). Târîhu’l-Hulefâ’, Mısır.
  • et-Taberî (Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr). (1967). Târîhu’r-Rusul ve’l-Mulûk I-XI, (2. Baskı), nşr. M. Ebu’l-Fadl İbrahim, Kahire.
  • ez-Zeyyât, Ahmed Hasan, Târîhu’l-Edebi’l-‘Arabî, nşr. Dâru nahdati Mısr, Kâhire.
  • Ferrûh. (1981). ‘Umer, Târîhu’l-Edebi’l-Arabî, I-VI, Dâru’l-ilm, Beyrut.
  • İbn Abdi Rabbihî el-Endelûsî (Ahmed b. Muhammed). (1404/1983). el-İḳdu’l-Ferîd I-IV, nşr. Dâru’l-kutubu’l-ilmiyye, (1. Baskı), Beyrut.
  • İbnu’l-Esîr. (1966-67). el-Kâmil fi’t-Târîh, I-XIII, Beyrut. Safvet, Ahmed Zeki. (1352/1923). Cemheretu Hutabi’l-Arab, I-III, 1. Baskı, Beyrut. (1922).