___

• Ayvaz Tunç, Ö. ve Karadağ, E. (2013). Postmodern oluşturmacılığa dijital öyküleme. Eğitim Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(4), 310-315.
• Akgül, A. (2016). Kişisel verilerin korunmasında yeni bir hak: “Unutulma hakkı” ve AB Adalet Divanı’nın “Google kararı”. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 11-38.
• Bal, M. (1997). Narratology-Introduction to the Theory of Narrative. Canada: University of Toronto Press.
• Balaman, F. (2016). Dijital öykülemenin üniversite öğrencilerinin demokratik değer yargılarına etkisi: Mustafa Kemal Üniversitesi örneği. Current Research in Education, 2(1), 42-52.
• Bennett, E. M. (2013). Storytelling and the moral tradition: An examination of the pedagogy of storytelling for moral enculturation. In M. Rohse, J. J. Infanti, N. Sabnani and M. Nivargi (Eds.), The Many Facets of Storytelling: Global Reflections on Narrative Complexity, (13-21).
• Bonds, C. (2016). Best storytelling practices in education. (Unpublished PhD thesis) Pepperdine University, California.
• Borneman, D. and Gibson, K. (2011). Digital storytelling: Meeting standards across the curriculum in a WWII/Holocaust unit. School Library Monthly, 27(7), 16-17.
• Bran, R. (2010). Message in a bottle telling stories in a digital world. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 2(2), 1790-1793.
• Buckingham, David. (2009). 'Creative' visual methods in media research: Possibilities, problems and proposals. Media Culture & Society, 31, 633-652.
• Bumgarner, B. L. (2012). Digital storytelling in writing: A case study of student teacher attitudes toward teaching with technology. Unpublished doctoral dissertation, University of Missouri, Columbia.
• Conole, G. and Alevizou, P. (2010). A literature review of the use of Web 2.0 tools in Higher Education. Higher Education Academy. http://core.ac.uk/download/ pdf/5162 adresinden 11 Nisan 2021’de alınmıştır.
• Cormode, G. and Krishnamurthy, B. (2008). Key differences between Web 1.0 and Web 2.0. First Monday, 13(6).
• Creswell,J. W., Plano Clark, V. L., Gutmann, M. L. & Hanson, W. E. (2003).An expanded typology for classifying mixed methods research into designs. A. Tashakkori y C. Teddlie, Handbook of mixed methods in social and behavioral research, 209- 240.
• Çalışır, G. ve Sönmez, G. (2020). Bir olgubilim çalışması: İletişim fakültesi öğrencilerinin medyaya ve medya okuryazarlığına bakış açılarının belirlenmesi. The Journal of International Scientific Researches, 5(2), 128-142.
• Çelebi, C. ve Satırlı, H. (2021). Web 2.0 araçlarının ilkokul seviyesinde kullanım alanları. Instructional Technology and Lifelong Learning, 2(1), 75-110. DOI: 10.52911/ itall.938122.
• Davis, F. D. (1989). Perceived usefulness, perceived ease of use, and user acceptance of information technology. MIS Quarterly, 13(3), 319–340.
• Demirer, V. ve Baki̇, Y. (2018). Türkçe öğretmeni adaylarının dijital öyküleme sürecine ilişkin görüşleri ve algıları. Journal of Theoretical Educational Science, 11(4), 718-747.
• Dunlap, J. C. and Lowenthal, P. R. (2014). The power of presence: Our quest for the right mix of social presence in online courses. In A. P. Mizell and A. A. Piña (Eds.), Real life distance education: Case studies in practice (41-66). Charlotte, NC: Information Age Publishing.
• Foley, L. M. (2013). Digital storytelling in primary-grade classrooms. USA: Arizona State University.
• Gabel, D. (2011). Down to earth digital storytelling. Library Media Connection, 30(1), 24-27.
• Gakhar, S. and Thompson,A. (2007). Digital storytelling: Engaging, communicating, and collaborating. In R. Carlsen et al. (Eds.), Proceedings of Society for Information Technology & Teacher Education International Conference (pp. 607-612). Chesapeake, VA: AACE.
• Halstead, J. M. and Taylor, M. J. (2000). Learning and teaching about values: A review of recent research. Cambridge Journal of Education, 30(2), 169-202.
• Heinich, R., Molenda, M., Russell, J. D. & Smaldino, S. E. (2002). Instructional media and technologies for learning (7th Ed.). Merrill Prentice Hall, USA.
• Heo, M.(2009). Digitalstorytelling:An empiricalstudy ofthe impact of digitalstorytelling on pre-service teachers’ self-efficacy and dispositions towards educational technology. Educational Multimedia and Hypermedia, 18(4), 405-428.
• Hull, G. A. and Katz, M. (2006). Crafting an agentive self: Case studies of digital storytelling. Research in the Teaching of English, 41(1), 43-81.
• Hung, C. M., Hwang, G. J. and Huang, I. (2012). A project-based digital storytelling approach for improving students' learning motivation, problem-solving competence and learning achievement. Educational Technology & Society, 15(4), 368–379.
• International Society for Technology in Education “ISTE”. (2016). Web: https://www. iste.org/standards/iste-standards-for-students adresinden 30 Eylül 2021 tarihin- de alınmıştır.
• İncetelli, A. (2005). Dijital hikâye anlatımının bileşenleri. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 4(3), 132-142.
• Jakes, D. S. and Brennan, J. (2005). Capturing stories, capturing lives: an introduction to digital storytelling. http://www.jakesonline.org/dstory_ice.pdf adresinden 16 Mayıs 2021 tarihinde alınmıştır.
• Johnson, B. and Christensen, L. (2007). Educational research: Quantitative, qualitative and mixed approaches, 3rd Ed. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Karakaş, M. M. (2015). Ortaokul sekizinci sınıf öğrencilerinin fen bilimlerine yönelik 21.yüzyıl beceri düzeylerinin ölçülmesi Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Eskişehir Osman Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Karakoyun, F. (2014). Çevrimiçi ortamda oluşturulan dijital öyküleme etkinliklerine ilişkin öğretmen adayları ve ilköğretim öğrencilerinin görüşlerinin incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Kearney, M. (2011).Alearning design forstudent-generated digitalstorytelling. Learning, Media and Technology, 36(2), 169-188.
• Kearney, M. (2011).Alearning design forstudent-generated digitalstorytelling. Learning, Media and Technology, 36(2), 169-188.
• Kılınç, B. ve Kılınç, E. (2014). Yeni medya ortamında çocuk birey: Yeni iletişim teknolojileri ve medya pedagojisinin önemi. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (22), 9-23.
• Kıran, Ö. (2020). Temel yaklaşımlar açısından medya okuryazarlığı eğitimi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(3), 100. Yıl Eğitim Sempozyumu Özel Sayı, 233-248.
• Kim, I. (2015). Eff ects of learner-generated digitalstorytelling on academic achievement, creativity, and fl ow in higher education. Educational Technology İnternational, 16(2), 167-181.
• Kocaman Karoğlu, A. (2015). Öğretim sürecinde hikâye anlatmanın teknolojiyle değişen doğası: Dijital hikâye anlatımı. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(2), 89-106.
• Koçin, B. ve Tuğluk, M. N. (2020). 2013 Okul öncesi eğitim programının 21. yüzyıl becerileri açısından incelenmesi. Ulakbilge, 49(2020 Haziran), 621–649.
• Koçyiğit, M. (2015). Sosyal ağ pazarlaması; marka bağlılığı oluşturmada yeni bir pazarlama stratejisi. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Küngerü, A. (2016). Bir ifade aracı olarak dijital öykü anlatımı. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 1(2), 33-45.
• Lister, M., Dovey J., Giddings, S., Grant, I. and Kelly, K. (2009). New media: A Critical Introduction. New York: Routledge.
• McLellan, H. (2006). Digital storytelling in higher education. Journal of Computing in Higher Education, 19(1), 65-79.
• McMillan, J. H. and Schumacher, S. (2010). Research in education: Evidence-Based inquiry. UK: Pearson Higher Ed.
• Meadows, D. (2003). Digital storytelling: Research-based practice in new media. Visual Communication, 2(2), 189-193.
• Oberg,A. and Daniels, P. (2013).Analysis of the effect a student-centered mobile learning instructional method has on language acquisition. Computer Assisted Language Learning, 26(2), 177-196.
• Oppermann, M. (2008). Digital storytelling and American studies: Critical trajectories from the emotional to the epistemological. Arts and Humanities in Higher Education, 7(2), 171- 187.
• Parsa, A. F. ve Akmeşe, Z. (2019). Sosyal medya ve çocuk istismarı: Instagram anneleri örneği. KADEM Kadın Araştırmaları Dergisi 5(1), 163-191.
• Prensky, M. (2009). H. sapiens digital: From digital immigrants and digital natives to digital wisdom. Innovate: Journal of online education, 5(3), 1.
• Rambe, P. and Mlambo, S. (2014). Using digital storytelling to externalise personal knowledge of research processes: The case of a Knowledge Audio repository. The Internet and Higher Education, 22, 11-23.
• Robin, B. (2006). The educational uses of digital storytelling. In C. Crawford et al. (Eds.), Proceedings of Society for Information Technology & Teacher Education International Conference 2006 (pp. 709-716). Chesapeake, VA: AACE.
• Robin, B. (2016). The power of digital storytelling to support teaching and learning. Digital Education Review, 30, 17-29.
• Robin, B. R. (2008). Digital storytelling: A powerful technology tool for the 21st century classroom. Theory into Practice, 47(3), 220–228.
• Robin, B. R. ve McNeil, S. G. (2013). What educators should know about teaching digital storytelling. Digital Education Review, 22, 37-51.
• Rossiter, M. and Garcia, P. A. (2010). Digital storytelling: A new player on the narrative field. New Directions for Adult and Continuing Education, 126, 37-48.
• Sadik, A. (2008). Digital storytelling: A meaningful technology-integrated approach for engaged student learning. Educational Technology Research and Development, 56(4), 487-506.
• Sawyer, C. B. and Willis, J. M. (2011). Introducing digital storytelling to ınfluence the behavior of children and adolescents. Journal of Creativity in Mental Health, 6(4), 274-283.
• Smith, R. L. (2012). Mixed methods research design: A recommended paradign for the counseling profession. In Ideas and research you can use: VISTAS, 1, 1-6.
• Song, Q., He, L. and Hu, X. (2012). To improve the interactivity of the history educational games with digital interactive storytelling. Physics Procedia, 33, 1798-1802.
• Şendağ, S. (2019) Öğretim teknolojileri: Etkili ve eğlenceli öğrenme deneyimi tasarım rehberi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Tashakkori, A. and Teddlie, C. (2003). Handbook of mixed methods in social and behavi- oral research. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Tatlı, Z., Turan-Güntepe, E., Ozkan, Ç. G., Kurt, Y. ve Caylak-Altun, E. (2017). The use of digital storytelling in nursing education, case of Turkey: Web 2.0 practice. EURASIA Journal of Mathematics Science and Technology Education, 13, 6807-6822.
• Tatlı, Z. (2016). Dijital öyküleme. A. İşman, H. F. Odabaşı ve B. Akkoyunlu. (Editörler). Eğitim Teknolojileri Okumaları. Ankara: TOJET, s.219-234’daki bölüm.
• Tunç Ayvaz, Ö. ve Turkaya, A. (2018). Multidisipliner Eğitim Ortamları: Animasyon Atölyeleri. In Uluslararası Sosyal & Hukuk Çalışmaları Kongresi International Congress on Social & Legal Studies (p. 67).
• Thoman, E. ve Jolls T. (2008). 21. Yüzyıl okuryazarlığı. (Çev. Cevat Elma ve Alper Kesten). Ankara: Ekinoks Yayınları.
• Uslu Pehlivan, E. ve Kurtoğlu Erden, M. (2018). Değerler eğitiminde dijital öykülerin kullanımı. I. Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresinde sunuldu, USBİK 2018, Kayseri.
• Uslu Pehlivan, E. ve Kurtoğlu Erden, M. (2019). Değer eğitiminde dijital öykü kullanımı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Verdugo, D. R. and Belmonte, I. A. (2007). Using digital stories to improve listening comprehension with Spanish young learners of English. Language Learning and Technology, 11(1), 87-101.
• Yalın, H.İ. (2002). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Nobel Yayınları.
• Yang, Y. C. and Wu, W. I (2012). Digital storytelling for enhancing student academic achievement, critical thinking, and learning motivation:Ayear-long experimental study. Computers & Education, 59, 339-352.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (9. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.