___

• Ağlanmaz, S. (2006). Türk lehçelerinde fiilimsiler ve fiilimsi yapılar (Sıfat-fiilli yapıların karşılaştırmalı incelenmesi). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Manisa: Celal Bayar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Altunkeser, F. ve Coşkun, İ. (2016). 2009 ve 2015 Türkçe dersi öğretim programlarının karşılaştırılması ve değerlendirilmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. USOS 2016 Özel Sayısı, 114-135.
• Avşar, G. ve Mete, F. (2018). Türkçe öğretim programlarında kullanılan fiillerin yenilenmiş Bloom taksonomisine göre sınıflandırılması. Karaelmas Journal of Educational Sciences. 6, 75-87.
• Aydın, E. (2017). Türkçe dersi öğretim programlarının (2015 ve 2017) değerlendirilmesi. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 12(28), 41-66.
• Ayrancı Bağcı, B. ve Mutlu H. H. (2017). Comparıson of 2006, 2015 and 2017 Turkısh lesson teaching programs. International Journal of Language Academy. 5(7), 119 -130.
• Bayburtlu, Y.S. (2015). 2015 Türkçe dersi öğretim programı ve 2006 Türkçe dersi öğretim programının değerlendirilmesi. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10(15), 137-158.
• Börekçi, M. (2004). Türkçe öğretimi bakımından çatı kavramı. V. Uluslararası Türk Dili Kurultayı Bildirileri I. Ankara. 487-500.
• Çelikpazu, E. E. (2012). Dil bilgisi öğretiminde çatı kavramı ve bu kavramla ilgili yanılgılar. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Ediskun, H. (2017). Yeni Türk dilbilgisi. (13. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Erkman-Akerson, F. (2007). Türkçe örneklerle dile genel bir bakış. (Genişletilmiş yeni basım). İstanbul: Multilingual.
• Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayıncılık. İşeri, K. ve Baştuğ, M. (2016). Yeni Türkçe dersi öğretim programının değerlendirilmesi. International Journal of Language Academy. 4(4), 17-35.
• Karadağ, Ö. (2012). Anlama becerileri açısından Türkçe dersi öğretim programı (6, 7, 8. Sınıflar)’na eleştirel bir bakış. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 36 (1), 97-110.
• Karahan, L. (2009). Dil Bilgisi öğretiminde bütün-parça ilişkisinin önemi. Turkish Studi- es International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 4(8), 23-30.
• MEB, (2018). Türkçe dersi öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim Yayınları.
• Onan, B. (2012a). Dil bilgisi ve okuma öğrenme alanları arasındaki etkileşim üzerine bir analiz çalışması. İdil Dergisi. 1(3), 30-47.
• Onan, B. (2012b).Dil eğitiminin dil bilimsel temelleri: Ferdinand de Saussure’ün genel dilbilim kuramında dil eğitimiyle ilgili bulgular. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.9 (17), 219-243.
• Onan, B.(2015). Derin yapı yüzey yapı ilişkisi bağlamında temel dil becerileri üzerine bir analiz çalışması. Ana Dili Eğitimi Dergisi. 3(3), 91-110.
• Ömeroğlu, A. F. (2017). Dil bilgisi öğretiminin 2004-2017 yılları arası Türkçe dersi öğretim programları açısından incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi. 6(1), 260- 280.
• Özgen, M. (2018). Formalist dilbilgisi kuramları. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Saussure, F. (2001). Genel dilbilim dersleri. İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Sebzecioğlu, T. (2016). Dilbilim kavramlarıyla Türkçe dilbilgisi. İstanbul: Kesit Yayınları.
• Söylemez, Y. (2018). 2018 Türkçe dersi öğretim programındaki kazanımların üst düzey düşünme becerileri açısından değerlendirilmesi. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi. 63, 345-384.
• Üstünova, K. (2018). Dil bilgisi çalışmalarında dilin dizge oluşunun izleri. TÜRÜK Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, 6(14), 1-13.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, K., Kandemir, E. ve Çınar, Z. (2017). Sınıf öğretmenlerinin Türkçe dersi öğretim programına yönelik görüşleri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(2), 135-154.