Sivil toplum örgütlerinin eğitime ilişkin karar alma süreçlerine katılımları üzerine bir araştırma

Bu çalışmanın amacı, sivil toplum örgütlerinin (STÖ) eğitime ilişkin karar alma süreçlerine katılım düzeyleri ve katılım için kullandıkları argümanlar/yolların belirlenmesidir. Çalışma grubu Türkiye’de eğitimle ilgili 14 STÖ’nün yöneticilerinden oluşmaktadır. Araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak STÖ yöneticileri ile yüz yüze görüşme yapılmıştır. Araştırma bulgularına göre STÖ’ler karar süreçlerine katılmak istemekte, ancak katılımları istedikleri düzeyde gerçekleşmemektedir. STÖ’lerin bir kısmı doğrudan karara katılmayı beklerken, diğerleri daha pasif bir yaklaşımla “Biz görüşümüzü söyleriz, isteyen dikkate alır” biçiminde bir yaklaşım sergilemektedir. STÖ’lerin eğitim sistemine ilişkin karar sürecini etkilemek üzere kullandıkları argümanlar/yollar; (a) protestolar, mitingler ve çeşitli eylemler düzenlemek ya da (b) çeşitli yayın ve araştırmalar yayımlamak, basın açıklamaları yapmak, konferans/sempozyum düzenlemek, politikacılar ve yöneticilerle doğrudan iletişim kurmak biçiminde iki grupta toplanmaktadır.

A study of NGO participation in educational decision making processes

The purpose of this study is to describe the extent of NGO’s participation in educational decision making processes and the arguments/strategies that are used by NGOs for the participation. The study group consists of administrator’s of 14 NGO’s with activities in the field of education in Turkey. Data were collected by using a semi-structured interview form developed by researcher. Results demonstrated that NGO’s are seeking active participation in educational decision making processes, but their participation level is not up to their expectations. While some NGO’s expect direct participation, others take a rather passive position saying that “we express our views, whoever wishes may take it into account”. Arguments/strategies used to affect the decision making process by NGO’s include (a) protests, public meetings and various actions, (b) publishing books and research reports, press briefings, organizing conferences/symposiums, direct communication with policy makers and administrators.

PDF

___

Aksu, A. (1998). Öğretmenlerin sendikalaşma engelleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (7). 24-30.
Akşit, B.; Tabakoğlu, B. ve Serdar, A. (2002). Ulus-devlet, küreselleşme ve cemaatçilik arasında sıkışan/gelişen sivil toplum: Türkiye’de sivil toplum kuruluşları deneyimi. İçinde, A. A. Dikmen (ed.). Cumhuriyet döneminde siyasal düşünce ve modernleşme (s.401-427) Ankara: Türk Sosyal Bilimler Derneği ve İmaj Yayınları.
Ataöv, A. (2007) Planlamada sosyal bilimcinin değişen rolü: Toplumdan biri olmak. ODTÜ Mimarlik Fakültesi Dergisi.24(1), 139-152
Aydın, M. (1998). Eğitim yönetimi. (Beşinci Baskı), Ankara: Hatiboğlu Yayınları.
Bryman, A. (2001). Social research methods. New York: Oxford Univerity Pres Inc.
Bursalıoğlu, Z. (1998) Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. (10. Baskı). Ankara: Pegem
Celep, C. (1996) Okullarda işbirlikçi karar verme ve yöneticinin rolü. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 2(19), 57-62.
Ekelund, R. B. ve R. D. Tollison. (1986). The theory of public choice. Economics. Boston: Little Brown C.
Guest, D. ve P. Dewe (1988). Why do workers belong to a trade union? A social psychological study in the electronics industry. British Journal of Industrial Relations, 26(2). 178-194.
Haberfeld, Y. (1995). Why do workers join unions? The case of Israel. Industrial and Labor Relations Review, 48(4), 656-670.
Horst, A. (1993). Political education of pupils in the new federal states. European Education, 25(2), 171-216.
Karakaya, H. (2001). Öğretmenlerin örgütlenme nedenleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
Marshall, G. (1999). Sosyoloji sözlüğü, (Çev: Osman Akınhay ve Derya Kömürcü), Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Mclaughlin, T. H. (2000). Citizenship and education in England. The Crick Report and beyond. Journal of Philosophy of Education. 34(4), 541-570.
Meynaud, J. (1975). Politikada baskı grupları. (Çev: Samih Tiryakioğlu). İstanbul: Varlık Yayınevi.
OECD (2003). Üst düzey eğitim sorumluları toplantısı: Yeni eğitim politika sorunları toplantı raporu 6-8 Şubat 2003 Dublin, İrlanda.
OECD (2004). Education at a glance: OECD indicators - 2004 Edition.
Öcal, L. (1998). Türkiye’de memur sendikacılığı. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi.
Öncül, R. (2000) Eğitim ve Eğitim Bilimleri Sözlüğü. Milli Eğitim Basımevi, İstanbul
Patton, M. Q. (1990). Qualitative evaluation and research methods.(Secaond Edition). California: Sage Publications.
Sakal, M. (1998). Siyasal karar alma süreçlerinde yer alan aktörler ve rolleri, D.E. İ.İ.B.F. Dergisi, 13(1), 211- 230.
Şahin, A.; Temizel H.; Temizel M. (2004). Türkiye’de demokrasiden e-demokrasiye geçiş süreci ve karşılaşılan sorunlar. 3.Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi. Eskişehir: Osmangazi Üniversitesi. İİBF 25-26 Kasım 2004.
Şahin, Ali; Temizel H., Temizel M. (2004). Türkiye’de demokrasiden e-demokrasiye geçiş süreci ve karşılaşılan sorunlar 3. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, (25 -26 Kasım 2004) Eskişehir Osmangazi Üniversitesi. http://iibf.ogu.edu.tr/kongre/bildiriler/06-02.pdf (Ziyaret Tarihi:20.07.2008)
Taş, A. (1995). İlköğretim okulu öğretmenlerinin eğitim sendikalarından beklentileri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi.
Top, S. (1999). Milli Eğitim Bakanlığı merkez örgütünde alınan kararlara eğitim sendikalarının katılımı (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (Geliştirilmiş 5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.