Murat DOĞAN, Servet DAĞKÖY, Hikmet AVCI, Nihal TUNCA

Ergen asiliği ölçeği (ERAS)

Ergenlik çağındaki bireyler % 21’lik oranla Türkiye nüfusu içinde önemli bir yere sahiptir. Bu araştırmanın amacı, ergen asiliğini belirlemede kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı geliştirmektir. Bu çerçevede 219 ergenle yapılan kompozisyon çalışmasına ek uzman görüşü ve alanyazın taraması yoluyla 76 madde içeren bir havuz oluşturulmuştur. Pilot çalışmanın ardından 11-19 yaş arasında 374 kişiye uygulanan taslak formun geçerlik ve güvenirlik analizleri yapılmıştır. Açımlayıcı faktör analizi (temel bileşenler analizi) sonunda, 37 madde olduğu belirlenen Ergen Asiliği Ölçeği’nin (ERAS) üç faktörde toplandığı görülmüştür: aileye yönelik asilik, okula yönelik asilik ve akrana yönelik asilik. Sözü geçen üç faktör toplam varyansın % 49’unu açıklamıştır. Ölçeğin tümü için .94 olan Cronbach alfa değeri faktörler açısından da yüksek bulunmuştur. Testi yarılama yöntemiyle elde edilen korelasyonların yüksek, madde analizi sonuçlarının ayırt edici bulunması ölçeğin güvenilir olduğunun göstergeleridir. Geçerlik ve güvenirlik özelliklerinin birbirinden farklı tekniklerle sınanması, ölçeğin psikometrik niteliklerini güçlü kılmıştır. Bu psikometrik nitelikler, ERAS’ın ergen asiliğinin belirlenmesini gerektiren araştırmalarda kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğuna işaret etmektedir

Anahtar Kelimeler:

Ergen asiliği, Ergen Asiliği Ölçeği, Ölçek geliştirme

[Adolescent rebelliousness scale (ARES)]

Although not included as an entry in terminology, adolescent rebelliousness has been known since Socrates (469-399 B.C), at least with its gist found in written documents (Larson, 1996). The fact that Stanley Hall (1844-1924), considered to be the founding father of child psychology, defined adolescence as a ‘stormy period’ while Freud referred to it as ‘…the period an individual chooses between either to comply with or rebel against the authority” proves that the psychological interest into the issues is not a new one (Kulaksızoğlu, 2011, 23). Some scholars suggest that rebelliousness or the tendency towards it is a personality trait (Gullone & Moore, 2000; Lee & Bichard, 2006). For instance, in their study with 82 university students ranging between 19 and 23 years of age, Lee and Bichard defined the rebelliousness tendency as a personality trait and stated that the young bearing such characteristics are more extrovert, impulsive, risk-taker, and noncompliant. Moreover, rebellious personalities are known to take risks in order to disobey the perceived social norms, to like going by labels such as “rebel” or “brave”, and to strongly resist any attempt of persuasion with conviction. The possible link between adolescent rebelliousness and identity status has been underlined in the literature (Bukobza, 2009; Steinberg, 2001). In Bukobza’s study, moratorium identity status was determined to be significantly related with all rebelliousness dimensions (telic, hedonistic, fantastic, and defiant rebellion), except anarchism. A more striking finding from the same study pointed that present identity achievement was highly correlated with past rebelliousness perception

Keywords:

Adolescent rebelliousness, Adolescent Rebelliousness Scale, Scale development,

PDF

___

Bayar, N. & Sayıl, M. (2005). Brief report: Risk-taking behaviors in a non-western urban adolescent sample. Journal of Adolescence, 28, 671-676.
Bleich, S., Zillmann, D. & Weaver, J. (1991). Enjoyment and consumption of defiant rock music as a function of adolescent rebelliousness. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 35( 3), 351-366.
Büyüköztürk, Ş. (2006). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni, SPSS uygulamaları ve yorum. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Carpentier, F. D., Knobloch, S. & Zillman, D. (2003). Rock, rap, and rebellion: comparisons of traits predicting selective exposure to defiant music. Personality and Individual Differences, 35, 1643-1655.
Chang, M. (2007). Cultural differences in parenting styles and their effects on teens' self- esteem, perceived parental relationship satisfaction, and self-satisfaction. Dietrich College Honors Thesis. Carnegie Mellon University.
Davies, S. (1994). In search of resistance and rebellion among high school dropouts. Canadian Journal of Sociology, 19 (3), 331-350.
Emerson, S. & Syron, Y. (1995). Adolescent Satanism: Rebellion masquerading as religion. Counseling & Values, 39 (2), 145-160.
Erkuş, A. (2012). Psikolojide ölçme ve ölçek geliştirme I. Ankara: Pegem Akademi.
Eryılmaz, A. (2010). Turkish adolescents’ subjective well-being with respect to age, gender and SES of parents. International Journal of Human and Social Sciences, 5 (8), 523-526.
Estevez, E. & Gongora, J. (2009). Adolescent aggression towards parents: Factors associated and interventıon proposals. Handbook of aggressive behavior research (Eds: C. Quin & S. Tawse. Spain: Nova Science. pp. 143-164
Frankel, J. & Dullaert, J. (1977). Is adolescent rebellion universal? Adolescence, 12 (46), 227-236.
Greydanus, D. E., Pratt, H. D., Patel, D. R. & Sloane, M. (1997). The rebellious adolescent: Evaluation and management of oppositional and conduct disorders. Pediatric Clinics of North America, 44, 1457-1485.
Gullone, E. & Moore, S. M. (2000). Adolescent risk-taking and the five-factor model of personality. Journal of Adolescence, 23, 393-407.
Gullone, E., Moore, S. M., Moss, S. & Boyd, C. P. (2000). The Adolescent Risk-Taking Questionnaire (ARQ): Development and psychometric evaluation. Journal of Adolescent Research, 15, 231-250.
Henson, R. K. & Roberts, J. K. (2006). Use of exploratory factor analysis in published research: Common errors and some comment on improved practice. Educational and Psychological Measurement, 66 (3), 393-416.
Hewitt, J. D., Regoli, R. M. & Kierkus, C. A. (2006). Adolescent risk-taking as a justification for paternalistic legal policy. Justice Policy Journal, 3 (2), 2-31.
Kalaycı, Ş. (2005). Faktör analizi. SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik (Edt: Ş. Kalaycı). Ankara: Asil Yayın Dağıtım. ss. 321-331.
Kaner, S. (2001). Suç ölçeği geliştirme çalışması. I. Ulusal Çocuk ve Suç Sempozyumu. Ankara: Unicef.
Kline, P. (1994). An essay guide to factor analysis. New York: Routledge.
Koç, M. (2004). Gelişim psikolojisi açısından ergenlik dönemi ve genel özellikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 232-238.
Konty, M. A. (1996). Describing adolescent deviance: Rebellion and delinquency. Unpublished Master’s Thesis. Texas Tech University.
Kulaksızoğlu, A. (2011). Ergenlik psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Larson, S. L. (1996). The needs of at-risk youth being met through the spiritual dimension. Children and Youth: Journal of Emotional and Behavioral Problems, Fall, 166-172.
Lee, M. J. & Bichard, S. L. (2006). Effective message design targeting college students for the prevention of binge-drinking: Basing design on rebellious risk-taking tendency. Health Communication, 20 (3), 299-308.
Lopez, E. E., Perez, S. M., Ochoa, G. M. & Ruiz, D. M. (2008). Adolescent aggression: Effects of gender and family and school environments. Journal of Adolescence, 31, 433-450.
Luthar, S. L. & Ansary, N. S. (2005). Dimensions of adolescent rebellion: Risk for academic failure among high- and low-income youth. Development and Psychopathology, 17, 231- 250.
McDermott, M. R. & Apter, M. J. (1988). The negativism dominance scale. Progress in reversal theory (Eds: M. J. Apter, J. H. Kerr & M. P. Cowles). Amsterdam: Elsevier. pp. 373-376.
Özmen, O. & Hatipoğlu, Z. (2010). Predictors of risk-taking behaviors among Turkish adolescents. Personality and Individual Differences, 50, 4-9.
Parker, J. (2000). Parent structure and support and adolescent problems: delinquency, substance abuse, and peer and self-esteem deficits. Unpublished Dissertation. Virginia Polytechnic Institute and State University.
Richter, S. & Emler, N. (1985). Delinquent behavior and attitudes to formal authority. British Journal of Social Psychology in the Schools, 39, 549-559.
Rust, J. & Golombok, S. (1999). Modern psychometrics: The science of psychological assessment. New York: Routledge.
Skaar, N. R. (2009). Development of the adolescent exploratory and risk behavior rating scale. Unpublished Dissertation. Graduate School of The University of Minnesota.
Steinberg, L. (2001). We know some things: parent-adolescent relationships in retrospect and prospect. Journal of Research on Adolescence, 11 (1), 1-19.
Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics (4th ed.). Needham PthP Heights, MA: Allyn & Bacon.
Uludağlı, N. P. & Sayıl, M. (2009). Orta ve ileri ergenlik döneminde risk alma davranışı: ebeveyn ve akranların rolü. Türk Psikoloji Yazıları, 12 (23), 14-24.
Worthington, R. L. & Whittaker, T. A. (2006). Scale development research: A content analysis and recommendations for best practices. The Counseling Psychologist, 34 (6), 806-838.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.