Amaç: Bu çalışmada gül yetiştiricilerinin sosyo ekonomik özelliklerini belirleyerek , yetiştiricilerin yararlandıkları bilgi kaynaklarını ortaya koymak amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Isparta İlinde en yüksek üretim alanı ve yetiştirici sayısına sahip Keçiborlu, Gönen ve Merkez İlçeleri araştırma bölgesi olarak ele alınmıştır. Örnek hacminin belirlenmesinde ise basit tesadüfi örnekleme yöntemi kullanılmış ve örnek hacmi 152 olarak bulunmuştur. Verilerin analizinde oransal dağılımlar, khi kare ve Multiple Correspondence Analizleri (çoklu uyum analizleri) kullanılmıştır. Bulgular : Gül yetiştiricilerinin yaş ortalamalarının 45.7, büyük bir çoğunluğu erkek (%92.1), eğitim seviyesi lise ve üniversitedir (%54.9). Hane halkı sayılarının ortalaması 3.1’dir. Gül yetiştiricilerinin meslek dağılımında ilk sırayı çiftçi grubu (%32.9) almaktadır. Bunu sırasıyla serbest meslek (%20.4), işçi (%19.7) ve memurlar (%14.5) izlemektedir. Gül ile ilgili en işe yarar bilgiyi  yetiştiricilerin %67.8’inin aile büyükleri, akraba veya komşu üreticilerden, %20.4’ünün zira ilaç bayilerinden, %7.2’sinin tarım il/ilçe müdürlüklerinden ve %4.6’sının özel danışmanından aldığı tespit edilmiştir.MCA analizine göre gül yetiştirmeye devam edecek yetiştiriciler, lise mezunu ve 31-45 yaş aralığındadır. Sonuç: Araştırma sonucuna göre, gül yetiştiricilerinin bir sorunla karşılaştıklarında ilk başvurdukları bilgi kaynağı zirai ilaç bayileri olmaktadır. Ancak en yararlı bilgi kaynağı olarak ilk sırada aile büyükleri/akraba/komşuyu, ikinci sırada zirai ilaç bayilerini, üçüncü sırada ise Tarım il/ilçe müdürlüklerini görmektedir. Zirai ilaç bayilerinden  edindikleri bilginin beklenen faydayı göstermediği ve yetiştiricileri tatmin etmediği, ayrıca kamunun bilgi kaynağı olarak gerilere düştüğü ortaya çıkmıştır.

Objective: In this study, it was aimed to investigate the socio-economic characteristics of rose growers and the sources growers tend to consult when in-need of information. Material and Methods: The study is undertaken in Keçiborlu, Gönen and Central Districts of Isparta Province. These three regions have the highest area of rose production and the highest number of growers in the province. Simple random sampling method was used to determine the sample size to be 152. Proportional distributions, chi-square and Multiple Correspondence Analysis (MCA) were used in the analysis of the data.Results: The average age of rose growers is found to be 45.7 years. The majority of growers are males (92.1%) with high school and/or university education (54.9%). The average number of persons per household is found to be 3.1. In terms of their declared occupation, farmers with 32.9% takes the first place; followed by self-employed (20.4%), worker (19.7%) and civil servant (14.5%). It was determined that 67.8% of the growers received the most useful information about rose farming from family elders, relatives or neighboring producers; 20.4% from pharmaceutical dealers; 7.2% from provincial / district directorates and 4.6% from private counselors. A MCA analysis indicate growers most willing to continue to grow roses are high school graduates and are between the ages of 31-45.Conclusion: According to the results of the research, while pesticide dealers are rose growers’ first contact as source of information when they encounter a problem, they receive most useful information from family elders / relatives / neighbors, agricultural pesticides dealers and agricultural / provincial directorates. It was also found that the information obtained from pesticide dealers did not result in the expected benefit and did not satisfy the growers’ need, and the state institutions fell behind among sources of reliable information.