Ege Bölgesinde Tarımsal Yayım ve İnovatif Kültür

Amaç: Ege Bölgesinde tarımsal yayım ve inovasyon sürecindeki etkinlikleri, illere göre inovatifkültürel değerlerin varlık düzeylerini ortaya koymak ve inovatif değerleri etkileyen faktörleribelirlemektedir.Materyal ve Yöntem: Ege Bölgesi’ndeki sekiz ilde kamu, bayi, özel firma, kooperatif ve ziraatodalarında görevli 966 yayımcı/danışmanla anket yoluyla veriler derlenmiştir. Veriler yüzdeler,ortalamalar, parametrik (T testi, Varyans analizi) ve parametrik olmayan testler (Kruskal Wallis; Kikare), faktör ve regresyon analizleri ile yorumlanmıştır.Bulgular: Yayımcıların ortalama yaşları 38 ve mesleki deneyimleri 11 yıl olup, %26,5’i kadındır.İş ortamından memnuniyet arzulanan düzeyde değildir. Yayım etkinliklerinin mesaideki payı(%26,4) düşüktür. Bölgede bir yayımcı 25 köye, 1559 çiftçiye, 784.000 dekar araziye, 7,5 farklıürüne hizmet vermekte ve ayda 9,8 günü çiftçi ziyaretlerine harcamaktadır. Son beş yıldaçiftçilere aktarılan yenilik/öneri sayısı 8,2 olup, benimseyen çiftçilerin oranı %56,2’dir. Meyveve sebze ile çalışılanlar daha yenilikçidir. Bölgede öncelikli hedef, ürün kalitesini iyileştirmektir.İnovasyon sürecinde yaşamsal olan işbirliği ve ekip kültürü yayım örgütlerinde yeterinceiçselleşmemiştir. İnovatif illerde diğer aktörlerle ilişkiler daha güçlüdür. İnovatifliği düşük grupdaha bürokratik çalışmakta, yukarıdan aşağıya bilgi akışını tercih etmekte olup, piyasa bilgisinesahip olma eğilimi zayıftır.Sonuç: Örgüt içi iletişim ve ekip çalışması, inisiyatif kullanma, farklı aktörlerle işbirliği, çiftçidendüzenli bilgi akışı, hizmet içi eğitim, bilgi kaynakları çeşitliliği, düşük bürokratik iş yükü yayımdainovasyon becerilerini artırmaktadır. Sonuçlarının ölçülebilmesi ve değerlendirilmesi için yayımçalışmaları proje bazlı ve hedef odaklı yürütülmelidir.

Agricultural Extension and Innovative Culture in the Aegean Region

Objective: The activities in the agricultural extension and innovation process in the Aegean Region reveal the existence level of the innovative cultural values according to the provinces and determine the factors affecting the innovative values. Material and Method: Data were collected from 966 extension workers/consultants working in public, input sellers, private firms, cooperatives and agriculture chambers in eight provinces in the Aegean Region. Data were interpreted with percentages, means, parametric (T test, analysis of variance) and nonparametric tests (Kruskal Wallis; Chi square), factor and regression analyzes. Result: The average age of the extension workers is 38 years and their professional experience is 11 years and 26.5% are women. Satisfaction with the work environment is at desired level. The share of extension activities in working time is low (26.4%). An extension worker in the region serves 25 villages, 1559 farmers, 784,000 decares of land, 7.5 different crops and spends 9.8 days per month for farm visits. The numbers of innovation/advice transferred to farmers in the last five years are 8.2 and the rate of farmers who adopt is 56.2%. Those who work with fruits and vegetables are more innovative. The primary objective of extension in the region is to improve crop quality. Collaboration and team culture, which are vital innovation process, are not sufficiently internalized in the extension organizations. Relations with the other actors are stronger in innovative provinces. The low-innovation group operates more bureaucratic, prefers top-down information flow, and has a weak tendency to have market information. Conclusion: Internal communication and teamwork, using initiative, collaboration with different actors, regular information flow from the farmer, in-service training, diversity of information sources and low bureaucratic workload increase innovation capabilities in extension organization. In order to measure and evaluate its results, extension studies should be conducted on a project-based and objective-oriented basis.

PDF

___

Anderson, and J. R., Feder, G., 2003, Rural Extension Services, Worldbank Policy Research Working Paper 2976, 33 p
Axinn, G., 1988. Guide on Alternative Extension Approaches, FAO, Rome, Italy, Pp: 148.
Boyaci, M.,and Yildiz, Ö., 2016, Computer literacy and information society skills of public extension workers in Turkey, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 53 (4), 407-414.
Boyaci, M., and Yildiz, Ö., 2017, Agricultural knowledge and information system from extension window: the Turkish case, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 54 (1), 37-44.
Boyacı, M., 1996. Avrupa Birliği Ülkelerinde ve Türkiye’de Tarımsal Yayım, E.Ü. Tarımsal Uygulama ve Araştırma Merkezi, Yayım Serisi (3), E.U. Basımevi, Bornova, 21s.
Boyacı, M., 1998. Tarımsal Bilgi ve Teknoloji/Enformasyon Akis Sisteminin Özellikleri, Sorunları ve Çözüm Önerileri Üzerine Bir Araştırma: Manisa İli Örneği, EU. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı, doktora tezi (basılmamış), 182s.
Chambers, R., 1994. Challenging the Professions, Frontiers For Rural Development, Intermadiate Technology Publications, Pp:143.
Csaki, C., 1999. Agricultural higher education in transforming Central and Eastern Europe, Agricultural Economics 21 Pp: 109-120.
Delgado, M., Porter, M. E. Scott S., 2011, Clusters, convergence, and economic performance, The North American Regional Science Association International Meetings, March 11,
Engel, P., 1990. Knowledge management in agriculture, building upon diversity, knowledge in society, The International Journal of Knowledge Transfer, Volume:3, (3).
Expere, J.A., 1974. A Comparative Study of Job Performance Under Two Approaches to Agricultural Extension Organization, Land Tenure Centre, Research Paper (61), USA, Pp: 62.
FAO, 1990. Organization and Overview of the Global Consultation on Agricultural Extension, Swanson, B. E (Ed), Report, Rome, Italy, Pp: 217.
Feder, R. G., et al, 1999. Agricultural Extension Generic Challenges and Some Ingredients for Solutions, The World Bank Policy Research Working Paper 2129, Washington DC., Pp: 32.
Gray, R. And Malla, S., 2007, The late return to agricultural research in Canada, CAIRN Policy Brief Number 11, October, 11 pages.
Gürsu, H., 2018, Sahi, İnovasyon Neden Bize Bu Kadar Uzak? Dost Kitabevi, Ankara, 295s.
Hall, A., 2006. Public Private Sector Partnerships in an Agricultural System of Innovation: Concept and Challenges, UNU-MERIT Working Papers 2006-002 Maastricht Economic and Social Research and Training Centre on Innovation and Technology Keizier Kaprelplein 19, 6211 TC Maastricht, The Netherlands ISSN 1871-9872, January-2006.
Markard C., and Truffer, B., 2006, Innovation processes in large technical systems: Market liberalization as a driver for radical change? June 2006Research Policy 35(5):609-625
Ramaswamy, V. ve Özcan, K., 2015, İnovasyonun Şifresi Birlikte Yaratma Paradigması, Optimist Yayın No.400, İstanbul, 379s.
Rodewald, A.D., 2001. Delivery systems-is the lastest technology the greatest? August V:39, N:4, Journal of Extension, http://www.joe. org/joe/2001august/tt2.html
Rogers, E. M., 1983, Diffusion of Innovations, the Free Press, New York, 453p.
Roling, N., 1989. The Agricultural Research Technology Transfer Interface: A Knowledge System Perspective, ISNAR, Hague, Netherlands.
Scheuermeier, U.,2004. Public private partnerships for rural development, BeraterInnen News 2/2004, 10-15pp.
Spielman, D.J, 1999, Innovations systems perspectives on developingcountry agriculture: a critical review, ISNAR, Discussion paper 2
Stanford, N., 2014, Organizasyon Kültürü, Çeviren Ümit Şensoy, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları No: 3093, 291s.
Strauss, J. et al., 1991. Role of Education and Extension in The Adoption of Technology: A Study of Upland Rice and Soybean Farmers in Central-West Brazil, Yale University Economic Growth Center, Paper (456), Connecticut, USA., Pp: 20.
Swanson, B.E., Farner, B.J., and Bahal, R., 1990. The current status of extension worldwide, Global Consultation on Agricultural Extension, Swanson B.E. (ed), FAO, Rome, Italy, Pp: 43-76.
TOKB, 1987. TYUAP, Yayım Kılavuzu, Bölüm 1, Ankara, 28s. Trindade, A.R. 1999. ICTs and Human Resources Development, ICDE, Moscow, October, Pp:10.
TUİK, 2018, Bölgesel İstatistikler, https://biruni.tuik.gov.tr/ bolgeselistatistik/tabloOlustur.do erişim 17.07. 2018
Van den Ban and Hawkins, H.S., 1989. Agricultural Extension, Longman Scientific & Technical Publications, Newyork, Pp: 328.
Van der Bor, W. Brydan. M.J., and Fuller, A.M., 1995. Rethinking higher agricultural education in a time of globalization and rural restructuring, Journal of Agricultural Education and Extension, Vol. 2, Number 3, Pp: 29-40.
Wagemans, M.C.H., 1990. Analysis the role of information in planning: the case of town and country planning, Knowledge in Society The International Journal of Knowledge Transfer, Vol:3 (4), Pp: 72-90.
World Bank, 2006, Enhancing Agricultural Innovation: How to Go Beyond the Strengthening of Research Systems, Agriculture and Rural Development, Washington D.C. 20433, 118p.