Aydın ilinde tarımsal amaçlı kooperatiflerin girişimcilik özelliklerinin incelenmesi üzerine bir araştırma

Amaç: Bu araştırmada, Aydın ilinde 1163 sayılı tarımsal amaçlı kooperatif yöneticilerinin kooperatifçilik kültürü ve girişimcilik özellikleri incelenmiştir. Materyal ve Yöntem: Araştırmanın verilerini, Aydın ilindeki mevcut 17 ilçede, 1163 Sayılı yasaya tabi, Tarımsal Kalkınma, Su Ürünleri, Sulama Kooperatiflerinden oransal olarak belirlenen toplam 93 kooperatifin yönetim kurulu başkanları ile yüz yüze görüşülerek yapılan anketler oluşturmaktadır. Kişisel ve yöneticilik için tanımlayıcı istatistikler, bilgilerin ölçümünde frekans analizi, kooperatif yöneticilerinin girişimcilik özelliklerinin belirlenmesinde faktör analizi kullanılmıştır. Araştırma Bulguları: Aydın, Türkiye tarımında önemli bir potansiyeline sahiptir. Bu nedenle tarım kesiminin gelişmesinde, tarımsal kooperatiflerin varlığı ve güvenilirliği, başarısı içinse yöneticilerin farklı özelliklere sahip olması beklenmektedir. Bu araştırmada, yöneticilerin girişimcilik özellikleri ve liderlik vasıflarını yansıtan üretim ve pazarlamada önderlik, üretici beklentileri ve siyasi otorite kararları, yeniliklerin takip edilmesi ve üreticiye iletilmesi, yeni uygulamaların benimsetilmesi ile ilgili risk alınması vb. özellikler incelenmiştir. Aydın’ın farklı ilçelerindeki kooperatif yöneticilerinin, %96’sı erkek, %44’ü ilkokul mezunu, tarımsal tecrübeleri 3 ile 40 yıl, yenilikleri takip eden, örnek kooperatif olmak için farklı riskler alan, ortaklarla fikir işbirliğinde olamayan kişiler olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Bu araştırmada, Aydın’da, Tarım ve Orman Bakanlığına bağlı tarımsal amaçlı kooperatif yöneticilerinin büyük bir oranının girişimcilik özelliklerine sahip olmalarına rağmen bunu kooperatif yönetimine aktaramadıkları belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Girişimcilik, Kooperatifler, Tarım, Yöneticilik

A research on entrepreneurship’scharacteristics of agriculturalcooperatives in Aydın province)

Objective: In this study, the cooperative culture and entrepreneurship characteristics of the agricultural purpose cooperative managers in Aydın province was examined. Material and Methods: The data of the research consists of a face-to-face interviews with the heads of the board of directors of 93 cooperatives determined from Agricultural Development, Aquaculture and Irrigation Cooperatives in Aydın, subject to Law No. 1163. Descriptive statistics, frequency analysis, factor analysis were used in the method. Results: Aydın, has a great potential in agriculture that it is expected that their managers will have different characteristics for the existence, reliability and success of agricultural cooperatives in the development of the agricultural sector. In this research, managers' entrepreneurship, leadership qualities, leadership in production and marketing, following and communicating innovations to producers, taking risks related to adopting new practices, etc. properties were examined. It has been determined that districts of Aydın’s cooperative managers are 96% male, 44% primary school graduates, 3 to 40 years of agricultural experience, following innovations, taking different risks to be an exemplary cooperative, and unable to cooperate with partners. Conclusion: In this study, it was determined that most of the agricultural cooperative managers in Aydın province could not transfer it to the cooperative management although they had entrepreneurial characteristics.

Keywords:

Entrepreneurship, Cooperatives, Agriculture, Managers,

PDF

___

Arslan, K. 2002. Üniversiteli Gençlerde Mesleki Tercihler ve Girişimcilik Eğilimleri. Doğuş Üniversitesi Dergisi,Syf1-11. İstanbul. Atasoy, V. 2012. Eşitlik, Kardeşlik ve Bağbozumu. Radikal Gazetesi.İstanbul.
Balaban, Ö, Özdemir, Y. 2008. Girişimcilik Eğitiminin Girişimcilik Eğilimi Üzerindeki Etkisi. Sakarya Üniversitesi İ. İ. B. F. İşletme Bölümü. Araştırma Makalesi. Sakarya.
Birleşmiş Milletler, (Türkkent) 2001. Kooperatifçilikle ilgili Uluslararası Kararlar. Genel Kurul Ekonomik ve Sosyal Konsey Dağıtım Raporu. I. Bölüm A/56/73-E/2001/68, Cenevre.
Bozkurt, Ö., 2006. Girişimcilik eğiliminde kişilik özelliklerinin önemi. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 1(2): 93-111.
Can, F. Sakarya, E. 2012. Dünya ve Türkiye’de Tarım ve Hayvancılık Kooperatiflerinin Tarihsel Gelişimi. İktisadi Önemi ve Mevcut Durumu, Veteriner Hekim Der Dergisi, 83 (1): Syf. 27-36, Ankara.
Çarıkçı, İ. Koyuncu, O. 2010. Bireyci-Toplumcu Kültür ve Girişimcilik Eğilimi Arasındaki İlişkiyi Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.Syf 1-18. Burdur.
Durukan, T. 2006. Dünden Bugüne Girişimcilik ve 21. Yüzyılda Girişimciğin Önemi. Onsekiz Mart Üniversitesi Açık Erişim Sistemi. Makale.Çanakkale.
Ekmen, E. 2006. Avrupa Birliği Ortak Piyasa Mekanizmasının Uygulanmasında Çiftçi Örgütlerinin Rolü ve Türkiye İçin Öneriler. Ankara Üniversitesi . Doktora Tezi.Ankara. Ercan, S. Gökdeniz İ. 2009. Girişimciliğin Gelişim Süreci ve Girişimcilik Açısından Kazakistan. Ahmet Yesevi Üniversitesi. Bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi.Sayı- Syf. 49: 59-82. Ankara.
Everest, B ve M. Tercan. 2016. Kooperatif Ortaklarının Kooperatifçilik İlkelerini Algılamaları Üzerine Bir Araştırma: Tarım Kredi Kooperatifleri Örneği. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi. Dergisi, 2016, 53 (1):67-73 ISSN 1018 – 8851
Everest, B. 2018. Türkiye’ de Kooperatifçiliğin Nicelik, Mevzuat ve Kamu Yönetimi Boyutlarıyla İrdelenmesi, Üçüncü Sektör Kooperatifçilik, cilt.53, ss.1008-1018, 2018.
Geray, C. 2014. Kooperatifçilik. Nika Yayınevi. ISBN: 978-605- 64609-2-0.
Horasan, B. 2014. Aydın İli Tarım Sektörünün Girişimcilik Yönüyle Değerlendirilmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisan Tezi. Aydın.
İçöz, Y. 2004. Dünya’ da ve Türkiye’de Kooperatifçiliğin Gelişimi. Tarımsal Ekonomi Araştırma Ensitisü Bakış Dergisi, Sayı: 6 Nüsha: 4, Ankara. Karagöz, Y. 2016. SPSS VE AMOS23 Uygulamalı İstatiksel Analizler. Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tic. Ltd. Şti. Kitap. Syf. 878-880, Ankara.
Köroğlu, S. 2003. Avrupa Birliğinde ve Türkiye’de Tarımsal Örgütlenme. T.C. Tarım ve Köy işleri Bakanlığı Dış İlişkiler ve Avrupa Topluluğu Koordinasyon Dairesi Başkanlığı. At Uzmanlık Tezi. Ankara.
Küçükaltan, D. 2009. Genel Bir Yaklaşımla Girişimcilik. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi. Cilt 4, Sayı 1, Çanakkale.
Özdemir, G. Keskin, G. Özüdoğru, H. 2011. Türkiye’de Ekonomik Krizler ve Tarımsal Kooperatiflerin Önemi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi. Syf. 8-1, Tekirdağ. Semerci, A. 2015. Türkiye’ de Çiftçi Örgütleri: Tarımsal Amaçlı Kooperatifler Örneği. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, Syf. 12, Hatay. Sert, D. 2015. Dünyada ve Türkiye’de Kooperatiflerin Durumu. Makale. Isparta.
Soysal, A. 2010. Türkiye’de Kadın Girişimciler: Engeller ve Fırsatlar Bağlamında Bir Değerlendirme. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi,Syf. 65-1, Ankara. T.C. Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Kooperatifçilik Genel Müdürlüğü, Türkiye Kooperatif Strateji ve eylem Planı. 2012. c:18. Ankara.
Tan, S. Karaönder, İ, 2013. Türkiye’ de Tarımsal Örgütlenme Politikalarının ve Mevzuatının İrdelenmesi: Tarımsal Amaçlı Kooperatifler Örneği. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, Syf. 87-94, Çanakkale.
Tutar, F. Alpaslan, C. Tutar, E. Turgut, A. 2014. Türkiye’ de Yerel Kalkınmanın Yeni Aktörü Üçüncü Sektör: Kooperatifler. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 2, Sayı: 1, Mart: Syf. 501-524. Türkiye.
Yercan, M.. 2007. Türkiye ve Avrupa Birliği’nde tarımın örgütlenme deseni ve tarımsal kooperatifler. Tarım Ekonomisi Dergisi. 13(1): s. 19-29. Yıldırır Kocabaş, Ö. 2011. Türkiye’ de Kooperatifçilik Hareketinin Düşünsel Boyutu. 20. Milletlerarası Türk Kooperatifçilik Kongresi Tebliğ. Ankara.
Yüksel, E. 2006. Kooperatiflerde Örgüt Kültürü. Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yönetimi Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Ankara.