Bu araştırma öğretim elemanlarının yaşadıkları çatışmaların ve çatışma yönetimi stratejilerinin belirlenmesi amacıyla yapılan betimsel bir çalışmadır. Araştırma örneklemini; Edebiyat Fakültesi, Fen Fakültesi, Eğitim Fakültesi, İletişim Fakültesi ile Mühendislik Fakültesinin bazı bölümlerinden tesadüfi örnekleme yöntemiyle seçilen 180 öğretim elemanı oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak, Holton ve Holton (1993)'dan Karip'in (1999) uyarladığı “Çatışma Yönetimi Stratejileri Ölçeği” ile araştırmacılar tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Öğretim elemanlarının Çatışma Yönetimi Stratejileri" Ölçeğinin Cronbach Alpha güvenilirlik katsayısı r=. 96 'dır. Araştırmada tek yönlü varyans analizi, t ve Duncan testleri uygulanmış, önem düzeyi. 05 ve . 01 olarak alınmıştır. Araştırma sonuçları; öğretim elemanlarının % 47.3'ünün çatışma yaşadığını ve bu çatışmaların da çoğunlukla çalışma arkadaşları ve yönetim ile yaşandığı ortaya koymuştur. Çatışma konuları da; olumsuz bireysel tutumlar, güç ve yetkinin kullanımı ve görev dağılımı ile ilgili olarak belirlenmiştir. Çatışma nedenleri olarak da; iletişim yetersizliği nedeniyle algılama ve anlama problemi yaşanması, kararların yanlı olması ve tarafların bilgi, eğitim, kültür farklılıkları saptanmıştır. Öğretim elemanlarının en fazla kullandıkları çatışma yönetimi stratejileri ise bütünleştirme(işbirliği) ve uzlaşmadır. Öğretim elemanlarının kullandıkları çatışma yönetimi stratejilerinin; cinsiyet, yaş, medeni durum, mesleki kıdem, akademik ünvan, yönetimle ilgili görev durumu, kurumiçi çalışma süresi değişkenleri bakımından farklılaşmamakta; fakülte ve bölümlere göre ise farklılaşmaktadır.