Giriş ve Amaç: Skuamoz hücreli karsinoma en sık görülen habis tümörlerden biridir. Bu retrospektif çalışmanın amacı, skuamoz hücreli karsinoma hastalarında mikrovasküler serbest flap ile gerçekleştirilen rekonstrüktif cerrahi operasyonları sonrası dental implant uygulamalarının sağkalım oranlarının değerlendirilmesidir. Yöntem ve Gereçler: Çalışma populasyonu, mikrovasküler serbest flap ile gerçekleştirilen rekonstrüktif cerrahi operasyonları takiben, oral rehabilitasyon amaçlı dental implant yerleştirilen ve en az bir yıl takibi yapılan skuamoz hücreli karsinoma hastalarından oluşmaktadır. Bu çalışmada, implantların sağkalım oranları başarı kriteri olarak değerlendirilmiştir. Operasyonlar ve protezler sonrası her aşamada görülen tüm komplikasyonlar ayrıca değerlendirmeye alınmıştır. Bulgular: Çalışmaya toplamda 36 implant yerleştirilmiş, 10 hasta (4 erkek/6 kadın) dahil edilmiştir. Hastaların rekonstrüktif cerrahi sonrası ortalama takip süresi (ort ± SS) 64,65 ± 15,42 ay, implant cerrahisi sonrası ortalama takip süresi (ort ± SS) 37,30 ± 14,36 ay olarak tespit edilmiştir. İmplant sağkalım oranı % 97,2 olarak bulunmuştur. Sadece bir implant, yerleştirilmesi takiben 15 ay sonra, tümörün tekrarlaması sonucu kayıp olmuştur. İmplant kayıpları ile cinsiyet, yaş, sigara alışkanlığı, mikrovasküler flap tipi, radyasyon terapisi, kemoterapi ve protez tipi arası herhangibir istatistiksel anlamlı bağlantı bulunmamıştır. Tartışma ve Sonuç: Skuamoz hücreli karsinoma hastalarında, rezektif cerrahi sonrası, mikrovasküler serbest flap ile gerçekleştirilen rekonstrüktif cerrahi ve oral rehabilitasyon amaçlı uygulanan dental implant destekli protezler etkin bir tedavi yöntemi olarak tavsiye edilebilir.

Introduction: Squamous cell carcinoma is one of the most frequent malignancy. This article aimed to evaluate the survival rates of dental implants placed in squamous cell carcinoma patients after microvascular free flap reconstructive surgery with a minimum follow up of twelve months after implant insertion. Methods: The study population included squamous cell carcinoma patients that received dental implants after reconstructive surgery with microvascular free flaps. The survival rates of dental implants were evaluated as a criteria for success. All postoperative and prosthetic complications were additionally assessed. Results: The study population consisted of 10 patients with a total of 36 dental implants. Mean follow up of the patients after reconstructive surgery was 64.65 (mean±SD 15.42) months and mean follow-up after implant insertion was 37.30 (mean± SD 14.36) months. Overall implant survival rate was 97.2 %. One implant was lost at 15 months after placement due to carsinoma relapse. No relations were found between implant failures and gender, age, smoking status, type of microvascular free flap, radiation therapy, chemotherapy and prosthesis type. Discussion and Conclusion: Maxillo-mandibular reconstruction with microvascular free flap and rehabilitation with implant-supported prostheses after ablative surgery in squamous cell carcinoma patients can be considered as an acceptable procedure with successful outcomes.