Gonartrozlu Hastalarda Eklem Laksitesi Değerlendirmesi; Kesitsel bir çalışma

Amaç: Bu çalışmada amacımız bir Tıp Fakültesi hastanesi fiziksel tıp ve rehabilitasyon polikliniğinde klinik ve radyolojik olarak gonartroz tanısı konulan hastalarda gonartroz ve BEHS arasındaki ilişkiyi irdelemekti. Aynı hastalar BEHS bakımından kontrollerle kıyaslandı. Böylece tartışmalı bir konu olan ve gonartrozun etyolojisinde suçlanan eklem hipermobilitesinin-laksitesinin rolünü aydınlatmayı amaçladık.Gereç ve yöntem: Çalışmaya, gonartroz tanısı konulan 50 hasta ile, diz ağrısı yakınması bulunmayan 25 kontrol dahil edildi. Her iki gruptaki BEHS varlığı Beighton hipermobilite kriterlerine göre değerlendirilerek demografik verilerle beraber kaydedildi. Ayrıca hipermobil kişilerde sık görülen yakınmalar (kolay yaralanma, eklem dislokasyonu gibi) sorgulandı. Hasta grupta ayrıntılı diz muayenesi yapılarak, çekilmiş olan diz grafileri Kellgren Lawrence evrelemesine göre yorumlandı. Gonatrozlu kişilerde fonksiyonel ölçütler yaşam kalitesinin değerlendirilmesinde kullanıldı. Bulgular: Hasta ve kontrol grubu yaş ve cinsiyet bakımından karşılaştırılabilirdi. BEHS varlığı hasta ve kontrol grubunda birer olguda (sırasıyla %2 ve %4) tespit edildi ve gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p:0.900). Hasta ve kontrol grubunda BEHS’ na ait sık görülen yakınmaların öykü şeklinde sorgulanmasında, hasta grubunda dizde şişlik yakınması tanımlayanlar anlamlı olarak daha fazlaydı (p<0,001). Sık görülen diğer yakınmalar (kolay yaralanma, eklem dislokasyonu gibi) bakımından anlamlı farklılık saptanmadı. Hastalarda BEHS ve gonartrozun klinik ve radyolojik tutulumu arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Hasta grubunda genel anlamda klinik, radyolojik ve fonksiyonel düzey bakımından ileri derecede yetersizlik bulunmamaktaydı. Yine de dizde fizik bakı bulguları ile OA’in klinik ve radyolojik bulguları arasında anlamlı ilişki bulundu (p >0.05). Sonuç: Çalışmamızdan elde ettiğimiz bulgulara dayanarak eşliğinde, gonartoz ile BEHS varlığı arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmadığı kanaatine varılabilir. Bununla birlikte çalışmamızda BEHS’li olguların sayısının oldukça düşük olması göz önünde bulundurulmalıdır.

Anahtar Kelimeler:

Hipermobilite, gonartroz, yaşam kalitesi

PDF

___

Bodur H. Dünyada ve Türkiye’de osteoartrite güncel bakış; epidemiyolojik ve sosyoekonomik boyut. Türk Geriatri Dergisi Özel Sayı 4, 2011:7-14.
Özkuk K, Gürdal H, Karagülle M, Karagülle M. Diz Osteoartirtli Hastaların Balneolojik Tedavilerinde Süreye Alternatif Bir Yaklaşım. Ege Tıp Bilimleri Dergisi, 2018:1; 1-6.
Kucuksen S, Karahan AY, Kalkan H. Spontaneous osteonecrosis of the medial tibial plateau: a rare differential diagnosis of knee pain. Turk J Phys Med Rehab 2013 59:83-85.
Ortega FZ, Rodrugiez LR, Martinez AM, Sanchez MF et al. Hiperlaxity ligamentous (Beighton test) in the 8 to 12 years of age school population in the province of Granada. Reumatol Clin. 2010;6(1):5–10.
Jesse EF, Owen DS, Sagar KB. The bening hypermobile joint syndrome. Arth Rheum. 1980;23:1053-1056.
Bridges AJ, Smith E, Reid J. Joint hypermobility in adults referred to rheumatology clinics. Annals of the Rheumatic Diseases 1992; 51: 793–796.
Kraus VB, Li YJ, Martin ER, Jordan JM, Renner JB Articular Hypermobility Is a Protective Factor for Hand Osteoarthritis. Arthritis Rheumatism . 2004; 2178–2183.
Küçükşen S, Yılmaz H, Karahan AY, Bağçacı S. The prevalence of depression and its relevance to clinical and radiological characteristics amog older adults with knee osteoarthritis. Clinical Medicine Research 2014;2:25-30.
Karahan F, Hamarta E, Karahan AY, The Turkish adaptation and psychometric properties of the geriatric anxiety scale. Mental Illness, 2018: 10:1-5. 10.4081/mi.2018.7580
Sahin N, Yazgan P, Karahan AY, Bardak A, Gur A, Aksac B. Demographic and clinical characteristics and functional status of patients with benign joint hypermobility syndrome. Acta Medica Mediterranea, 2017, 33: 245.
R. Altman, E. Asch, D. Bloch, G. Bole, D. Borenstein, K. Brandt, et al. The American College of Rheumatology criteria for the classification and reporting of osteoarthritis of the knee. Arthritis Rheum 1986;29:1039-1049.
Özkuk K. Gürdal H, Karagülle M, Barut Y, Eröksüz R, Karagülle MZ. Balneological outpatient treatment for patients with knee osteoarthritis; an effective non-drug therapy option in daily routine? Int J Biometeorol 2017:61;719-728.
Kellgren JH, Lawrence JS. Radiological assessment of osteoarthrosis. Ann Rheum Dis 1957;16:494-501.
Uysal FG, Başaran S. Diz Osteoartrit. Turk J Phys Med Rehab 2009; 55(1): 1-7.
Grace D, Rogers J, Skeith K, Anderson K. Topical diclofenac versus placebo: a double blind, randomised clinical trial in patients with osteoarthritis of the knee. J Rheumatol 1999; 26:2659-2663.
Tofts LJ, Elliott EJ, Munns C, Pacey V, Sillence DO. The differential diagnosis of children with joint hypermobility: a review of the literature. Pediatric Rheumatology 2009,7:1.
Simmondsa JV, Keer RJ. Hypermobility and the hypermobility syndrome. Manual Therapy 2007; 12: 298-309.
Scott D, Bird HA and Wright V. Joint laxity leading to osteoarthrosis. Rheum. And Rehab 1979; 18: 167-169.
Grahame R. Clinical conundrum: How often, when and how does joint hypermobility lead to osteoarthritis? Br J Rheumatol 1989; 28: 320.
Lewkonia RM. Does generalized articular hypermobility predispose to generalized osteoarthritis? Clin Exp Rheumatol. 1986;4:115–119.
Bird HA, Hudson A, Eastmond J, Wright V. Joint laxity and osteoarthrosis: a radiological survey of female physical education specialists. Brit J. Sports Med.1980;14:179-188.
Dolan AL, Hart DJ, Doyle DV, Grahame R, Spector TD. The relationship of joint hypermobility, bone mineral density, and osteoarthritis in the general population: the Chingford Study. J Rheumatol. 2003;30:799–803.
Chen HC, Shah S, Li YJ, et al.Inverse association of General Joint Hipermobility With Hand and Knee Osteoarthritis and Serum Cartilage Oligomeric Matrix Protein Levels. Arthritis Rheum 2008;58(12):3854-3864.
Kraus VB, Jordan JM, Doherty M, Wilson AG, Moskowitz R, et al. The Genetics of Generalized Osteoarthritis (GOGO) study: study design and evaluation of osteoarthritis phenotypes. Osteoarthritis and Cartilage 2007;15:120-127.
Sharma L, Lou C, Felson DT, Dunlop DD, Kirwan-Mellis G, et al. Laxity in healthy and osteoarthritic knees. Arthritis Rheum 1999;42:861–870.
Murray KJ. Hypermobility disorders in children and adolescents. Best Practice Research Clinical Rheumatology 2006;20(2):329–351.Çakmakçı E, Celik C, Karagöz A, Yücel M. Fizik Tedavi Polikliniğine Başvuran Hastalarda Hipermobilite. Türk Fiz Tıp Rehab Derg 1998; 44(3).
Çubukçu D, Sarsan A, Alkan H. Relationships between Pain, Function and Radiographic Findings in Osteoarthritis of the Knee: A Cross-Sectional Study.Hindawi Publishing Corporation Arthritis 2012:1-5.
Torres L, Dunlop DD, Peterfy C et al. The relationship between specific tissue lesions and pain severity in persons with knee osteoarthritis. Osteoarthritis and Cartilage 2006; 14(10):1033–1040.
Ünlü Z, Oksel F. Çocuklarda eklem laksitesi ve fibromyalji. J Rheum Med. Rehab. 1995; 6(2): 87-90.
Davis MA, Ettinger WH, Neuhaus JM, Barclay JD, Segal MR. Correlates of knee pain among US adults with and without radiographic knee osteoarthritis. J Rheumatol. 1992;19(12):1943-1949.
Kolukısa AŞ, Atlığ RŞ, İçağasıoğlu A, Demirhan E. Kalça ve diz osteoartritine etki eden parametrelerin incelenmesi ve yaşam kalitesinin karşılaştırılması. Göztepe Tıp Dergisi 2010; 25(2):58-66.