1916

TOWARDS LOCAL AND PROTECTIVE TURKISH DISASTER MANAGEMENT SYSTEM

Depremler binlerce yıldır Türk insanının hayatının her alanında yıkıcı sonuçlar doğurmaktadır. Merkezi, bürokratik kurumsal yapı ve önleyici tedbirleri ihmal edip, kurtarma ve rehabilite aşamalarına ağırlık veren politikalar bugüne kadar etkisiz kalmıştır. Standard kalıpları yıkan 1999 Marmara ve Düzce depremleri Türkiye'nin Kamu Yönetimi sistemi ve anlayışı üzerinde uyandırıcı etki yapmıştır. Depremlerden sonra yapılan reformlar afet yönetiminin kurtarma kapasitesini kayda değer biçimde artırmıştır. Ancak, afet yönetiminden sorumlu karar vericilerin, zarar önleyici çalışmalara ağırlık verip, afet sistemi içerisindeki kurumların kapasitesini artırarak, depremlerin yerel halk üzerindeki felakete varan etkilerini azaltmaları gerekmektedir

Anahtar Kelimeler:

Afet Yönetimi, Türk afet yönetim yapısı ve politikaları, Afet ve İmar kanunları, Yerel afet yönetimi, Afet müdahale, Afet zarar azaltıcı tedbirler

TOWARDS LOCAL AND PROTECTIVE TURKISH DISASTER MANAGEMENT SYSTEM

The earthquakes have created destructive consequences in every aspect of community life in Turkey for thousands years. Centralized and bureaucratic institutional structure and policies ignoring mitigation phase and mainly focusing on the response and recovery phases of disaster management has been ineffective. The symmetry-shattering effect of the 1999 Marmara and Düzce earthquakes awakened the Turkish public administration. The reforms after the earthquakes significantly improved the response capacity of the system. However, the responsible managers still need to improve the mitigation capacity of the system to diminish the catastrophic effects of disasters to local communities before they occur

Keywords:

Disaster management, Turkish disaster administrative structure and policies, Disaster and Development laws, Local disaster administration, Disaster response, Disaster mitigation,

PDF

___

Afet İsleri Genel Müdürlüğü (1998). Kanunlar ve Yönetmelikler.
Ankara: Bayındırlık ve İskan Bakanlığı Akdağ, S. Emre, (2002), “Mali Yapı ve Denetim Boyutlarıyla Afet Yönetimi”. http://www.sayistay.gov.tr/yayin/yayinicerik/aras20afetyonetimi.pdf (002005).
Axelroad, R. and D. M. Cohen (1999). Harnessing Complexity. New York: Free Press.
Balamir, M. (1999). “Reproducing the Fatalist Society: An Evaluation of the Disasters and Development Laws and Regulations in Turkey.” In Emine M.
Komut, ed. Urban Settlements and Natural Disasters: Proceedings of UIA Region II Workshop. Ankara, Turkey: Chamber of Architects of Turkey. pp. 96- Balamir, M. (2001a). “Disaster Policies and Social Organization”. Paper presented at the 5th Conference of ESA. “Disaster and Social Crisis Research
Network sessions: Deconstructing Disaster Management: Beyond the Command and Control Model”, Chaired by Maureen Fordham, Helsinki, August 28-September 1. Balamir, M. (2001b). “Recent Changes in Turkish Disaster Policy: A Strategic
Reorientation”. In P. R. Kleindorfer and M. R. Sertel (eds.), Mitigation and Financing Seismic Risks, Kluwer, pp. 207-234. Barzelay, M. (1992). Breaking Through Bureaucracy: A New Way for
Managing in Government. Berkeley, CA: University of California Press. Comfort, L. K. (1999). Shared Risk: Complex Systems in Seismic Response. Amsterdam: Pergamon.
Çorbacıoğlu, S. and N. Kapucu (2005). “A Critical Evaluation of Turkish
Disaster Management System”. TODAİE, Turkish Public Administration Annual, Vol. 29-31
DPT (Devlet Planlama Teskilatı) (2000). Doğal Afetler Özel İhtisas
Komisyonu Raporu (Yayımlanmadı). Erdik, Mustafa (2000), “Report on 1999 Kocaeli and Düzce
Earthquakes”www.koeri.bound.edu.tr/depremmuh/Kocaelireport.pdf (002 002). Ergünay, Oktay (1999). “A Perspective of Disaster Management in Turkey:
Issues and Prospects”. In Emine M. Komut, ed. Urban Settlements Natural Disasters: Proceedings of UIA Region II Workshop. Turkey: Chamber of Architects of Turkey. pp. 1-10 and Ankara, Gülkan, Polat (2001). “595 sayılı Yapı Denetimi Hakkındaki Kanun
Hükmündeki Kararnamenin İptali ve Ardından Gelen 4708 Sayılı
Denetimi Kanunu Hakkında Bir Deneme” (Yayımlanmadı) Yapı İstanbul Greater Municipality (2003). Earthquake Master Plan for İstanbul.
Prepared by Boğaziçi University, İstanbul Technical University, Middle East Technical University, and Yildiz University. İstanbul: July 7th. JICA (Japan International Cooperation Agency) (2004). Türkiye'de Doğal
Afetler Konulu Ülke Strateji Raporu. Ankara. Keleş, Ruşen (2004). “Turkish Government Structure from a Disaster
Management Perspective”. UNDP. Mileti, D. S. 1999. Disasters by Design: A Reassessment of Natural Hazards in the United Centrals. Washington D.C: Joseph Henry Press.
Marion, R. (1999). The Edge of Organization. Thousand Oaks, California: Sage Publications.
Morgan, G. (1997). Images of Organization. Thousand Oaks, California: Sage Publications.
National Earthquake Council Report, (2002), “Deprem Zararlarını Azaltma Ulusal Stratejisi.” (002003)
Osborne, D. and T. Gabler (1992). Reinventing Government. Reading, MA: Addison Wesley.
Pfeffer, J. (1992). Managing with Power: Politics and Influence in
Organizations. MA: Harvard Business School Press. Platt, R. H. (1999). Disaster and Democracy: The Politics of Extreme Natural
Events. Washington, D. C.: Island Press. Possekel, Anja K. (1999). Living with the Unexpected: Linking Disaster
Recovery to Sustainable Development. Springer: New York, Heidelberg, Berlin. Sağlık Bakanlığı (2004). Afetlerde Sağlık Organizasyonu Projesi. Ankara: Sağlık Bakanlığı.
Schenider. S. K. (1995). Flirting with Disaster: Public Management in Crisis
Situations. Armonk, NY: M.E. Sharpe. Scott, W. R. (1992). Organizations: Rational, Natural, and Open Systems.
Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall. TBMM (Türkiye Büyük Millet Meclisi) (1997). Doğal Afetlerde Can Ve Mal
Kaybının En Aza İndirilmesi İçin Alınması Gereken Belirlenmesine İlişkin Meclis Araştırması. Ankara. Tedbirleri TBMM (Türkiye Büyük Millet Meclisi) (1999). Deprem Araştırma Raporu
(Report No: 10/66, 67, 68, 69, 70). Ankara. Turner B. A. and N. F. Pidgeon (1997). Man-made Disasters. 2nd Edition,
Oxford: Butterworth-Heinemann.