Esra KESKİN, Ruşen KELEŞ, Yeşim ALİEFENDİOĞLU

PLANLAMADA KARŞILAŞILAN SORUNLAR AÇISINDAN TÜRKİYE VE İNGİLTERE ÖRNEĞİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Hızlı nüfus artışı ve kentleşme, imar sorunlarını da beraberinde getirmiştir. Türkiye’de imar uygulamalarındankaynaklanan sorunların çözümünde bir yol haritası oluşturabilmek amacıyla İngiltere ve Türkiye örnekleriincelenmiştir. İmar planlarının uygulama araçları ile karşılaşılan sorunlar, İmar Kanunu, 1982 Anayasa’sı, Şehir veÜlke Planlaması Kanunları gibi farklı yasal düzenlemeler kapsamında, değerle ndirilmiştir. Planlamanın İngiltere’deçok ayrıntılı ve uzun bir süreçte yapılması nedeniyle sorunların daha az görüldüğü, Türkiye’de ise planların daha kısavadeli olduğu saptanmıştır. İngiltere’de halk katılımının planlamanın tüm aşamalarında sağlandığı, vergilendirme ilerantın önüne geçilmiş olduğu ve plan değişikliklerinin oldukça zor gerçekleştirilebildiği görülmüştür. Yükse kmahkeme kararlarına konu uyuşmazlıklar incelenerek uygulamadaki eksiklikler tespit edilmiş ve çözüm yollarıaranmıştır. Yapılan araştırma ve değerlendirmeler sonucu Türkiye’de imar uygulamalarından doğan değer artışınınvergilendirilmesi, halkın planlama konusunda bilinç seviyesinin yükseltilerek katılımının her aşamasında sağlanması,plan tadilatlarının mümkün olduğunca azaltılması ve mevzuat birliğinin oluşturulması neticesinde mevcut sorunlarınçözümlenebileceği sonucuna varılmıştır.

THE COMPARISON OF TURKEY AND ENGLAND EXAMPLES FROM THE PROBLEMS CONCURRED IN THE PLANS

Rapid population growth and urbanization have brought with the problems of zoning. In order to create a roadmap to solve the problems arising from zoning applications in Turkey, the examples of England an d Turkey have been examined. Problems that have been encountered with implementation tools of development schemes have been evaluated under different legal arrangements such as the Urban Development Law, the 1982 Constitution, and the Town and Country Planning Laws. It has been found in this paper that there are less zonning problems in UK since the planning is done in a very detailed and long process, while the planning in Turkey is done in shorter terms. It has been seen that there is public involvement in all the phases of planning, rent is avoided by taxation, and the plan changes are quite difficult. By examining the disputes in high court decisions, the deficiencies in the implementation have been identified and solutions have been sought. As a consequence of the research and evaluations made, it has been concluded that taxation from the increase in value generated from zoning process, raising the level of consciousness about planning and ensuring participation at every stage, reduction of plan renovat ions as much as possible and establishment of legislative union can solve the existing problems.

PDF

___

Abacıoğlu, M. (2016). İmar kanunu mevzuatı ve uygulaması. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Ahlfeldt, G., Hofman, N., & Wendland, N. (2012). An assessment of the effects of conservation areas on value. London: English Heritage.
Altaban, Ö. (1990). 1980’li yıllarda İngiliz planlama deneyimleri. ODTÜ Mimarlık Fakültesi Dergisi, 10(1-2), 177.
Altıntaş, Y. (2007). İmar planlarında yetki kuralları ve danıştay kararları örneğinde planlamada karşılaşılan yetki sorunları ile çözüm yolları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Şehir ve Bölge Planlama Bölümü, Ankara.
Cullingworth, B., Nadin,V., Hart ,T., Davoudi, S., Pendlebury, J., Vigar,G., Webb, D., & Townshend, T. (2015). Town and country planning in the UK. London: Routledge.
Booth, P. (2002). From property rights to public control; the quest for public interest in the control of urban development. Town Planning Review, 73(2), 153 - 170.
Buitelaar, E. (2007). The cost of land use decisions. UK: Blackwell Publishing.
Çağlar, Z. A. (2016). Karşılaştırmalı hukukta imar hukukuna hakim olan temel ilkeler. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, 7, 321-350.
Çelik, K. (2015). Kıyı alanlarının planlanmasında kıyı kenar çizgisinin önemi. Küresel Mühendislik Çalışmaları Dergisi, 1, 1-6.
Denyer, G. B., & Ubhi, N. (1999). Development and planning law (3rd Edition).London: Estates Gazette.
Keleş, R. (1989). Kıyıların korunması ve toplum yararı. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 44(1), 39 - 62.
Keleş, R. (2014). 100 soruda Türkiye’de kentleşme, konut ve gecekondu. Ankara: Cem Yayınevi.
Keleş, R., & Mengi, A. (2014). İmar hukukuna giriş. Ankara: İmge Kitabevi Keleş, R. (2016). Kentleşme politikası. Ankara: İmge Kitabevi.
Land Compensation Act. (1961). Erişim adresi: https://www.legislation.gov.uk/id/ukpga/Eliz2/9- 10/33, Erişim tarihi: 01.06.2017.
Ökmen, M., & Yurtsever, H. (2010). Kentsel planlama sürecinde kamusal rantın vergilendirilmes i. Maliye Bakanlığı Maliye Dergisi, 158, 58 – 74.
Planning Portal UK. (2017). Erişim adresi: https://www.planningportal.co.uk/, Erişim tarihi: 09.05.2017.
Saygılı, A. (2007). Çevre hukuku açısından çevresel etki değerlendirmesi. Ankara: İmaj Yayınevi. Town and Country Planing Act-TCPA (1990). Erişim adresi: https://www.legislation.gov.uk/id/ukpga/1990/8, Erişim tarihi: 25.05.2017.
Williams, F. B. (1922). The law of city planning and zoning. New York: Press of J. J. Little and Ives Company.
Yalçın, G., & Ercoşkun, Y. Ö. (2014). Türkiye’de 2/b arazileri ve kentleşme. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 3, 31 - 54.
Yıldız, C. (2014). Büyükşehirlerde imar uygulamalarında hesap verebilirlik . Yayımlanma mış doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Kamu Yönetimi Bilim Dalı, Ankara.