PİYANO EĞİTİMİNDE SOSYAL DURUM ÖLÇEĞİ GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Müzik eğitiminin en önemli boyutlarından biri olan piyano eğitiminde, bireylerin içinde bulunduğu ortama yönelik tutumları başarı üzerinde önemli etkilere sahiptir. Sosyal anlamda kendine güvenen öğrencilerin elde edeceği başarı daha farklı olacaktır. Bu çalışmada yukarıdaki düşünce ışığında geliştirilen ve uygulanan “Piyano Eğitiminde Sosyal Durum Ölçeğinin” geçerlilik ve güvenirliği tespit edilerek piyano eğitimi alanına kazandırılmaya çalışılmıştır. Yapılan çalışmada literatür taraması sonucu elde edilen bilgiler ışığında, araştırmacı tarafından geliştirilen ölçeğe yönelik faktör analizi, madde toplam korelasyon hesaplamaları, faktörler arası korelasyon ölçümleri, KMO (Kaiser-Meyer-Olkin) ve Barlett’s testleri ve Cronbach’s Alpha güvenirlik katsayısı hesaplamaları yapılmıştır. Toplam 35 sorudan oluşan ölçek, piyano dersini kendi döneminde ve tekrar ders olarak alan piyano öğrencileri üzerinde uygulanmıştır. Geliştirilen ölçeğin örneklem grubu tarafından cevaplanması neticesinde, elde edilen verilerin istatistiksel ölçümleri sonucunda ölçeğin geçerli ve güvenilir bir yapıya sahip olduğu anlaşılmıştır

Anahtar Kelimeler:

Sosyal Durum, Piyano Eğitimi, Geçerlik, Güvenirlik

PİYANO EĞİTİMİNDE SOSYAL DURUM ÖLÇEĞİ GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

In piano education that it’s the most important branch of music education, the attitudes of the individuals intended their environment have important effects over the success. Success obtained by social self-confident students can be more effective. In this study as mentioned above, it has been studied to gain the Social Status Scale in Piano Education by determining the validity and reliability with applying and developing. In the study Cronbach’s Alpha reliability coefficient sums, KMO (Kaiser-Meyer-Olkin) and Barlett’s tests, correlation measuring between factors, item total correlations and factor analysis has been made for the scale developed by the author by the collected data obtained with literature review. The scale consist of 35 questions has been applied to students taking piano class in self semester and repeat. It has been understood that developed scale is valid and reliable according to the obtained data collected by the sample group and at the end of the statistical measuring process

Keywords:

-,

PDF

___

Akkaya, C., Sarandöl, A., Danacı, A. E., Sivrioğlu, Y., Kaya, E., Kırlı, S. Kendini Değerlendirme Ölçeği (SUKDÖ) Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenilirliği, Türk Psikiyatri Dergisi, 19(3), 292 – 299. (2008). Sosyal Uyum
Aktaş, Y. (1997). Üniversite Öğrencilerinin Uyum Düzeylerinin
Bir Çalışma, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi İncelenmesi: Uzunlamasına Dergisi, 13, 107 – 110. Bouij, C. (2004). Two Theoretical Perspectives on the Socialization of Music Teachers, Action,
Criticism & Theory for Music Education Electronic Article, 3(3), 2 – 14. Cardoso de Araşjo, R., Antunes Teixeira dos Santos, R., & Hentschke, L. Development of Piano Teachers’ Knowledge: Three Case Studies From Brazil, Visions of Research in Music Education, 13, 1 – 27. (2009). The Çalık, C. (2006). Örgütsel Sosyalleşme Sürecinde Eğitimin Değişen Rolü ve Önemi, Kastamonu
Eğitim Dergisi, 14(1), 1 – 10. Çelikten, M., Şanal, M., Yeni, Ö. Y. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri, Erciyes Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(19), 207 – 237. Çubukçu, Z., Gültekin, M. (2006). İlköğretimde Öğrencilere Kazandırılması Gereken Sosyal
Beceriler, Bilig Dergisi, 37, 155 – 174. Devecioğlu, S., Sarıkaya, M. (2006). Sporcu Öğrencilerin Sosyo-Kültürel
Profillerinin Belirlenmesi, Fırat Üniversitesi Değişkenler Işığında Sosyal Bilimler Dergisi, 16(2), 301 – 314. Ercan, N. (2008). Piyano Eğitiminde İlke ve Yöntemler, Sözkesen Matbaası, Ankara.
Gençöz, F. (1998). Uyum Psikolojisi, Kriz Dergisi, 6 (2), 1 – 7.
Gümüş, A. E. (2000). Üniversite Öğrencilerinin Yalnızlık ve Beden İmgelerinden
Düzeylerinin Sosyal Kaygı Düzeyleri ile İlişkisinin İncelenmesi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Doyum Fakültesi Dergisi, 33(1-2), 99 – 108. Kara, Y., Çam, F. (2007), Yaratıcı Drama Yönteminin Bazı Sosyal
Etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Becerilerin Kazandırılmasına Fakültesi Dergisi, 32, 145 – 155. Köksal, A. (2000). Müzik Eğitimi Alma, Cinsiyet ve Sınıf Düzeyi
Empatik Becerilerinin ve Uyum Değişkenlerine Göre Ergenlerin Düzeylerinin İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 99 – 107. Knoblich, G., Sebanz, N. (2006). The Social Nature of Perception and Action, Current Directions in
Psychological Science, 15(3). 99–104. Krech, D., Crutchfield, R. S. (1965). Sosyal Psikoloji, Nazariye ve Problemler (Theory and Problems of Social Psychology – New York, McGraw-Hill), Çev: Erol Güngör, Baha Matbaası, İstanbul.
Kuruüzüm, A. (2002). Kesin Dönüş Yapan İşçi Çocuklarının Uyum Problemi Üzerine Bir Alan
Araştırması, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, 3,102 – 113. Küçük, V., Koç, H. (2004). Psiko-Sosyal Gelişim Süreci İçerisinde İnsan ve Spor
Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20,131 – 141. İlişkisi, Şahan, H. (2008). Üniversite Öğrencilerinin Sosyalleşme Sürecinde Spor
KMU İİBF Dergisi, 10(15). 260 – 278. Aktivitelerinin Rolü, Türkmen, U. (2006). Mesleki Müzik Okullarındaki Orkestra Derslerinde
Yapılmış Halk Ezgilerinin Kullanılabilirliğine Yönelik Öğretmen ve Öğrenci Tutumları, Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 371 – 400. Orkestra Düzenlemeleri Uslu, A., Hasırcı, S. (1999). Lise ve Dengi Okullarda Öğrenim Gören Öğrencilerin Beden Eğitimi
Derslerinin Sosyal Uyum Düzeyine Dergisi, 3(4). 25 – 31. Etkilerinin araştırılması, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri