ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN BİLGİLENDİRİCİ METİNLERDE DÜŞÜNCEYİ GELİŞTİRME YOLLARINI KULLANMA DURUMLARI

Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin bilgilendirici metinlerde düşünceyi geliştirme yollarını kullanma durumlarını belirlemektir. Araştırma genel tarama modelinde betimsel bir çalışmadır. Araştırmanın çalışma grubunu Mustafa Kemal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Türkçe Öğretmenliği, Sınıf Öğretmenliği, Özel Eğitim Öğretmenliği, Resim – İş Öğretmenliği ve Bilgisayar Öğretmenliği bölümlerinin 1. sınıflarına devam eden toplam 331 öğrenci oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak öğrencilere yazdırılan bilgilendirici metin türündeki kompozisyonlar kullanılmıştır. Bu kompozisyonlardan elde edilen bulgular yüzde, frekans ve aritmetik ortalama şeklinde verilmiştir. Araştırmanın sonucuna göre öğrenciler düşünceyi geliştirme yollarından karşılaştırmayı her bir metinde 1,29, örneklemeyi 0,93, tanımlamayı 0,57, sayısal verileri 0,36, alıntı yapmayı 0,35, benzetmeyi 0,25 oranında kullanmışlardır

Anahtar Kelimeler:

Yazılı Anlatım, Düşünceyi Geliştirme Yolları, Metin, Kompozisyon

ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN BİLGİLENDİRİCİ METİNLERDE DÜŞÜNCEYİ GELİŞTİRME YOLLARINI KULLANMA DURUMLARI

The aim of this research is determining university students’s using level of thinking expanding forms in expository texts. This research is a descriptive study in survey model. The sampling group of research are 331 university students in first class who are Mustafa Kemal University Faculty of Education Department of Turkish Education, Department of Classroom Teacher, Department of Private Education, Department of Fine Arts Education and Department of Computer Teaching Education. Data gathering tool are expository compositions. The findings are presentinng frequency, percent and arithmetic average. According to the results university students are using the comparison 1,29 rate, the exemplification 0,93 rate, the definition 0,57 rate, numerical data 0,36 rate, testimony to a statement 0,35rate and analogy 0,25 rate

Keywords:

-,

PDF

___

Akbayır, S. (2006). Yazılı Anlatım Biçimlerinin Yazma Becerisi Üzerindeki İşlevleri. Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi. On Dokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Samsun. Ardanacı, E. (2001). İngilizcede Cümle Paragraf ve Kompozisyon Yazma Teknikleri. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
Bilgin, M. (2002). Anlamdan Anlatıma Türkçemiz. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Binyazar, A., Özdemir, E. (1980). Yazılı Anlatım Bilgileri. İstanbul: Milliyet Yayınları.
Coşkun, E. (2007). Yazma Eğitimi. (Ahmet Kırkkılıç, Hayati Akyol). İlköğretimde Türkçe Öğretimi.
Ankara: PegemA Yayıncılık. Gedizli, M. (2004). Yazabilmek. İstanbul: Şule Yayınları.
Göçer, A. (2010). “Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Yazılı Anlatım Becerilerinin Süreç Yaklaşımı ve Metinsellik Ölçütleri Ekseninde Değerlendirilmesi. Niğde Üniversitesi Örneği.” Kastamonu Eğitim Dergisi, 18, 271-290.
Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
İpşiroğlu, Z. (2007). “Türkçe Öğretiminde Yaratıcılık, Almanya’daki Yeni Öğretmenler: Göçmen
Kökenli Üçüncü Kuşak.”, Dil Dergisi, 135, 21-27. Kavcar. C. (1986). Türk Dili. Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Kıbrıs, İ. (2010). Türkçe I: Yazılı Anlatım. Ankara: Kök Yayıncılık.
Kırbaş, A. (2006). İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatım Becerilerinin
Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Erzurum. Korkmaz, A. (1988). Tamamlayıcı Uygulama Metinleriyle Türkçe Kompozisyon. Ankara: Ecdâd Yayınları.
Maltepe, S. (2006). “Türkçe Öğretimindeki Yazılı Anlatım Uygulamaları İçin Bir Seçenek: Yaratıcı
Yazma Yaklaşımı.”, Dil Dergisi, 132, 56-66. Meb. (2005). Türkçe Dersi Öğretim Programı. Ankara: Milli Eğitim Yayınevi.
Özbay, M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
Özdemir E., Binyazar, A. (1975). Yazmak Sanatı Kompozisyon. İstanbul: Varlık Yayınları.
Özdemir, E. (1992). Yazılı ve Sözlü Anlatım Sanatı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Sallabaş, M. E. (2009). “İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatım Becerilerinin Çeşitli
Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi.”, Milli Eğitim Dergisi, sayı 181, 94-107. Sarıca, S. (2000). Güzel Konuşma ve Yazma Kompozisyon. İstanbul: Fil Yayınevi.
Sever, S. (2004). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. Ankara: Yayıncılık.
Temizkan, M. (2003). Yazılı Anlatım Etkinliği Çerçevesinde Türkçe Öğretmenlerinin Yaptıkları
Uygulamalara İlişkin Bir Değerlendirme. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay. Tiryaki, E. (2011). Üniversite Öğrencilerinin Tartışmacı Metin Yazma Becerileri İle Yazma Kaygısı ve Eleştirel Düşünme Becerileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Hatay. Yakıcı, A., Yücel, M., Doğan, M., Yelok, V. S. (2004). Üniversiteler İçin Türkçe I Yazılı Anlatım.
Ankara: Bilge Yayınları. Yangın, B. (2002). Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: Dersal Yayıncılık.