Küreselleşen dünyada bölgesel kalkınma dinamikleri, kamu politikaları ve bölgesel kalkınma ajansları

Her ülkede kendilerine has ekonomik yapıları, gelişme düzeyleri ve sistematiği bulunan bölgeler bulunmaktadır. Bölgeler arasında ekonomik, fiziki ve sosyal şartlar bakımından farklılaşmalar meydana gelmekte ve bölgelerarası gelişmişlik farkları ekonomilerin gelişmişlik ve kalkınma düzeylerini etkileyebilmektedir. Bölgesel kalkınma, ülkenin çeşitli bölgelerinde ekonomik ve sosyal yapının iyileştirilerek kaynakların etkin dağılımına, ekonomik ve sosyal bütünleşmenin sağlanmasına ve bölgeler arasında refah seviyesinin artmasına imkan sağlamaktadır. Her ekonomi, bölgeleri arasındaki dinamikleri etkinleştirmek, bölgesel kalkınmasını sağlamak ve sürdürmek için kalkınma planlarından, kamu politikalarından ve bölgesel kalkınma ajanslarından yararlanmaktadır. Çalışmada, küreselleşen dünyada bölgesel kalkınma çabaları teorik ve uygulama düzeyinde belirtilerek Türkiye’nin bölgesel kalkınması için ele aldığı kamu politikaları ve kalkınma planları değerlendirilmiştir.

Regional development dynamics in globalising world, public policies and regional development agencies

There are regions which have specific economic structures, development levels, and systematics in every country. Differentiations originate among regions in terms of economic, physical, and social conditions and inter-regional differences may effect the improvement and development level of economies. Regional development enables efficient resource allocation, to provide economic and social cohesion, and to increase welfare level among regions with improving economic and social structure in various regions of country. Every economy benefits from development plans, public policies, and regional development agencies in order to activate dynamics among its regions, provide regional development and sustain it. In the study, regional development efforts in globalising world are highlighted in theoretical and practical levels and it is evaluated that public policies and development plans which Turkey examines for its regional development.

PDF

___

Abuşoğlu, Ö. ve İnan, Ö. (1989). Kalkınmada Öncelikli Yöreler ve Bölgesel Gelişme İçin Bir Model. TOBB Yayınları, Yayın No: Genel 105, Ar-Ge 39, Nisan, Ankara. Acaroğlu, H. ve Bahçe, A. B. (2008). “Kalkınmada Beşeri Sermayenin Önemi: Türkiye Bölgeleri İçin Bir Analiz Örneği”, ss. 442-454, Güncel Ekonomik Sorunlar Kongresi Bildiri Kitabı, 26-28 Ekim 2007 Kuşadası, Adnan Menderes Üniversitesi, Nazilli İİBF, İktisat Bölümü ve Avrupa Araştırmalar Merkezi, Adnan Menderes Üniversitesi Yayınları No: 27, Aydın. Apan, A. (2004). “Bölge Kavramı ve Bölgesel Kalkınma Ajansları”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, Cilt 13, Sayı 4, Ekim, 39-58. Arda, E. (2002). Ekonomi El Sözlüğü. Kasım, İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım Ltd. Şti. Beard, C. A. (1926). “Some Aspects of Regional Planning”, The American Political Science Review, Vol. 20, No. 2, May, 273-283. Bergman, E. M., Maier, G. ve Todling, F. (1991). Economic Networks, Innovation and Local Development in Industrialized Countries. London: Mansell. Brusco, S. (1982). “The Emilian Model: Productive Decentralisation and Social Integration”, Cambridge Journal of Economics, 6, 2, 167-184. Çetin, M. (2004). “Bölgesel Kalkınmaya Farklı Bir Bakış: Çevre/Yenilikçi Çevre Yaklaşımı”, Atatürk Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt 18, Eylül, Sayı 3-4, 35-49. Demirci, M. ve Sunar, B. (1998). “Nüfus Sayımları ile Derlenen İçgöç Bilgisinin Değerlendirilmesi”, ss. 125-152, Türkiye’de İçgöç, Sorunsal Alanları ve Araştırma Yöntemleri Konferansı,6-8 Haziran 1997 Bolu-Gerede, Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayını, Ocak, İstanbul. Erdoğan, M. (2003). “Bölgesel Kalkınma ve Kızılırmak Orta Anadolu Proje Önerisi”, Türk İdare Dergisi, Yıl 75, Sayı 440, 215-230. Gezici, F. ve Hewings, G. J. D. (2004). “Regional Convergence and the Economic Performance of Peripheral Areas in Turkey”, The Applied Regional Science Conference, Vol. 16, No. 2, July, Blackwell Publishing Ltd., 113-132. Göçer, M. (2002). “Türkiye’de Bölge Yönetimi Arayışları”, Amme İdaresi Dergisi, Yıl 35, Sayı 4, 17-42. Güneşer-Demirci, A. (2003). “Bölgesel Kalkınma Ajansları”, Kamu Yönetimi Dünyası Dergisi, Yıl 4, Sayı 15, Temmuz- Eylül, 16-20. Hirsch, W. Z. (1968). “Input-Output Techniques for Urban Government Decisions”, The American Economic Review, Vol. 58, No. 2, Papers and Proceedings of the Eightieth Annual Meeting of the American Economic Association, May, 162-170. İmga, O. (2003). “Türkiye’deki Bölge Kalkınma Projesi Deneyimleri”, Türk İdare Dergisi, Yıl 75, Sayı 440, 231-254. Keleş, R. ve Erbay, Y. (1999). “Avrupa Konseyinin Bölge Olgusuna Bakışı”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, Cilt 8, Sayı 4, Ankara, 3-29. Klaassen, L. H. (1967). Social Amenities in Area Economic Growth. Paris: OECD Publications, Manpower and Social Affairs Committee, 5. Series of Developing Job Opportunities. Özen, N. (2006). “Bölgesel Gelişmeyi Sağlamak ve Hızlandırmak Üzere Oluşturulacak Kalınma Ajansları Hakkındaki Yasal Düzenlemeler”, Vergi Sorunları Dergisi, Sayı 212, Mayıs 2006, 37-42. Özer, İ. (2004). Kentleşme, Kentlileşme ve Kentsel Değişme. Bursa: Ekin Kitabevi. Piore, M. J. ve Sabel, C. (1984). The Second Industrial Divide, London: Basic Books. Rees, J. (1992). “Regional Development and Policy under Turbulence”, Human Geography, 16, 2, 223-231. Sakal, M. (2010). Bölgesel Kalkınma Sürecinde Kalkınma Ajansları. Ekim, İzmir: Altın Nokta Basım Yayın Dağıtım. Sharkansky, I. (1968). “Economic Development, Regionalism and State Political System”, Midwest Journal of Political Science, Vol. 12, No. 1, February, 41-61. Shin, D.-C. (2005). “Recent Experience of and Prospects for High-Speed Rail in Korea”, Institute of Urban and Regional Development University of California, Berkeley Working Paper, Vol. 2, 5-35. Shoyama, T. K. (1966). “Public Services and Regional Development in Canada”, The Journal of Economic History, Vol. 26, No. 4, The Tasks of Economic History, December, 498-513. Sternberg, R. (1996). “Regional Growth Theories and High-Tech Regions”, International Journal of Urban and Regional Research, 20, 3, 518-538. Storper, M. (1995). “The Resurgence of Regional Economies, Ten Years Later: The Regions as a Nexus of Untraded Interdependencies”, European Urban and Regional Studies, 2, 3, 191-221. Todling, F. (1991). Spatial Differentation of Innovation-Locational and Structural Factors: Results of an Austrian Study, London: Mansell.