EMEK ARZINI ETKİLEYEN FAKTÖRLERİN ANALİZİ

Klasik iktisatçılara göre emek arzını belirleyen ücret, reel ücret haddidir ve klasiklerde ikame etkisinin gelir etkisinden büyük olduğu kabul edilir. Keynesyen iktisatta ise emek arzını belirleyen unsur nominal ücret kabul edilir. Bu durum emek arz edenler para yanılgısı içine düşmelerine neden olur. Monetarist iktisatçılar emek arzını beklenen ücretin fonksiyonu kabul ederler ve onlara göre çalışma ve dinlenme arasındaki tercih beklenen ücret düzeyine göre yapılır. Literatürde emek arzının belirleyenlerine dair sınırlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Çalışmada, emek arzını belirleyen faktörlerin neler olduğu, belirleyici faktörler ile ilişkisinin niteliği, derinliği ve yönü araştırılmıştır. Bu bağlamda; Türkiye örneğinde emek arzını belirleyen faktörlerin ekonometrik analizinin yapıldığı bu çalışmada etkilenen faktör olarak emek arzı; etkileyen faktörler olarak Enflasyon (TÜFE), İmalat Sanayi Üretim Endeksi (Q), İşgücü Ücret Endeksi (W), İşsizlik Oranı (İO), Emek Verimliliği (PL), RGSYİH Büyüme oranı (GR) ve Reel İhracat (RX) değişkenlerinin tanımlayıcı istatistik sonuçları kullanılmıştır. Çalışmanın ekonometrik sonuçları göstermektedir ki emek arzı belirleyenlerinden enflasyon, işsizlik oranı, reel ihracat, emek verimliliği, reel ücret, büyüme ve emek arzı arasında uzun dönemli ilişki bulunmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Emek Arzı, Yapısal VAR

Analysis of the Factors Affecting Labour Supply

According to classical economists, the wage that determines the labor supply is the real wage rate. It is accepted in classics that the substitution effect is bigger than the income effect. In Keynesians, the factor that determines the labor supply is accepted as the nominal wage. This circumstance causes to labor suppliers to fall into error. Monetarist economists accept the labor supply as the function of the expected wage. With reference to them, the selection between working and relaxation is made based on the expected wage level. The sum of employees and unemployed in a country is called as the labor supply. In this context; In this research that made an econometric analysis of the factor determine the labor supply in Turkey case, the labor supply was used as the affected factor. The influencing factors are Inflation (CPI), Manufacturing Industry Production Index (Q), Labor Cost Index (W), Jobless Rate (İO), Labor Productivity(PL), GDP Growth Rate (GR) and Real Export (RX) variables. According to the econometrical results of the research, there is a long termed relationship between inflation, jobless rate, real exportation, labor productivity, real wage, growth, and labor supply.

Keywords:

Labor Supply Structural VAR, Turkey,

PDF

___

Afzal, M. and Hussain, I. (2010),” Export-Led Growth Hypothesis: Evidence from Pakistan”, Journal of Quantitative Economics, 8(1), 130-147.
Aydıner, N. and Onaran, Ö. (2010), “The Determinants Of Employment: A Sectoral Analysis For Turkey”, The Developing Economies, 48 (2), pp.203-31.
Bashier, A. and Wahban, A. (2013), “The determinants of Employment in Jordan: A time series analysis”, International Review of Management and Business Research, 2 (4), pp. 927-936.
Bhattarai, K. and Wisniewski, T. (2000), “Determinants of wages and labour supply in the UK”, Papers 277.
Bhaumik, S., Estrin, S. and Meyer, K.(2004), “Determinants of Employment Growth at MNEs: Evidence from Egypt, India, South Africa and Vietnam”, IZA, No.1272.
Böheim, R. and Taylor, M. (2001), “Option Or Obligation?: The Determinants Of Labour Supply Preferences in Britain”, ISER Working Papers.
Comola, M., Mello, L. (2009), “The Determinants of Employment and Earnings in Indonesia”, OECD Economics Department Working Papers, No.690
Çelik, İ., Kaya, M., Tunç, H. (2013), “Uluslararası Portföy Çeşitlendirmesi Açısından Gelişmekte Olan Ülke Borsaları Arasındaki Eş hareketlilik: Brezilya-Türkiye Üzerine Bir Uygulama”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 167-180.
Dolado, J. and Jimeno, J. (1996), “The Causes of Spanish Unemployment: A Structural VAR Approach”, European Economic Review, 41 (7), pp. 1281-1307
Gül, T.G. (2014), “Türkiye için istihdam belirleyicileri”, Dokuz Eylül Üniversitesi İİBF Dergisi, 29 (1), ss.105-135.
Johansen S., Juselius, K. (1990), “Maximum Likelihood Estimation and Inference on Cointegration– with Applications to the Demand for Money,” Oxford Bulletin of Economics and Statistics, Vol. 52, No. 2, pp. 169–210.
Kara, O., Çömlekçi, İ. ve Kaya, V. (2012), “Turizm Gelirlerinin Çeşitli Makro ekonomik Göstergeler İle İlişkisi: Türkiye Örneği (1992-2011)”, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(1), 75-100.
Kızılgöl, Ö.A. (2012), “ Kadınların İşgücüne Katılımının Belirleyicileri: Ekonometrik Bir Analiz”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 13 (1), ss.88-101
Mucuk, M. ve Alptekin, V. (2008), “Türkiye’de Vergi ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: VAR Analizi (1975-2006)”, Maliye Dergisi, (155), 159-174.
Özgen, F. B., Güloğlu, B. (2004), “Türkiye’de İç Borçların İktisadi Etkilerinin VAR Tekniğiyle Analizi”, METU Studies in Development, 31(1), ss.93-114.
Sims, C.A. (1980), “Macroeconomics and Reality”, Econometrica, 48,pp. 1-48
Şentürk, M. ve Dücan, E. (2014), “Türkiye’de Döviz Kuru-Faiz Oranı ve Borsa Getirisi İlişkisi: Ampirik Bir Analiz”, Business and Economics Research Journal, 5(3), 67-80, http://www.berjournal.com/wp-content/plugins/downloads-manager/upload/BERJ5(3)14Article4pp.67-80.pdf,(13.10.2014).
Tarı, R., Yıldırım, D. Ç. (2009), “Döviz Kuru Belirsizliğinin İhracata Etkisi: Türkiye İçin Bir Uygulama”, Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(2), 95-105.
Yıldırım, K. (2012), Makro Ekonomi, Seçkin Yayıncılık, Ankara.