ÇEVRESEL GÜVENLİK VE SINIRAŞAN ÇEVRE SUÇLARI

Bu çalışmanın amacı, güvenlikte çevresel açıdan oluşmaya başlayan dönüşüm sürecini incelemek ve bu doğrultuda çevre suçlarını konu almaktır. Yapılacak incelemede çıkış noktası, 21. yüzyılda nüfustaki artışa ve teknolojik gelişmelere koşut olarak çevrenin de güvenliğinin kalmadığı ve çevreye yönelik suçların da artmış olmasıdır. Dünyada yaşanan hızlı değişim sürecine bağlı olarak günümüzün yaşam koşulları da hızla değişmekte ve yeni sorunlar ve gereksinmeler ortaya çıkmaktadır. Değişimin en çarpıcı yaşandığı yerlerden biri, güvenliğin gittikçe daha çok hissedildiği uluslararası alanlardır. Suç oranlarında gittikçe artan bir seyir izlenmekte ve işlenen suçların niteliği değişmektedir. Küreselleşmeye paralel olarak çevre suçlarının da küreselleştiği, ülke sınırlarını aştığı görülmektedir. Suçlar, bireysel temelden çıkıp kitlevileşip küresel boyuta taşınmış; sınıraşan suçlar içinde yer alan kadın, organ, göçmen, uyuşturucu ticaretine; terörizm, siber suçlar, çevre suçları da eklenmiştir

Anahtar Kelimeler:

Güvenlik, Çevresel Güvenlik, Suç ve Sınıraşan Çevre Suçu

ÇEVRESEL GÜVENLİK VE SINIRAŞAN ÇEVRE SUÇLARI

The purpose of this study is to examine the transformation process which occurs in the means of security environmentally and the study accordingly deals with the environmental crimes. Starting point of the investigation is the increase in population and technological developments in the 21st century meanwhile the environment to be unsafe and the increase of crimes on environment. Depending on the process of rapid change in the world, today’s living conditions have been changing rapidly as well and new requirements and phenomena emerge. One of the most striking changes in the places where security is being felt more and more is international areas. It is noticed that crime rates have increased and the nature of the crimes committed has been changing. It is understood that in parallel to globalization, environmental crimes are globalized and exceed the boundaries of a country. Having a global dimension, the nature of the crimes has evolved from individual to collective; terrorism, cyber crimes and environmental crimes have been added to the current ones which already exist in transnational crimes such as female, body, immigration and drug trafficking

Keywords:

-,

PDF

___

AKSAR, Y. (2005). “Uluslararası Suçlar, Uluslararası Ceza Mahkemesi ve Yeni Türk Ceza Kanunu”, Uluslararası
Hukuk ve Politika, C. 1/43-51. ALGAN, N. (2002). “Türk Boğazları’nda Çevresel Güvenlik”, Mülkiye Dergisi, C: XXVI, S: 234/21-34, Mayıs- Haziran.
ALGAN, N. (2005). “Kirlilikten Ulusal Güvenliğe”, http://www.yesilufuklar.info/rec-bulten/rec-turkiye/640, 002005.
ALGAN, N. ve Künçek, Ö. (1998). “Transboundary Population Movements: Refugees, Environment and Politics”,
The Turkish Yearbook of International Relation (MilletlerarasıMünasebetler Türk Yıllığı), No: XXVIII. AXWORTHY, A.L. and Fallick, K. Ross (2006). “The World Urban Forum 2006 Vancouver Working Group
Discussion Paper”, The Liu Institute for Global Issues at the University of British Columbia, İngiltere. BARNETT, J. (2003). “Security and Climate Change”, Global Environmental Change, C.13, N.1/ 7-17.
BARNETT, J. and Dovers, S. (2001). “Environmental Security, Sustainability and Policy”, Pacifica Review: Peace,
Security and Global Change, Vol. 13, Num. 2, June. BRACK, D. and Hayman, G. (2002). International Environment Crime: Nature and Control of Environmental
Black Markets, Background Paper for RIIA Workshop, London: Royal Institute of International Affairs. BUZAN, B. (1991). People, States and Fear: An Agenda for International Security Studies in the Post-Cold
War Era, Great Britain, Harvester Wheatsheaf. CALİ, H. (2010). “Çevresel Güvenliğin Sınıraşan Boyutları”, Yerelden Küresele Sınıraşan Suçlar, 235-254,
Ankara: Polis Akademisi. ÇETİN, E. (2003). “Küreselleşme ve Uluslararası Güvenlik” İmaj, Sayı 2, Arka Plan Uluslararası Politika, http//www.foreignpolicy.org.tr. 10.09.2011.
ÇEVRE MEVZUATI (1995). 3. Cilt, Ankara: Çevre Bakanlığı Yayınları.
ÇEVRE VE ORMAN BAKANLIĞI (2011). “Uluslararası Çevre Sözleşmeleri”, http://did.cevreorman.gov.tr, 02011.
Çevre Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun, Kanun No. 5491, Kabul Tarihi: 26.4.2006, 13 Mayıs 2006 tarih ve 26167 sayılı R.G.
DABELKO, G. D. and Dabelko, David D. (1993). “Environmental Security: Issues of Concept and Redefinition”,
Occasional Paper, No.1, Harrison Program on the Future Global Agenda, June. DALBY S. (2008). “Güvenlik ve Çevre Bağlantılarına Yeniden Bakmak” Uluslararası İlişkiler, Cilt 5, Sayı 18,
Yaz/ 179-195, http://www.uidergisi.com/wp-content/uploads/2011/06.pdf, 12.09.2009.
DOLU, O., Uludağ, Ş. ve Doğutaş, C. (2010). “Suç Korkusu: Nedenleri, Sonuçları ve Güvenlik Politikaları İlişkisi”
A.Ü. Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, C. 65, S. 1/57–81. DÖNMEZER, S. (1975). Kriminoloji, İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
DÖNMEZER, S. (1994). Kriminoloji, İstanbul: Beta.
ECKERSLEY, R. (2005). “Ecological Security Dilemmas”, New Envıronment Agendas II: Chapter 8, http://www.arts.monash.edu.au/ncas/teach/unit/pol/chpt08.html, 10.10.2011.
ELLİOT, L. (2007). “Transnational Environment Crime in The Asia Pasific: An ‘Un(der)securitized’ Security
Problem”, The Pacific Review, Vol.20, No.4. ERHAN, http://www.stradigma.com/haziran2003/makale_01.html,Sayı:5, 10.10.2011.
FREVEL, B. (2006). “Urban Safety”, German Policy Studies, Vol 3, No: 1, 1-18. Almanya.
FRENCH H. and Mastny, L. (2001). “Uluslararası Çevre Suçlarını Denetim Altına Almak”, Dünyanın Durumu, İstanbul: Tema Vakfı.
KARABULUT, B. (2009). “Küreselleşme Sürecinde Güvenlik Alanında Değişimler: Karadeniz’in Güvenliğini
Yeniden Düşünmek”, Karadeniz Araştırmaları Dergisi, Cilt 6, Sayı 23, Güz/1-11. KAYA, E. (2009). “Kent Yönetimlerinin Temel Sorumluluk Alanı”, http://www.yerelsiyaset.com/v2/index=800. 02010.
KAYA, Y. ve Ertürk, H. (2008). “Uluslararası Çevre Suçlarıyla Mücadele ve Çok Taraflı Çevre Anlaşmalarının
Etkinliği”, Uluslararası Hukuk ve Politika, Cilt 4, No: 15, 85-112. KAYPAK, Ş. (2011), “Kent Güvenliğinde Yeni Açılımlar; Toplum Destekli Polislik”, Suçla Mücadelede Çağdaş
Yaklaşımlar Toplum Destekli Polislik Teori ve Uygulamaları, Polis Akademisi Yayını, Güvenlik Yönetimi Serisi 2, Ed. M. Karakaya ve S. Gültekin, Ankara, 43-72. KAYPAK, Ş. (2012). “Güvenlikte Yeni Bir Boyut; Çevresel Güvenlik”, Abant İzzet Baysal Üniversitesi İİBF
Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 20. Yıl Özel Sayısı (2012), Cilt:8, Yıl:8, Özel Sayı, 8:1-22.
KRAHMANN, E. (2005). “From State To Non-State Actors: The Emerge Of Security Governance”, New Threats and New Actors In International Security, Elke Krahmann (Ed.), Palgrave Macmillan. KELEŞ http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/42/465/5332.pdf, 275-281.
KELEŞ, R. (2006). “Çevrenin Uluslararası Boyutları”, http://www.kusatak.org/attachment.doc.,10.10.2011.
KELEŞ, R. ve Hamamcı, C. (2005). Çevre Politikası, Ankara: İmge.
KELEŞ, R. ve Ertan, B. (2002). Çevre Hukukuna Giriş, Ankara: İmge.
KOÇER, G. (2005). “Soğuk Savaş Sonrasında Uluslararası Güvenlik Ortamı ve Türkiye’nin Ulusal Güvenliği”,
Stratejik Araştırmalar Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 5, Ankara: Genelkurmay Denetleme Başkanlığı. KÜÇÜKŞAHİN, A. (2006). “Güvenlik Bağlamında, Risk ve Tehdit Kavramları Arasındaki Farklar Nelerdir ve Nasıl
Belirlenmelidir?”, SAE Güvenlik Stratejileri Dergisi, Yıl 2, Sayı 4 Aralık, 7-40. MASLOW A. (1968). Motivation And Personality, New York: Harber Publishing, Tehditleriyle Mücadele” R. (1994). “Kent ve Çevre Haklarının Korunması Üzerine Gözlemler”,
PEKTAŞ, K. (2003). “Belediye Yönetiminde Zabıta Hizmetleri ve 21. Yüzyıl Kentinde Zabıtanın Yeri”, http://basarm.com.tr/belediye/04.htm, 11.06.2009.
PORTER, G. and Brown, J. Welsh (1991). Global Environmental Politics, San Fransisco, Westview Press Inc. SANDIKLI
Değişim”,http://www.bilgesam.org/tr/index.php?option=com_frontpage&Itemid=251, 12.10.2011.
SHAW, Brian R. (1996). “When are Environmental Issues Security Issues?”, Report of the Environmental Change and Security Project of the Woodrow Wilson Center Issue, http://www.aepi.army.mil/internet/env-sec-engage- cenral-com.pdf., 39-44, 12.10.2011.
ŞAFAK, A. (1989). Ceza Muhakemeleri Usulü ve Polis, Ankara: Polis Akademisi.
TOPRAK, Z. (2001a). Yerel Yönetimler, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
TOPRAK, Z. (2001b). Kent Yönetimi ve Politikası, İzmir: Anadolu Yayıncılık.
TÜRKİYE ÇEVRE SORUNLARI VAKFI, (1989). Ortak Geleceğimiz, Dünya Çevre ve Kalkınma Komisyonu Raporu, Ankara:TÇSV.
UĞURLU, Ö. (2006). Türkiye’de Çevresel Güvenlik Bağlamında Sürdürülebilir Enerji Politikaları, Yayınlanmamış
Doktora Tezi, AÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. UNEP (2006). Guidelines on Compliance With And Enforcement of Multilateral Environmental Agreements, http://www.unep.org. 12.10.2011.
ÜLMAN, B. (2000). “Türkiye’nin Yeni Güvenlik Algılaması ve Bölücülük”, En Uzun On Yıl, Türkiye’nin Ulusal
Güvenlik ve Dış Politika Gündeminde Doksanlı Yıllar, Der: G. Özcan, Ş. Kut, İstanbul: Büke. WORLD WILDLIFE FUND, Living Planet Report (2004). http://www.panda.org/downloads/ general/lpr2004. pdf, 2009.
YAVUZ, C. (2010). “‘Güvenlik’ Kavramının Çok Boyutlu Yeni Anlamları”, Güvenlik Stratejileri, http://www.turksam.org/tr/a1997.html,12.10.2011.
YIKILMAZ, N. (2003). Yeni Dünya Düzeni ve Çevre, İstanbul: Sosyal Araştırmalar Vakfı.
YÜRÜKAL, S. (2007). “Batı Tarihinde İnsanlık Suçları”, http:// www. khaos.info, 15.07.2007.
ZANBAK C. (2003). “Avrupa Birliği’nde Çevresel Hukuki Sorumluluk (Environmental Liability) Konusundaki
Gelişmeler”, TKSD Çevre Çalışma Grubu, 9 Aralık, Power Point Sunu. http://www.tdk.gov.tr. 10.10.2011. http://www.kom.gov.tr, “İşbirliği İhtiyacı”, Uluslararası İşbirliği Tr/KonuDetay.asp?id=10&BKey=338, 10.10.2011.