ÇEVRE KÜRESEL KAMUSAL MALININ FİNANSMANINA ALTERNATİF BİR YÖNTEM: ULUSLARARASI SOSYAL REGÜLASYONLAR

Çevre tüm Dünyanın ortak kullandığı küresel kamusal bir maldır. Fayda ve maliyetleriyle ulusal sınırların dışına taşan "çevre"nin finansmanı sorunlu bir alandır. Kamusal finansal kaynaklar, özel finansal kaynaklar, ortaklıklar ve dışsallıkların içselleştirilmesi yöntemleri çevre küresel kamusal malının klasik finansman yöntemleridir. Ancak klasik finansman yöntemleri ile çevrenin finansmanı istenilen düzeyde yapılamamaktadır. Bu noktada alternatif bir yöntem olarak "uluslararası sosyal regülasyonlar" önerilmektedir. Çünkü yasal düzenleme ve standart şeklinde karşımıza çıkan sosyal regülasyonlar, çevresel zararı/kirliliği önleyerek ya da ortadan kaldırarak çevre küresel kamusal malının sunum düzeyini arttırmaktadır. Çalışmamızın amacı çevresel alanda sosyal regülasyon olarak tanımlanan düzenleyici önlemlerin, çevre küresel kamusal malının finansmanını sağlayan bir yöntem olabileceğini açıklamaktır

AN ALTERNATIVE FINANCING METHOD OF THE ENVIRONMENT AS A GLOBAL PUBLIC GOODS: INTERNATIONAL SOCIAL REGULATIONS

Environment is a global public good all the world use commonly. Finance of the "environment" that effusing beyond national borders with the benefits and costs is a problematic field. Public and private financial resources, partnerships and methods for internalizing externalities are traditional financing methods of global public goods of environment. However, financing the environment with traditional financing methods can not be done at the desired level. At this point, as an alternative method "international social regulations" can be recommended. Because, legislative regulation and standards which are appears in the form of social regulations, increases the presentation level of environmental global public goods by preventing or eliminating environmental damage/pollution. The aim of this study is to explain that regulatory policies which are defined as social regulations in the environmental field has the potential to be a method of financing for global public goods of environment

PDF

___

Akatay A., ve Aslan Ş. (2008). Yeşil Yönetim ve İşletmeleri ISO 14001 Sertifikası Almaya Yönelten Faktörler. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(1), 313- 339.
Aktan, C.C. ve Karaaslan, Y.T. (2006). Regülasyon Ekonomisi ve Kamusal Regülasyonlar Teorisi. Kamu Ekonomisi ve Kamu Politikası. (ed: Coşkun Can Aktan, Dilek Dileyici, İstiklal Y. Vural). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Alper, D., ve Anbar, A. (2007). Küresel Isınmanın Dünya Ekonomisine ve Türkiye Ekonomisine Etkileri. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(4), 15-54.
Arıkan, Y. (2006). Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi ve Kyoto Protokolü. Ankara: Bölgesel Çevre Merkezi REC Türkiye. Retrieved from http://www.ttgv. org.tr/content/docs/rec.pdf
Arı, Y. (2006). The Ramsar Convention on Wetlands: A Critical Review. Eastern Geographical Review, 11(15), 275-302.
Aşıcı, A. A., ve Şahin, Ü. (Eds.). (2012). Yeşil Ekonomi. İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi. Birleşmiş Milletler. (t.y.). Birleşmiş Milletler Türkiye. Retrieved from http://www.un.org.tr/ BMAnkaraweb.pdf, son erişim 10.11.2015.
Boughton, J. M., ve Lateef, S. (Eds.). (1995). Fifty Years After Bretton Woods The Future of the IMF and the World Bank. Washington: International Monetary Fund. Retrieved from http://www.elibrary.imf.org/staticfiles/IMF_History/50yearsAfterWoods.pdf, son erişim 19.11.2015
Bolat, B., ve Gözlü, S. (2010). ISO 14000 Çevre Yönetim Sistemi Uygulamasında Etken Olan Faktörler. İTÜDERGİSİ/d, 2(2).
Council Regulatiıon (EEC) No 880/92. (1992) C. 880. Retrieved from http://eurlex. europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:31992R0880:EN:HTML, son erişim 16.10.2016
EMAS - Environment - European Commission (t.y). Retrieved from http://ec.europa.eu/ environment/emas/join_emas/faqs_en.htm#s1q1, son erişim 16.10.2016
Eurostat. (2016). Organisations and Sites with Eco-management and Audit Scheme (EMAS) Registration, son erişim 16.10.2016.
Godjer, Dinyar.(2003). Küresel İklim Değişikliği. İstanbul: Metis Yayınları.
Gül, E., ve Ekinci, A. (2002). Çevresel Düzenlemelerin Dış Ticaret Ve Rekabet Gücü Üzerine Etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (7), 1-11.
International Organization for Standardization Survey (t.y.). Retrieved from www.iso.org/ iso/iso-survey, son erişim 09.11.2015.
International Organization for Standardization. (2009). Environmental Management The ISO 14000 Family of International Standards. Retrieved from http://www.iso.org/iso/ theiso14000family_2009.pdf, son erişim 08.11.2015.
Jacquet, P., ve Marniesse, S. (2006). Financing Global Public Goods: Issues and Prospects. Expert Paper Seven, 275.
Joskow, P.L. ve Noll, R.G. (1981). Regulation in Theory and Practice: An Overview. Studies in Public Regulation. (ed: Gary Fromm). The MIT Press.
Kara, Hüdai. (2011). Eko-Etiket. Ankara: Bölgesel Çevre Merkezi.
Karaer F., ve Pusat T. (2002). ISO 14001 Çevre Yönetim Sistemi Standardının Otomotiv Yan Sanayiine Uygulanması. Uludağ Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi. 7(1), 11-20.
Kaya, Y. (2012). Uluslararası Çevre Anlaşmalarına Uyum Sorunu. Bursa: Ezgi Kitabevi.
Kırlıoğlu, H., ve Can, A. V. (1998). Çevre Muhasebesi. Sakarya: Değişim Yayınları.
Kovancılar, B., Miynat, M., ve Bursalıoğlu, S. A. (2007). Kamu Maliyesinde Küresel Değişimler. Ankara: Gazi Kitabevi.
Kömürcüler, E. (2013).Çevreye Yönelik Kamusal Politika Araçları: Avrupa Birliği ve Türkiye Karşılaştırması. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Manisa: Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kömürcüler, E. ve Özçağ, M. (2015). Bir Regülasyon Kurumu Olarak Yargı Organı: Anayasa Mahkemesi ve Danıştay Kararlarında Devletin Düzenleyici Rolü. Yönetim ve Ekonomi Celal Bayar Üniversitesi İİBF Dergisi. 22(1), 83-97.
Louis, P. (2006). Impacts of Climate Change on Institutional Investors Assets and Liabilities. Environmental Research Group of the Institute of Actuaries & Climate Change Capital. Retrieved from http://www.ica2006.com/Papiers/3108/3108.pdf, son erişim 19.11.2015
Morrow, D., ve Rondinelli, D. (2002). Adopting Corporate Environmental Management Systems:: Motivations and Results of ISO 14001 and EMAS Certification. European Management Journal, 20(2), 159-171.
Murray, Paula C. (1997). International Environmental Management Standard, ISO 14000: A Non-Tariff Barrier or a Step to an Emerging Global Environmental Policy. U. Pa. J. Int'l Econ. L, 18, 577-615.
Nemli, E. (2001). Çevreye Duyarlı Yönetim Anlayışı. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, (23-24), 211-224.
Oğuz, F. (2011). Devlet ve Piyasa Regülasyon Ekonomisine Giriş. Ankara: Seçkin Yayıncılık. Quality Network. (t.y.). British Standard 7750. Retrieved from http://www.quality.co.uk/ bs7750.htm#, 07.11.2015
Özcan, E. E. (2010). İdari Hukuku Açısından Türkiye' de Elektrik Sektörünün Regülasyonu ve Avrupa Birliği, Rusya, Çin ve Güney Amerika Uygulamaları. Ankara: Turhan Kitabevi.
Sagasti, F. R., ve Bezanson, K. (2001). Financing and Providing Global Public Goods: Expectations and Prospects: Prepared for the Ministry for Foreign Affairs, Sweden. Stockholm: Ministry for Foreign Affairs Sweden. Retrieved from http://www.gci.org.uk/ Documents/SMFA_.pdf, son erişim 19.11.2015
Sperling, D., Abeles, E., Bunch, D., Burke, A., Chen, B., Kurani, K., Turrentine, T. (2004), The Price of Regulation. Access, (25), 9-18.
Saraçoğlu, F., ve Şahan, Ö. (2004). Tobin Vergisi ve Türkiye'de Uygulanabilirliği. Sayıştay Dergisi, (55), 72-82.
Sarısoy, S. (2010). Düzenleyici Devlet ve Regülasyon Uygulamalarının Etkinliği Üzerine Tartışmalar. Maliye Dergisi, 159, 278-298.
Susam, N. (2008). Kamu Maliyesinde Sınır Ötesi Bir Kavram: Küresel Kamusal Mallar. Erzincan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 12(1-2), 277-303.
Şener, O. (2006). Kamu Ekonomisi. Kırklareli: Alkım. Turan, D. (2010). Küresel Kamusal Mallar ve Finansmanı. Bursa: Dora Yayın.
Türkiye Bilişim Derneği. (2008). ISO 9000:2000 Kalite Yönetim Sistemi. Retrieved from http://www.tbd.org.tr/usr_img/cd/kamubib15/raporlarPDF/RP1-ISO9001-2008.pdf, son erişim 07.11.2015
U.S. Energy Information Administration. (t.y.). International Energy Statistics. Retrieved from http://www.eia.gov/cfapps/ipdbproject/iedindex3.cfm?tid=90&pid=44&aid=8, son erişim 10.11.2015
World Bank Development Committee. (2007). Global Public Goods: Framework for the Role of the World Bank (s. 30). Retrieved from http://www.cbd.int/financial/interdevinno/ wb-globalpublicgoods2007.pdf, son erişim 11.11.2015.
World Resources Intstitute. (2014). 6 Graphs Explain the World's Top 10 Emitters. Retrieved from http://www.wri.org/blog/2014/11/6-graphs-explain-world%E2%80%99stop-10-emitters, son erişim 10.11.2015
Yavan, S., ve Sarı, E. (2015). Yeni Bir Maliye Politikası Aracı Olarak "Obezite Vergisi" ve Örnek Ülke Uygulamaları. Finans Politik ve Ekonomik Yorumlar. 52(606), 89-102.
Zengin, S. (2012, Kasım). Kimin İçin Marka Yönetimi: Sosyal Sorumluluk İşlevi. Retrieved from http://blog.empatik.com/kimin-icin-marka-yonetimi-sosyal-sorumluluk-islevi/, son erişim 19.11.2015