AB'ye Uyum Sürecinde Türk Kamu Yönetiminin Dönüşümü Üzerine Notlar

Bu çalısmanın amacı, AB’ye uyum sürecinde Türk kamu yönetiminin karsı karsıya bulunduğu dönüsümün temel nitelikleri ve sorunları ile bu bağlamda ortaya konabilecek çözüm önerilerinin belirlenmesidir. Bu amaçla, öncelikle kamu yönetiminin örgütsel yönü odaklı bir dünden bugüne temel nitelikler ve sorunlar panoraması çıkarılacaktır. Özellikle yeni kamu yönetimi anlayısı, yönetisim, yerellik vb. kavramlar ve yaklasımlar çerçevesinde Türkiye’de kamu yönetiminin karsı karsıya bulunduğu dönüsüm süreci, AB ile iliskilerde gelinen noktada ortaya konan yasal çerçeve değisiklikleri, anlayıslar ve yeniden yapılanma çabaları bağlamında irdelenecektir. Bu çerçevede ortaya konan yeniden yapılanma çabalarının AB sürecinde karsı karsıya kaldığı durum ve bu sürecin temel sorunları, bu çalısmada geleceğe dönük projeksiyonları da içerecek biçimde tartısılacaktır.

Notes on Transformation of Turkish Public Administration in the Process of Adaptation to the EU

The objective of this study is twofold. The first one is to determine basic characteristics of Turkish public administration in comparison to the EU standards and then to propose some solutions for encountered problems in the course of adaptation to the EU, especially in the transformation of Turkish public administration. To meet these objectives, a panorama of basic characteristics and problems from past to current day is drawn by focusing on the organizational aspects of public administration. Following this, the adjustment efforts especially in legislative frameworks, social and administrative conventions and in other reconstruction endeavors are studied in a framework of new concepts and approaches such as new public administration, governance and subsidiarity. Furthermore, the encountered position of demonstrated reconstruction efforts and their fundamental concerns are examined in order to introduce some projections about future developments. Finally, some recommendations are made in accordance with the point of attained stage in the relations with the EU.

PDF

___

1. Akdoğan, A. Argun (2004), “Uygulama Açısından Türkiye’de Kamu Yönetimi Reformu”, Amme Đdaresi Dergisi, Cilt 37, Sayı 4, 11-30.
2. Aktan, C. Can (1999), “Türkiye’de Toplam Kalite Yönetiminin Kamu Sektöründe Uygulanmasına Yönelik Öneriler”, Türk Đdare Dergisi, Sayı 422, Mart.
3. Al, Hamza (2004), “Türk Kamu Yönetiminde Liberal ve Postmodern Esintiler: Kamu Yönetimi Temel Kanunu Tasarısı”, Amme Đdaresi Dergisi, Cilt 37, Sayı 4, ss.1-10.
4. Arıkan, Yeseren E. (2004), “Bütünlesen Avrupa’da Yerel Yönetimler”, Görüs, Mart 2004, ss. 38-51.
5. Aykaç, Burhan (2003), “Yönetimin Đyilestirilmesi ve Örgütsel Değisim”, B.Aykaç,Ş.Durgun, H.Yayman (Ed.), Türkiye’de Kamu Yönetimi, Yargı Yayınları, Ankara, ss. 255-297.
6. Aykaç, B., H. Yayman, M. A. Özer (2003), “Türkiye’de Đdari Reform Hareketlerinin Elestirel Bir Tahlili”, G.Ü. Đ.Đ.B.F Dergisi, Sayı 2003/2, ss. 153-179.
7. Balaban, Osman (2004), “Krizden Kaçıs, Krize Kaçıs: Türkiye’de Kamu Yönetimi Reformu”, Çağdas Yerel Yönetimler, Cilt 13, Sayı 4, Ekim, ss. 5-17.
8. Çukurçayır, M.A, Eroğlu, T. (2004), “Yerel Yönetimlerde Yeniden Yapılanmaya Farklı Bir Yaklasım: Verimlilik ve Basarı Karnesi”, Sayıstay Dergisi, Sayı 53, Nisan-Haziran, ss. 41-67.
9. Doig, A, Wılson, J. (1998), “What Price New Public Management?”, Political Quarterly, Vol. 69, Issue: 3, July-September.
10.DPT (2003), Kamu Yönetiminin Đyilestirilmesi ve Yeniden Yapılandırılması, Özel Đhtisas Komisyon Raporu, DPT Yayını, Ankara.
11.DPT (2004), Türkiye’nin AB’ye Katılım Sürecine Đliskin 2004 Yılı Đlerleme Raporu, DPT Yayını, Ankara.
12.Eke, Ali Erkan (1982), Anakent Yönetimi ve Yönetimlerarası Đliskiler, A.Ü. S.B.F.Yayını, Ankara.
13.Eren, Veysel (2003), “Kamu Yönetiminde Yeni Mesruluk Temeli Olarak Müsteri Odaklı Yönetim Yaklasımı”, A.Ü. S.B.F. Dergisi, Cilt 58 Sayı 1.
14.Eryılmaz, Bilal (1995), “Yerel Yönetim Sendromu”, Yeni Türkiye, Sayı 4, Haziran.
15.Eryılmaz, Bilal (1997), Yerel Yönetimlerin Yeniden Yapılanması, Birlesik Yayıncılık,Istanbul.
16.Görmez, Kemal (1997), Yerel Demokrasi ve Türkiye, Vadi Yayınları, Konya.
17.Görmez, Kemal (2000), “Demokratiklesme Açısından Merkez-Yerel Yönetim ilişkileri”,G.Ü. Đ.Đ.B.F. Dergisi, Sayı 2000/4, ss. 81-88.
18.Göymen, Korel (1999), “Türk Yerel Yönetiminde Katılımcılığın Evrimi: Merkeziyetçi Bir Devlette Yönetisim Dinamikleri”, Amme Đdaresi Dergisi, Cilt 32, S. 4,Aralık, 1999
19.Göymen, Korel (2000), “Türkiye’de Yerel Yönetimler ve Yönetisim: Gereksinmeler,Önermeler, Yönelimler”, Çağdas Yerel Yönetimler Dergisi, Sayı 2, Nisan.
20.Gül, Hüseyin (2005), “Kamu Yönetimi Temel Kanunu Tasarısına Adem-i Merkezilesme-Küresellesme Dinamikleri ve Yönetimi Gelistirme Açılarından Bakıs”, H.Özgür, M.Kösecik (Ed.), Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar- 1, Nobel Yayını, Ankara, ss. 39-56.
21.Güler, Birgül A. (2004), “Kamu Yönetimi Temel Kanunu Üzerine”, Hukuk ve Adalet,Cilt 1, Sayı 2.
22.Hamamcı, Can (1981), Merkezi Yönetim-Yerel Yönetim Ekseninde Belediyelerimizin Yapısı Ve Demokratiklesme Eğilimi, Yayınlanmamıs Doktora Tezi, Ankara.
23.Heper, Metin (1974), Bürokratik Yönetim Geleneği, ODTÜ Yayını, Ankara.
24.Hughes, Owen E. (2003), Public Management and Administration, Third Edition, Macmillan Press, London.
25.Kickert, Walter J. M.(2005), “Distinctiveness In The Study Of Public Management In Europe”, Public Management Review, Vol. 7, Issue: 4, ss. 537-563.
26.Kösecik, Muhammet ve Özgür, Hüseyin (2005), “Yerel Yönetimlerde Reform: Geleneksel Modelin Değisim Süreci”, H.Özgür, M.Kösecik (Ed.), Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar-1, Nobel Yayını, Ankara, ss. 1-20.
27.Lynn, Laurence E. Jr. (2001), Public Management, Sage Publications, Chicago.
28.Mahçupyan, Etyen (1997), Osmanlı’dan Postmoderniteye, Yol Yayınları, Istanbul.
29.Ortaylı, Đlber (1995), “Devraldığımız Miras”, Yeni Türkiye, Sayı 4, Mayıs-Haziran.
30.Ortaylı, Đlber (1985), Tanzimat’tan Cumhuriyete Yerel Yönetim Geleneği, Hil Yayınları,Istanbul.
31.Ökmen, Mustafa (2003), Kent, Çevre ve Globallesme, Alfa Yayınları, Đstanbul.
32.Ökmen, Mustafa (2005a), “Küresellesme Sürecinde Yerellesme Eğilimleri ve Yerel Yönetimler”, H.Özgür, M.Kösecik (Ed.), Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar-1, Nobel Yayını, Ankara, ss. 539-564.
33.Ökmen, Mustafa (2005b), “Küresel Sistem, Demokratiklesme-Yerellesme Dinamikleri ve Yerel Demokrasi”, Kemal Görmez (Ed.), Küresellesme ve Yerellesme, Odak Yayınları, Ankara, ss. 21-63.
34.Ömürgönülsen, Uğur (2003), “Kamu Sektörünün Yönetimi Sorununa Yeni Bir Yaklasım: Yeni Kamu Đsletmeciliği”, Muhittin Acar, Hüseyin Özgür (Ed.), Çağdas Kamu Yönetimi-1, Nobel Yayını, Ankara, ss. 3-43.
35.Özilhan, Tuncay (2003), “Kamu Reformunun Temel Đlkeleri”, Görüs, Aralık, ss. 6-7.
36.Parlak, Bekir (2003), “Küresellesme Sürecinde Modern Ulus-Devlet Ve Kamu Yönetimi”, Muhittin Acar, Hüseyin Özgür (Ed.), Çağdas Kamu Yönetimi-1, Nobel Yayını, Ankara, ss. 347-391.
37.Parlak, B, Sobacı, Z. (2005), Kuram ve Uygulamalarda Kamu Yönetimi: Ulusal ve Global Perspektifler, Alfa Yayını, Đstanbul.
38.T.C. Basbakanlık (2003), Kamu Yönetimi Temel Kanunu Tasarısı, T.C. Basbakanlık Yayını, Ankara.
39.Tekeli, Đlhan (1996), “Katılımdan Beklentilerimiz Zaman Đçinde Nitelik Değistiriyor”,Ada Kentliyim, No: 3, Sonbahar.
40.TODAĐE (1992), KAYA Raporu Yerel Yönetimler Arastırma Grubu Raporu, TODAĐE Yayınları, Ankara.
41.Yaşamış, F. Demir (1997), “Kamu Yönetimi Kuramında ve Uygulamasında Yeni Gelismeler: Administration’dan Management’a”, Türk Đdare Dergisi, Sayı 417, Aralık.
42.Yılmaz, Osman (2001), Kamu Yönetimi Reformu: Genel Eğilimler ve Ülke Deneyimleri,DPT Yayınları, Ankara.