A ve B TİPİ KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ İLE ZAMAN YÖNETİMİ DAVRANIŞLARI ARASINDAKİ İLİŞKİLER

Bu çalışmada, öğrencilerin A tipi ve B tipi kişilik yapısı ilezamanı etkin kullanım biçimleri arasındaki ilişkiyi araştırmak amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma evreni olarak, 2011-2012 Eğitim- Öğretim Yılı I.Yarıyılında Gaziantep Üniversitesi Gaziantep Meslek Yüksek Okulu’nda okuyan 264 öğrenci seçilmiştir. Araştırmanın bulgularına göre, A Tipi kişilik özelliği taşıyan öğrencilerin zaman yönetimi becerilerinde cinsiyet, öğretim gördükleri sınıf ve iş durumuna göre anlamlı farklılıkların olmadığı, barındığı yer ve öğretim türlerine göre ise anlamlı farklılıkların olduğu saptanmıştır. Ancak B Tipi kişilik özelliği taşıyan öğrencilerin zaman yönetimi becerilerinde cinsiyet, öğretim gördükleri sınıf, iş durumu, barındığı yer ve öğretim türlerine göre anlamlı farklılıkların olmadığı görülmüştür

Anahtar Kelimeler:

A ve B tipi kişilik, zaman yönetimi

A ve B TİPİ KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ İLE ZAMAN YÖNETİMİ DAVRANIŞLARI ARASINDAKİ İLİŞKİLER

In this study, correlation between Type A and Type B personality and time management disposition of students wasinvestigated. In fall semester of academic year of 2011-2012, 264 students from Gaziantep Vocational School of Higher Education of Gaziantep University were selected as a sample of the study. Analysis of results had showed that for Type A personalities, there was no significant correlation between time management and individual’s sex, year (first or second year) and employment but there were significant correlations between time management and type of accomodation and the type of education (day and night education). On the contrary, for Type B personalities there were no correlation between time management and individual’s sex, year, employment, type of accomodation and the type of education

Keywords:

-,

PDF

___

Ajayi, A. I., & Osiki, P. M. (2008). Procrastination among the undergraduates in a Nigerian University: implications for time management. International Business Management, 2(4), 126–131.
Akatay, A. (2003). Örgütlerde zaman yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(1), 282– 300.
Aktaş, A. M. (2001). Bir kamu kuruluşunun üst düzey yöneticilerinin iş stresi ve kişilik özellikleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 56(4), 25–43.
Bozek, R., & Ray, J. . (1980). Dissecting the A-B personality type. British Journal of Medical Psychology, 1980(53), 181–186.
Britton, B. K., & Tesser, A. (1991). Effects of time-management practices on college grades. Journal of educational psychology, 83(3), 405.
Burt, C. D. B., & Kemp, S. (1994). Construction of activity duration and time management potential. Applied Cognitive Psychology, 8(2), 155–168. doi:10.1002/acp.2350080206
Çağlıyan, V., & Göral, R. (2009). Zaman yönetimi becerileri: meslek yüksek okulu öğrencileri üzerine bir değerlendirme. Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Dergisi, 11(17), 174–188.
Durna, U. (2004). Stres, A ve B Tipi Kişilik Yapısı ve Bunlar Arasındaki İlişki üzerine Bir Araştırma. Yönetim ve Ekonomi, 11(1), 191–206.
Durna, U. (2010). A tipi ve B tipi kişilik yapıları ve bu kişilik yapılarını etkileyen faktörlerle ilgili bir araştırma. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi / Journal of Economics And Administrative Sciences, 19(1), 275–290.
Erdem, R., Pirinçci, E., & Dikmetaş, E. (2005). Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi davranışları ve bu davranışların akademik başarı ile ilişkisi. Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(7), 167–177.
Erdul, G. (2005). Üniversite Öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri ıle kaygı düzeyleri arasindaki ilişki (Tez). Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Eroğlu, F., & Bayrak, S. (2010). Örgüt faaliyetleri açısından zaman yönetimi. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi/Journal of Economics and Administrative Sciences, 10(3-4).
Fidan, Y. (2011). Özel sektör ve kamu yöneticilerinin zaman yönetimi davranışlarının karşılaştırılması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 47–74.
Forsyth, P. (2010). Successful time management: learn to priortise; minimise paperwork; maximise performance. Kogan Page Ltd.
Francis-Smythe, J. A., & Robertson, I. T. (1999). On the relationship between time management and time estimation. British Journal of Psychology, 90(3), 333–347.
Ganster, D. C., Schaubroeck, J., Sime, W. E., & Mayes, B. T. (1991). The nomological validity of the type A personality among employed adults. Journal of Applied Psychology, 76(1), 143.
Hassanzabeh, R., & Ebadi, A. G. (2007). Measure the share of the effective factors and time management. World Applied Sciences Journal, 2(3), 168–174.
Hawkins, F., & Klas, L. (1997). Time Management as A Stressor for Helping Professionals: Implications for Employment. Journal of Employment Counseling, 34(1), 2–6.
Heilbrun Jr, A. B., Palchanis, N., & Friedberg, E. (1986). Self-report measurement of type A behavior: Toward refinement and improved prediction. Journal of personality assessment, 50(4), 525–539.
Kahle, D. J. (2002). 10 Secrets of time management for salespeople: gain the competitive edge and make every second count. Career Press.
Karaman, K. M., & Kurtoğlu, M. (2009). Öğretmen adaylarının internet bağımlılığı hakkındaki görüşleri. Akademik Bilişim’09-XI. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, 1(1), 641–650.
Macan, T. H. (1994). Time management: Test of a process model. Journal of Applied Psychology, 79(3), 381.
Macan, T. H. (1996). Time-management training: effects on time behaviors, attitudes, and job performance. The Journal of Psychology, 130(3), 229–236.
Misra, R., & McKean, M. (2000). College students’ academic stress and ıts relation to their anxiety, time management, and leisure satisfaction. American Journal of Health Studies, 16(1), 41–51.
Orpen, C. (1994a). The effect of time-management training on employee attitudes and behavior: A field experiment. The Journal of psychology, 128(4), 393–396.
Orpen, C. (1994b). The effect of time-management training on employee attitudes and behavior: A field experiment. The Journal of psychology, 128(4), 393–396.
Pelit, E., Türkmen, F., & Yarmacı, N. (2010). Turizm sektöründeki ışgörenlerin kişilik özelliklerini değerlendirmeye yönelik bir araştırma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(1), 9–16.
Robbins, S. P. (2002). Essentials of Organizational Behavior (7th ed.). Prentice Hall.
Stroh, L. K., Northcraft, G. B., Neale, M. A., Kern, C. M., & Langlands, C. C. (2001). Organizational Behavior: A Management Challenge. (J. Greenberg, Ed) (3rd ed.). Taylor and Francis.
Tektaş, M., & Tektaş, N. (2010). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin zaman yönetimi ve akademik başarıları arasındaki ilişki. Selcuk Universitesi Sosyal Bilimler Enstitusu Dergisi, 23(23), 221–229.
Trueman, M., & Hartley, J. (1996). A comparison between the time-management skills and academic performance of mature and traditional-entry university students. Higher Education, 32(2), 199–215.
Türkmen, İ. (1996). Yönetsel zaman ve yetki devri açısından: yönetimde verimlilik. Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları, (519).
Yılmaz, A., & Aslan, S. (2002). Örgütsel zaman yönetimi. CÜ ktisadi ve dari Bilimler Dergisi, 3(1), 25–46.