KADIN YÖNETİCİLERİN CAM TAVAN ALGISININ CAM TAVANI AŞMA STRATEJİLERİNE ETKİSİ: BURSA ÖRNEĞİ

Bu araştırmanın amacı, finansal riskten korunma yöntemlerini ortaya koyarak, Türkiye’de faaliyet gösteren beş yıldızlı otel işletmelerinde finansal riskten korunma araçlarının kullanım düzeylerinin belirlenmesidir. Araştırmada, otel işletmelerinin finansal riskten korunmak için kullandıkları yöntemleri tespit etmek için anket tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırma evrenini, Türkiye’de faaliyet gösteren beş yıldızlı otel işletmeleri oluşturmaktadır. Araştırma evreninin tamamına ulaşmak zaman ve maliyet açılarından mümkün olmadığı için evreni daha iyi temsil edebileceği tahmin edilen olasılığa dayalı olmayan örnekleme tekniklerinden kotalı örnekleme yöntemi tercih edilmiştir. Çalışma sonuçlarına göre finansal risklerden korunmak amacıyla firma dışı riskten korunma araçlarını tercih eden otel işletmeleri, türev ürünleri; bir diğer ifade ile forward, futures, opsiyon ve swap sözleşmelerini kullanmaktadırlar. Ayrıca çalışma sonucunda, otel işletmelerinin finansal risklerden korunma yöntemleri arasında en fazla forward sözleşmeleri tercih ettikleri tespit edilmiştir. Bununla beraber, otel işletmelerinde kullanılan riskten korunma yöntemleri ile otel işletmelerinin bölgesi, türü, toplam gelirleri ve giderleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmaktadır

Anahtar Kelimeler:

-

KADIN YÖNETİCİLERİN CAM TAVAN ALGISININ CAM TAVANI AŞMA STRATEJİLERİNE ETKİSİ: BURSA ÖRNEĞİ

The aim of this study is to put forth the methods of hedging and to determine to levels of use of hedging instruments at five-star hotels in Turkey. In this study, survey technique was used to determine the methods of hedging. The population of the research consists of five-star hotels in Turkey. As it was not possible to reach the whole of the research population in terms of time and cost, quota sampling method, which is expected to represent the population better was preferred.According the result of the study, hotel companies’ use derivatives (forwards, futures, option and swap contracts) in order to hedge financial risks. Also at the end of the study, it is concluded that hotel companies prefer forward contracts within methods of hedging. And also there are a significant differences between the hedging methods and type, region, total income and expenses of hotel business

Keywords:

Risk, Financial Risks, Hedging, Financial Derivatives, Hotel Companies Turkey,

PDF

___

AKBAY, C., CANDEMİR, S. ve ORHAN E. (2005). “Türkiye’de Yaş Meyve ve Sebze Ürünleri Üretim ve Pazarlaması”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Fen ve Mühendislik Dergisi, 8 (2): 96-107.
BOLGÜN, E. ve AKÇAY, B. (2003). Risk Yönetimi, İstanbul: Scala Yayıncılık.
BRYAN, D. and RAFFERTY M. (2006). Capitalism with Derivatives – A Political Economy of Financial Derivatives, Capital and Class. New York: Palgrave Macmillan, USA.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2008). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
CHAMBERS, N. (2007). Türev Piyasalar. İstanbul: Beta Basım.
CHANG, C. (2009). “To Hedge or Not to Hedge: Revenue Management and Exchange Rate Risk”, Cornell Hospitality Quarterly, 50 (3): 301-313.
CHORAFAS, D. N. (2008a). Risk Accounting and Risk Management for Accountants. Burlington; Cima Publishing.
CHORAFAS, D. N. (2008b). Introduction to Derivative Financial Instruments, Finance and Investing. McGraw-Hill Companies, USA.
DEMİRKAN, Ş. (2006). Vadeli İşlem ve Opsiyon Borsalarında İşlem Gören Vadeli İşlem Sözleşmeleriyle Piyasa Risklerinin Yönetilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
FREY, R. and RUNGGALDIER J. W. (1999). “Risk Minimizing Hedging Strategies Under Restricted Information: The Case of Stochastic Volatility Models Observable Only at Discrete Random Times”, Mathematical Methods for Operations Research, 50: 339-350.
GUAY, W. and KOTHARI S.P. (2003). “How much do firms hedge with derivatives?”, Journal of Financial Economics, 70: 423-461.
HEANEY, R. and WINATA, H. (2005). “Use of Derivatives by Australian Companies,” Pasific Basin Finance Journal, 13: 411-430.
HIRTLE, B. (2009). “Credit Derivatives and Bank Credit Supply”, Journal of Financial Intermediation, 18: 125- 150.
HULL, J. C. (2009). Options, Futures, and Other Derivatives. New Jersey: Pearson Education International, Prentice Hall, USA.
HUNT, P.J AND KENNEDY J.E. (2000). Financial Derivatives in Theory and Practice. Chichester: John Wiley and Sons Ltd, England.
HSU, L. T. (JANE) and JANG, S. (Shawn) (2008). “The Determinant of the Hospitality Industry's Unsystematic Risk: A Comparison Between Hotel and Restaurant Firms”. International Journal of Hospitality & Tourism Administration, 9 (2): 105-127.
JANG, S. (SHAWN), TANG C. (HUGO) and CHEN, M. H. (2008). “Financing Behaviors of Hotel Companies”. International Journal of Hospitality Management, 27: 478-487.
KARASAR, N. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KOLB, R. W. and OVERDAHL, J. A. (2003). Financial Derivatives. New Jersey: John Wiley and Son Inc., Hoboken, USA.
KUTUKIZ, D. (2005). “Turizm Sektöründe Döviz Riski ve Korunma Yöntemleri”, Muhasebe ve Finansman Dergisi, 28: 198–207.
KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI (2009). Turizm Belgeli Tesis İstatistikleri – 2008. Ankara: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yatırım ve İşletmeler Genel Müdürlüğü.
LEE, S. K. AND JANG, S. (2010). “Internationalization and Exposure to Foreign Currency Risk: An Examination of Lodging Firms”, International Journal of Hospitality Management, 29: 701–710.
LEPP, A., GİBSON, H. and LANE, C. (2010). “Image and Perceived Risk: A study of Uganda and its Official Tourism Website”. Tourism Management, June, 1-10.
LIN, C. T. and CHEN, M. Y. (2009). “Hedging Strategic Flexibility in the Distribution Optimization Problem”, Omega, 37: 826 – 837.
MALLIN, C., OW-YONG, K. and REYNOLDS, M. (2001). “Derivatives Usage in UK Non-Financial Listed Companies”, The European Journal of Finance, 7: 63-91.
MARSHALL, A. P. (2000). “Foreign Exchange Risk Management in UK, USA and Asia Pasific Multinational Companies”, Journal of Multinational Financial Management, 10: 185–211.
MCDONALD, R. L. (2006). Derivatives Market. Boston: Addison Wesley, Pearson Education Inc., USA.
MCRAE, T. W. (1996). International Business Finance. England: John Wiley & Sons Ltd..
MİRON, P. and SWANNELL, P. (1995). Pricing and Hedging Swaps. Great Britain: Euromoney Publication.
MOOSA, A. I. (2003). International Financial Operations. New York: Palgrave Macmillan, USA.
NUNNALLY, J. C. (1967). Psychometric Theory. New York: MacGraw-Hill Book Company.
OXFORD DİCTİONARİES (2010). Erişim Tarihi: 04.04.2010, http://www.oxforddictionaries.com/ definition/hedge?view=uk
ÖRTEN, R. VE ÖRTEN, İ. (2001). Türev Finansal Araçlar ve Muhasebe Uygulamaları. Ankara: Gazi Kitabevi.
ÖZDEMİR-MÜHSÜRLER, L. (2005). İşletmelerde Döviz Kuru Riskinden Korunma (Hedging) Yöntemleri: İmkb’de İşlem Gören İmalat İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma. (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi). Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
PARASIZ, İ. ve YILDIRIM, K. (1994). Uluslararası Finansman. Bursa: Ezgi Kitapevi Yayınları.
PARLAKKAYA, R. (2005). Finansal Türev Ürünler ile Mali Risk Yönetimi ve Muhasebe Uygulamaları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
PELİT, E. (2011), “Otel İşletmelerinde Operasyonel Risk Yönetimi: Ankara’daki Dört ve Beş Yıldızlı Otel İşletmelerinde Bir Araştırma”, İşletme ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, Cilt 2, Sayı 1, 117-137.
RITCHIEA, B. W. (2004). “Chaos, Crises and Disasters: A Strategic Approach to Crisis Management in the Tourism Industry”. Tourism Management, 25, 669–683.
SAYILGAN, G. (1995). “Finansal Risk Yönetimi”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 50, 1–2: 323-334.
SEKARAN, U. (2003). Research Methods For Business – A Skill Building Approach. Hermitage Publishing Services, John Wiley & Sons, USA.
SINGH, A. (2009). “The Relation Between Interest Rate Derivatives, Debt Maturity Structure and Exposure in the Lodging Industry”, Journal of Hospitality & Tourism Research, 33 (3): 391-416.
SINGH, A. and UPNEJA, A. (2008). “The Determinants of the Decision to Use Financial Derivatives in the Lodging Industry”, Journal of Hospitality & Tourism Research, 32 (4), 423-447.
SKALPE, O. (2003). “Hotels and Restaurants – Are the Risks Rewarded? Evidence from Norway”, Tourism Management, 24: 623 – 634.
SUNGIL J., JOUNGMAN, K. and SANGJAE L. (2006). “The Persistence of Abnormal Earnings and Systematic Risk”. Tourism Management, 27: 867–873.
TALEB, N. (1997). Dynamic Hedging – Managing Vanilla and Exotic Options. New York: John Wiley and Sons Inc., USA.
Türk Dil Kurumu (2011), Büyük Türkçe Sözlük, Erişim Tarihi: 09.10.2011, http://tdkterim.gov.tr/bts/?kategori=verilst&kelime=risk&ayn=tam.
USTA, Ö. (2008). İşletme Finansı ve Finansal Yönetim. Ankara: Detay Yayıncılık.
YALÇINKAYA, T. (2004). “Risk ve Belirsizlik Algılamasının İktisadi Davranışlara Yansımaları”. Muğla Üniversitesi İİBF Tartışma Tebliğleri. Muğla, No: 2004 - 05.
YILDIRAN, M. (2003). İhracat Yapan İşletmelerde Kur Riski Yönetimi ve Denizli Bölgesinde Değişik Ölçekli Firmalara Uygulama. (Basılmamış Doktora Tezi). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.