12.MODERN TOPLUMDA SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ ROLÜ VE DEVLET: İKTİDAR, İDEOLOJİ VE KİTLE İLETİŞİMİ

“Sivil toplum kuruluşları”nın (STK) kamusal alandaki işlevleri, son yıllarda sosyal bilimciler tarafından sıklıkla tartışılan konu başlıkları arasındadır. Yapılan tartışmalarda başlıca iki ana eksenin varlığından söz edilebilir. Bunlardan, Habermas tarafından dile getirilen birincisi, sivil toplumun politik alandaki yurttaşların devlet erki karşısında hak talebinde bulunabilmelerinin olanaklarını sağladığını dile getirmektedir. Bu yaklaşım, öznenin sahip olduğu hakların devletin baskı aygıtlarına karşı korunabilmesi için “STK”na çeşitli görevler atfederek, toplumsal yaşamın işleyişini, öznenin sahip olduğu mahremiyet alanlarının dokunulmazlığında görür. Althusser’in ileri sürmüş olduğu ikinci yaklaşıma göreyse, “STK” kamusal alanda, esasında, devletin ideolojik aygıtı olarak işlev görmektedir. Bu demektir ki “STK,” egemen ideolojinin sosyal yaşama taşınarak, sürekli yeniden üretilmesini sağlar. Keza devlet kurumlarının işleyiş ve uygulamalarında sürekli olarak yeniden üretilen ideolojiler, bu işleyiş ve uygulamaları belirli şekillerde tekrar eden “STK” vasıtasıyla, sivil toplumu oluşturan öznelere taşınmaktadır. Bu çalışma çerçevesinde, belirtilmiş olan iki ana eksenin başlıca özellikleri incelenecek ve “STK”nın göstermiş oldukları etkinlikler ile hangi yaklaşımı doğruladıkları gösterilmeye çalışılacaktır

Anahtar Kelimeler:

-

12.MODERN TOPLUMDA SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ ROLÜ VE DEVLET: İKTİDAR, İDEOLOJİ VE KİTLE İLETİŞİMİ

The function of “civil society organizations” (CSOs) in public sphere has been a subject often discussed among the social scientists. Among the discussions is the existence of two main titles. The first one, mentioned by Habermas, tells about that the non-governmental public provides the citizens with demanding their rights from the government in the political field. This approach regards that the functioning of public life is in the immunity of privacy fields that a subject has and attributes several duties to CSOs so that the rights of the subject can be protected against the government’s pressure system. And according to the second approach suggested by Althusser, the CSOs fundamentally function as the ideological system of the government in the public sphere. That means that the CSOs always reproduce the dominant ideology carrying it into the everyday life. Likewise, ideologies that are always reproduced in the functioning and practices of the governmental organizations are transferred into the subjects forming the civil society via the CSOs that repeat these practices and functioning. In the frame of this study the characteristics of the two main titles pointed out will be examined and we will try to indicate which approach the CSOs will verify through the activities they show

Keywords:

-,

PDF

___

ABÉLÈS, M. (2008). Rethinking NGOs: The Economy of Survival and Global Governance. Indiana Journal of Global Legal Studies, Vol. 15, No. 1, ss. 241-258.
ADUGİT, Y. (2013). Sivil Toplum Kuruluşlarının Etik ve Epistemolojik Temelleri. Ethosfelsefe Dergisi, Sayı 6 (2), ss. 130-149.
ALTHUSSER, L. (2003). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları (Çev. Alp Tümertekin). İstanbul: İtaki Yayınları.
ALTHUSSER, L. (2004). John Lewis’e Cevap (Çev. Alp Tümertekin). İstanbul: İtaki Yayınları.
BAYRAM, A. K. (2011). Topluluk, İktidar İlişkileri, Birey ve Müzakereci Demokrasi. Liberal Düşünce Dergisi, Sayi 61-62, ss. 111-120.
BIRKLAND, T. A. (1998). Focusing Events, Mobilization, and Agenda Setting. Journal of Public Policy, Vol. 18, No. 1, ss. 53- 74.
DILLON, E. M. (2004). The Gender of Freedom: Fictions of Liberalism and the Literary Public Sphere. Chicago: Stanford University Press.
DOH, J. P. ve GUAY, T. R. (2004). Globalization and Corporate Social Responsibility: How Non-Governmental Organizations Influence Labor and Environmental Codes of Conduct. MIR: Management International Review, Vol. 44, No. 2, ss. 7-29.
DREHER, J. (2003). The Symbol and the Theory of the Life-World: The Transcendences of the Life-World and Their Overcoming by Signs and Symbols. Human Studies, Vol. 26, No. 2 (2003), ss. 141-163.
GEUSS, R. (1987). The Idea Of A Critical Theory. Cambridge: Cambridge University Press.
GIDDENS, A. (1992). The Consequences of Modernity. London: Polity Press.
GIDDENS, A. (2005). Sosyal Teorinin Temel Problemleri: Sosyal Analizde Eylem, Yapı ve Çelişki (Çev. Ümit Tatlıcan). İstanbul: Paradigma Yayınları.
HABERMAS, J. (1971). Knowledge and Human Interest (Çev. Jeremy J. Shapiro). Boston: Beacon Press.
HABERMAS, J. (1979). Communication and the Evolution of Society (Çev. Thomas McCarthy). Boston: Beacon Press.
HABERMAS, J. (1989). The New Conservatism: Cultural Criticism and the Historians' Debate (Çev. Shierry Weber Nicholsen). Cambridge: MIT Press.
HABERMAS, J. (1990). The Philosophical Discourse of Modernity (Çev. Fredick Lawrence). London: Polity Press.
HABERMAS, J. (1999). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü (Çev: Tanıl Bora & Mithat Sancar). İstanbul: İletişim Yayınları.
HABERMAS, J. (2001). İletişimsel Eylem Kuramı (Çev. Mustafa Tüzel). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
HEGEL, G. W. F. (2004). Hukuk Felsefesinin Prensipleri (Çev. Cenap Karakaya). İstanbul: Sosyal Yayınları.
HOWLETT, M. (1999). Rejoinder to Stuart Soroka, Policy Agenda-Setting Theory Revisited: A Critique of Howletton Downs, Baumgartner and Jones, and Kingdon. Canadian Journal of Political Science, Vol. 32, No. 4, ss. 773-777.
KAHN, V. (1990). Habermas, Machiavelli, and the Humanist Critique of Ideology. PMLA, Vol. 105, No. 3, Special Topic: The Politics of Critical Language, ss. 464-476.
KARADAŞ, Y. (2012). İktidar, Tahakküm ve Kafka’nın Şato’su. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Vol: 11, No: 3, ss. 951-965.
KARAKAŞ, M. (2003). Modern Bütünleşmeden Postmodern Farklılaşmaya Kentte Toplumsal Etkileşim. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, Cilt 12, Sayı 2, ss. 16-40.
KARAKAŞ, M. (2010). Küresel Yoksulluğun Öteki Yüzü: Yeni Yoksulluk ve Sosyal Dışlanma. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt XII. Sayı 2, ss. 1-18.
KOJÉVE, A. (2001). Hegel Felsefesine Giriş (Çev. Selahattin Hilav). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
KONUK, O. ve BAYRAM, A. K. (2010). Sosyal Bilim, Etik ve Yöntem: Bilginin Parçalanması ve Etik Arayışlar, Osman Konuk ve Ahmet Kemal Bayram (ed.). Sosyal Bilim, Etik ve Yöntem, İstanbul: Adres Yayınları, ss. 27-45.
MARX, K. (1997). Hegel’in Hukuk Felsefesinin Eleştirisi (Çev. Kenan Somer). İstanbul: Sol Yayınları.
MILLER, J. M. (2007). Examining the Mediators of Agenda Setting: A New Experimental Paradigm Reveals the Roleof Emotion. Political Psychology, Vol. 28, No. 6, ss. 689-717.
NISBET, R. (1986). The Making of Modern Society. New York: New York University Press.
NISBET, R. A. (1943). The French Revolution and the Rise of Sociology in France. American Journal of Sociology, Vol. 49, No. 2, ss. 156-164.
ÖZKAN, D. (2011). Modern Sanat ve Estetikte Öznelerarasılık ve Refleksivite: Televizyonun Estetik Yargının Sosyal İnşa Süreçlerindeki Dönüşüme Etkisi, Doktora tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
SAIEDI, N. (1987). A Critique of Habermas' Theory of Practical Rationality, Studies in Soviet Thought, Vol. 33, No. 3, ss. 251- 265.
SMITH, N. (1980). Symptomatic Silence in Althusser: The Concept of Nature and the Unity of Science. Science & Society, Vol. 44, No. 1, ss. 58-8.
SNEDEKERS, G. (2000). Defending the Enlightenment: Jürgen Habermas and the Theory of Communicative Reason. Dialectical Anthropology, Vol. 25, No. 3/4, ss. 239-253.
SOROKA, S. (1999). Policy Agenda-Setting Theory Revisited: A Critique of Howlett on Downs, Baumgartner and Jones, and Kingdon. Canadian Journal of Political Science, Vol. 32, No. 4, ss. 763-772.
SUNSTEIN, C. R. (2008). Neither Hayek nor Habermas. Public Choice, Vol. 134, No. 1/2, ss. 87-95.
WALGRAVE, S. ve Aelst, P. V. (2006). The Contingency of the Mass Media’s Political Agenda Setting Power: Toward a Preliminary Theory. Journal of Communication, Vol. 56, ss. 88–109.
WALLERSTEIN, I. (1974). The Modern World System: Capitalistic Agriculture and the Origins of the European World- Economy in the Sixteenth Century. New York and London: Academic Press.
WINTER, J. P. ve Eyal, C. H. E. (1981). Agenda Setting for the Civil Right Issue. The Public Opinion Quarterly, Vol. 45 (3): 376-383.
YILMAZ, A. (2012).The Private Language Argument and the Social Construction of the Self. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: XIV, Sayı 2, ss. 23-34.
ZAKE, I. (2002). The Construction of National(ist) Subject: Applying the Ideas of Louis Althusser and Michel Foucault to Nationalism. Social Thought & Research, Vol. 25, No. 1/2, ss. 217-246.