SOSYAL BİLİMLER ALANINDA ÇALIŞAN AKADEMİSYENLERİN YETKİNLİKLERİNİ BELİRLEMEYE YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

Bu çalışmada, sosyal bilimler alanında çalışan akademisyenlerin sahip olmaları gereken yetkinliklere ilişkin bir yetkinlik listesi geliştirmek amaçlanmaktadır. Bu amaç doğrultusunda, 2001-2015 yılları arasında TÜBA ve TÜBİTAK ödülü almış 30 akademisyen ile mülakatlar yapılmış ve elde edilen veriler içerik analizi ile değerlendirilmiş ve 36 yetkinlik tespit edilmiştir. Bu yetkinlikler; bilimsel, mesleki, kişisel ve ilişkisel yetkinlikler olmak üzere dört yetkinlik grubu altında sınıflandırılmıştır. Bilimsel yetkinlikler kategorisi altında en fazla düşünme becerileri, bilimsel yeterlilik ve özgün araştırma soruları belirleyebilme yetkinliklerine vurgu yapılmıştır. Mesleki yetkinlikler kategorisi altında; araştırma ve öğrenme, sunum yapma ve yazma yetkinliklerine sıklıkla vurgu yapılmıştır. Kişisel yetkinlikler kapsamında en sık değinilen yetkinlikler planlı ve disiplinli olma ile sabır ve kararlılıktır. İlişkisel yetkinlikler kapsamında ise kültürlerarası etkileşim kurabilme ve takım üyeleri ile yakın ilişkiler geliştirme yetkinlikleri öne çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Akademisyenlik, Yetkinlik, kariyer başarısı

PDF

___

Akyol, E. (2011). Yetkinliğe Dayalı Performans Yönetimi, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Arıkan, H. ve Yılmaz-Demir, G. (2009). Akademisyenlik ve Etik: Uygulamalar Üzerine Toplumsal Bir Değerlendirme. 6. Ulusal Sosyoloji Kongresi Bildiri Kitabı (ss.202-237). Düzenleyen Adnan Menderes Üniversitesi Sosyoloji Bölümü ve Sosyoloji Derneği Aydın.
Bair, J. H., Thompson W. E. ve Hickey J. V. (1991). The academic elite in six social science disciplines: linkages among top-ranked graduate departments. Mid-American Review of Sociolo. 15 (1), 33-42.
Bostock, J. (2014). The Meaning of Success: Insights from Women at Cambridge. Poland: Cambridge University Press.
Boyatzis, R. (1982). The Competent Manager- A Model For Effective Performans, Canada: A Wiley- Interscience Inc.
Boyer, E.L. (1990). Scholarship reconsidered: Priorities of the professoriate, Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching. Princeton, NJ.
Budak, G. (2013). Yetkinliğe Dayalı İnsan Kaynakları Yönetimi, İzmir: Barış Yayınları Fakülteler Kitabevi.
Campion, M. A., Fink, A. A., Ruggeberg, B. J., Carr, L., Phillips G. M. & Odman, R. B. (2011). Doing Competencies Well: Best Practices in Competency Modeling, Personnel Psychology, 64, 225-262.
Esgin, A. ve Arslan, F. (2011). Türkiye’de Sosyal Bilim Algısının Negatifliği ve Üniversitenin Misyonu Üzerine. Uluslararası Yükseköğretim Kongresi, Cilt 1, Bölüm 6.
Flanagan, J. C. (1954). The Critical Incident Technique, Psychological Bulletin, 51 (4), 327-358.
Ghani, M. F. A., Shahadan, T. N. T., & Liew, M. S. (2013). Teaching competency among academic staff of Malaysian private universities: an exploratory study, Global Business and Economics Research Journal, 2 (4), 34-4.
Güven, S. (2006). Toplumbilimde Araştırma Yöntemleri. Bursa: Ezgi Kitabevi.
Hoffmann, T. (1999). The meanings of competency, Journal of European Industrial Training, 23 (6), 275-286.
Klein, A. L. (1996). Validity and reliability for competency-based systems: Reducing litigation risks, Compensation and Benefits Review, 28 (4), 31-37. doi: 10.1177/088636879602800405
Koçak, A. ve Arun, Ö. (2006). İçerk Analizinde Örneklem Sorunu. Selçuk İletişim. 4 (3), 21-28.
McCabe, L. L. & McCabe E. R. B. (2010). How to Succeed in Academics, Erişim: http://resolver.ebscohost.com/openurl?sid=EBSCO%3aedsebk&genre=book&issn=&ISBN=9780520262683&volume=&issue=&date=20100101&spage=&pages=&title=How+to+Succeed+in+Academics&atitle=How+to+Succeed+in+Academics&aulast=&id=DOI%3a&site=ftf-live
McClelland, D. (1973), "Testing for Competence Rather Than for Intelligence", American Pschologist, 28, 1-14.
Mirabile, R. J. (1997). Everything you wanted to know about competency modeling, Training and Development, 51 (8), 73-78.
Morrison, E., Rudd, E., Zumeta, W. & Nerad, M. (2011). What Matters for Excellence in PHD Programs? Latent Constructs of Doctoral Program Quality Used by Early Career Social Scientist, The Journal of Higher Education, 82 (5),535-563.
Odabaşı, H. F., Fırat, M., İzmirli, S., Çankaya, S. ve Mısırlı, Z. A. (2010) Küreselleşen Dünyada Akademisyen Olmak. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 10 (3), 127-142.
Özdemir, A. (2013). Yönetim Biliminde İleri Araştırma Yöntemleri ve Uygulamalar. İstanbul: Beta Yayınları.
Özen, Y. ve Gül, A. (2007). Sosyal ve Eğitim Bilimleri Araştırmalarında Evren-Örneklem Sorunu. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi. 15, 394-422.
Rose, A. M. (1956). The Social Scientist As An Expert Witness. Minnesota Law Review. 40 (205), 205-218.
Shippmann, J. S., Ash, R. A., Battista, M., Carr, L., Eyde, L. D., Hesketh, B., Kehoe, J., Pearlman, K., Prien, E. P & Sanchez, J. I. (2000). The Practice of Competency Modelling, Personnel Psychology, 53: 703-740.
Spencer, L. & Spencer, S. (1993). Competence at Work- Modelsfor Superior Performance, Canada: John wiley&Sons Inc.
Stupnisky, R.H., Weaver-Hightower M.B. ve Kartoshkina, Y. (2015). Exploring and testing the predictors of new faculty success: a mixed methods study. Studies in Higher Education. 40 (2), 368-390.
Sutherland, K. A. (2015). Constructions of success in academia: an early career perspective. Studies in Higher Education. 1-17.
Tübitak-Ulakbim, Türkiye Bilimsel Yayın Performans Raporu (2004-2014). Erişim: https://cabim.ulakbim.gov.tr/bibliyometrik-analiz/turkiye-bilimsel-yayin-performans-raporlari/
Ünal, B. & Gizir, S. (2014). Öğretim Elemanlarının Baskın Kariyer Çapalarının İncelenmesi: Mersin Üniversitesi Örneği, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 14 (5), 1743-1765.
Weber, R. P. (1990). Basic Content Analysis. United Statesof America: Sage Publications.
http://www.tuba.gov.tr/winners/gebip-kazananlar-listesi/prog_id/12/mid/239/
https://www.tubitak.gov.tr/tr/kurumsal/oduller/icerik-gecmis-yillarda-odul-alanlar