KURTUBÎ TEFSİRİ’NDE HZ. MERYEM

Hz. Meryem, adı Kur’an’da geçen tek kadın olması, isminin bir sureye verilmesi, hayatındaki ve şahsiyetindeki üstünlüklerle Kur’an-ı Kerim’in öne çıkan karakterinden birisidir. Hz. Meryem, Rabbinin rızasına uygun bir ömür geçirerek ismiyle müsemma olduğunu ispatlamıştır. O, çocuk doğurabilme ümidi azalmış bir anne-babadan dünyaya gelmiştir, ayrıca gençliğinin ilk yıllarında mucizevî bir şekilde babasız çocuk dünyaya getirmesiyle tarihe mal olmuş özel bir kadındır. Sonuçta tarihte bir dönüm noktası ve miladın başlangıcı kabul edilen bu doğumda en büyük pay, iffetli bir anne olan Hz. Meryem’e aittir.

Anahtar Kelimeler:

Kur’an, Meryem, Kurtubî, Tefsir, Cebrail

VIRGIN MARY IN COMMENTARY OF QURTUBI

As being the only woman whose name is mentioned in the Quran and titled for a surah, and with the superiority in her life and characteristic, Maryam (Mary) stands out in the Qur’an. Maryam proved that she lived up to her name by spending her life on the will of God. She is a special woman due to both being born as a child of the parents who were almost at the end of fecundity and as miraculously giving birth her son without inseminated by a man. After all, as a virtuous mother she has the most important role in this birth accepted as a turning point in history and the beginning of the Gregorian calendar. So, she has been represented as an ideal woman from past to present both in Christianity and in Islam. Thus, her life has been studied in scholarly work as well as taken as a role-model in daily life by people. In this article, I have examined the opinions of Abu Abdallah Muahmmad b. al-Qurtubi, who was one of the prominent mufassirs, on Maryam in his work al-Cami’ li-Ahqam al-Qur’an.

Keywords:

Qur’an, Maryam (Mary), Qurtubi, Tafsir, Gabriel,

PDF

___

Adam, Hüdaverdi. “Nübüvvete Dair İki Mesele Nebi İle Rasul Arasındaki Fark ve Kadın’ın Peygamberliği”, Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. Sayı: 1. Sakarya: 1996.
Ahmed b. Hanbel. el-Müsned. Thk. Şuayb el-Arnaut. Beyrut: Müessesetü’r-Risale, 2001.
Ahmed b. Hazm ez-Zahirî. el-Fasl fi’l-Milel ve’l-Ahvâi ve’n-Nihal. Beyrut: 1975.
Atik, M. Kemal. “Endülüs ve Kur’an İlimlerindeki Yeri”, Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. Sayı: II. Kayseri: 1985.
el-Beğavî, Ebû Muhammed el-Hüseyin b. Mes’ud. Meâlimü’t-Tenzîl fî Tefsîri’l-Kur’ân. Thk. Muhammed Abdullah en-Nemr, Osman Cum’a Dumeyriyye, Süleyman Müslim el-Harş. yrs.: Dâru Tayyibe, trs.
el-Buhârî, Ebû Abdillah Muhammed b. İsmail. el-Câmiu’s-Sahîh. Thk. Muhammed Züheyr b. Nâsır. yrs.: Dâru Tavgı’n-Necât, 1422.
Ebû Bekir b. Ebî Asım eş-Şeybanî. el-Âhâd ve’l-Mesânî. Thk. Faysal Ahmed el-Cevâbira. Riyad: Dâru’r-Râye, 1411/1991.
Ebû Hayyân Muhammed b. Yusuf el-Endelüsî. el-Bahru’l-Muhît fî Tefsîr. Thk. Sıdkî Muhammed Cemîl. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1420.
el-Ezherî, Ebû Mansûr Muhammed b. Ahmed. Tehzîbü’l-Lüğa. Thk. Muhammed Avz Mer’ab. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, 1422/2001.
Halil b. Ahmed el-Ferâhîdî. Kitâbu’l-Ayn. Thk. Mehdî Mahzûmî-İbrahim es-Sâmerrâî. yrs.: Dâru Mektebeti’l-Hilâl, trs..
İbn Atıyye el-Endelüsî, Ebû Muhammed Abdülhak. el-Muharrerü’l-Vecîz fî Tefsîri’l-Kitâbi’l-Azîz. Thk. Abdüsselâm Abdüşşâfî. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1422.
İbn Mâce, Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî. es-Sünen. Thk. Muhammed Fuad Abdülbâkî. yrs.: Dâru İhyâi’l-Kütüb’l-Arabiyye, trs..
İbn Manzûr, Ebü’l-Fazl Cemâlüddîn Muhammed b. Mükerrem el-Ensârî er-Rüveyfî. Lisânü’l-Arab. Beyrut: Dâru Sâdır, 1414.