Münire TEMEL, Melahat Akgün KOSTAK, Ülfiye ÇELİKKALP

Çocuk Kanallarında Yayınlanan Çizgi Filmlerdeki Şiddetin Belirlenmesi

Giriş: Günümüzde önemli bir toplumsal sorun olan şiddet çizgi filmler aracılığıyla çocuklara kolayca aktarılmaktadır. Amaç: Bu çalışmanın amacı, çocuk kanallarında yayınlanan çizgi filmlerdeki şiddet varlığını ve unsurlarını belirlemek, konuya dikkat çekmek ve bu konuda sağlık çalışanlarının farkındalığını arttırmaktır. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki çalışmanın verileri 2012 yılı Haziran ayının ilk haftasında, üç çocuk kanalında rasgele seçilen çizgi filmler, veri toplama formu eşliğinde izlenerek toplandı. Veri toplama formu fiziksel, sözel ve ruhsal şiddet unsurlarını içeren 3 bölümden oluştu. Veriler SPSS 10.0 paket programında değerlendirildi. Bulgular: Araştırmada yapılan izlemlerin 62’sinde (%68.9) fiziksel, sözel ve ruhsal şiddet unsurlarından en az biri bulundu. İzlemlerin 43’ünde (%47.8) fiziksel, 38’inde (%42.2) ruhsal, 32’sinde (%35.6) sözel şiddet unsurları tespit edildi. Şiddet görüntüleri süre olarak incelendiğinde; 10800 saniyelik izlem süresinin 843 saniyesinin şiddet içeren görüntülerden oluştuğu belirlendi. Süre olarak en fazla görülen şiddet unsuru fiziksel şiddet olup, toplam şiddet süresinin yarısını (432 sn) oluşturdu. İzlem yapılan 3 kanal karşılaştırıldığında, şiddet unsuru bulunması açısından kanallar arasında istatistiksel anlamlı fark bulundu (p < .05). Sonuç: Çocuk TV kanallarındaki çizgi filmlerin çoğunda fiziksel şiddet başta olmak üzere şiddet unsurlarının yer aldığı belirlendi.

Anahtar Kelimeler:

Çocuk, Çizgi Film, Şiddet.

Determination of Violence In Cartoon Movies Published In Children’s Channels

Background: Today the violence is an important social problem that is easily transmitted to children through cartoons. Objective: The aim of this study was to determine the violence and the elements of violence in cartoons shown on television in children channels and to draw attention to issue and to increase awareness health workers.Method: This study was descriptive design. The data was collected during the first week of June of the year 2012 by watching selected randomly cartoons in three different children’s channels by the data collection form. The data collection form included three sections such as elements of physical, verbal and psychological violence. SPSS 10.0 programme was used for data analysis.Results: It was found that 62 (68.9%) watching had at least one element of physical, verbal and psychological violence. Forty-three (47.8%) watching had physical, 38 (42.2%) watching had psychological and 32 (35.6%) watching had verbal violence elements. When violent images were analyzed in terms of duration it was determined that 843 seconds (7.8%) had violence images and the physical violence was the most common violence element that consisted half of the total violent time (432 seconds). When three channels compared for violence elements, it was found statistically significant difference between the channels (p< .05). Conclusion: It was found that most of the cartoon movies had violence elements especially physical violence elements.

Keywords:

Children, Cartoon Movies, Violence.,

PDF

___

Aral, N., Ceylan R., Bıçakçı Yıldız, M. (2011). Çocukların televizyon seyretme alışkanlıklarının yaş ve cinsiyete göre incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(2), 489- 498.
Akçay, D., Özcebe, H. (2012). Televizyonun çocukların saldırganlık davranışına etkisi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi,55, 82-87.
Aksaçlıoğlu, A.G. ve Yılmaz, B. (2007). Öğrencilerin televizyon izlemeleri ve bilgisayar kullanmalarının okuma alışkanlıkları üzerine etkisi. Türk Kütüphaneciliği, 21(1), 3- 28.
American Academy Of Pediatrics Committee on Communication. (1995). Media violence. Pediatrics, 95(6), 949-951.
American Academy Of Pediatrics Committee on Public Education. (2001). Media violence. Pediatrics, 108(5), 1222-1226.
Ayrancı, Ü., Köşgeroğlu, N., Günay, Y. (2004). Televizyonda çocukların en çok seyrettikleri saatlerde gösterilen filmlerdeki şiddet düzeyi. Anadaolu Psikiyatri Dergisi, 5, 133-140.
Bağlı, T.B. (2003). Televizyona karşı anababa aracılığı: Kısıtlayıcı aracılığın biçimleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36 (1-2), 129-149.
Basore, KA. (2008). The context of violence in children's television programs. Arts In Communication Master Thesis, University Of Arkansas, Arkansas, Amerika Birleşik Devletleri.
Blumberg, F.C., Bierwirth, K.P., Schwartz, A.J. (2008). Does cartoon violence beget aggressive behavior in real life? An opposing view. Early Childhood Education Journal, 36, 101-104.
Büyükbaykal, G. (2007). Televizyonun çocuklar üzerindeki etkileri. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 28, 31-44.
Cesur, S. ve Paker, O. (2007). Televizyon ve çocuk: Çocukların TV programlarına ilişkin tercihleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(19), 106-125
Christakis, D.A., Zimmerman, F.J., DiGiuseppe, D.L., McCarty, C.A. (2004). Early television exposure and subsequent attentional problems in children. Pediatrics, 113(4), 708- 713.
Çamlıbel İrkin, A. (2012). Çocukların gelişim süreci ve televizyonun etkileri. Radyo ve Televizyon Üst Kurulu Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi, Ankara, Türkiye.
Dale, L.P., Klein, J., DiLoreto, J., Pidano, A.E., Borto, JW., McDonald K. et al. (2011). Program ratings do not predict negative content in commercials on children's channels. Journal Of Developmental and Behavioral Pediatrics, 32(1), 1-7.
Doğan, A., Göker, G.(2012). Tematik televizyon ve çocuk: ilköğretim öğrencilerinin televizyon izleme alışkanlıkları. Millî Eğitim Dergisi, 194,5-30.
Eskandari, M. (2007). İran’da tv’de yayınlanan çizgi filmlerin ilkokul öğrencilerinin eğitimine etkisi. Grafik Eğitimi Bilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
Funk, JB., Baldacci, HB., Pasold, T., Baumgardner, J. (2004). Violence exposure in real-life, video games, television, movies,and the internet: is there desensitization? Journal of Adolescence, 27, 23–39.
Jinqiu, Z., Xiaoming, H.(2004). Parent child co-viewing of television and cognitive development of the chinese child. International Journal of Early Years Education,12 (1), 63- 77.
Jordan, AB., Hersey, JC., Mcdivitt, JA., Heitzler, CD. (2006). Reducing children’s television-viewing time: a qualitative study of parents and their children. Pediatrics,118, 1303- 1311.
Kirsh, S.J. (2006). Cartoon violence and aggression in youth. Aggression and Violent Behavior, 11, 547–557.
Klein, H., Shiffman, K.S. (2008). What animated cartoons tell viewers about assault. Journal of Aggression, Maltreatment & Trauma, 16,2,181-201.
Kort Butler, L.A. (2012): Rotten, vile, and depraved! Depictions of criminality in superhero cartoons. Deviant Behavior, 33(7), 566-581.
Kurugöl, Z., Yenigün, A., Kusin, N., Özgür, T.(1994). Üç-oniki yaş grubu çocuklar üzerine televizyonun etkileri ve ailelerin televizyon hakkındaki düşünceleri. Türk Pediatri Arşivi, 29, 23–29.
Middleton, Y., Vanterpool, S.M. (1999). TV cartoons: Do children think they are real? Education Research Information Center, Erişim 13 Ocak 2013.
http://www.eric.ed.gov/ERICWebPortal/search/detailmini.js p?_nfpb=true&_&ERICExtSearch_SearchValue_0=ED437 207&ERICExtSearch_SearchType_0=no&accno=ED43720 7
Miranda, P., Mccluskey, N., Silber, B.J., Von Pohle, C., Bainum, C.K. (2009). Effect of adult disapproval of cartoon violence on children's aggressive play. Psi Chi Journal of Undergraduate Research, 14(2), 79-84.
Oruç, C., Tecim, E., Özyürek Ekev, H. (2011). Okul öncesi dönem çocuğunun kişilik gelişiminde rol modellik ve çizgi filmler. Akademi Dergisi, 15(48), 281-297.
Özakar, S., Koçak, C. (2012). Kitle iletişim araçlarından televizyonun 3-6 yaş grubundaki çocukların davranışları üzerine etkisi. Yeni Symposium, 50(1), 31-39.
Peters, K.M., Blumberg, F.C. (2002). Cartoon violence: Is it as detrimental to preschoolers as we think? Early Childhood Education Journal, 29(3),143-148.
Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK) (2011 ). Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayın Hizmetleri Hakkında Kanun. Erişim 29 Ocak 2013.
http://www.rtuk.org.tr/sayfalar/icerikgoster.Aspx?İcerik_İd =5a3cac1e-B6d9-4b23-Bc7a-dcd671fceba Şirin, M.R., (Ed). (2011). Çocuk hakları ve medya el kitabı. İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.
Tahiroğlu, A.Y., Çelik, G.G., Bahal, K., Avcı, A. (2010). Medyanın çocuk ve gençler üzerine olumsuz etkileri; şiddet eğilimi ve internet bağımlılığı. Yeni Symposium, 48(1), 19- 30.
Thakkar, R.R., Garrison, M.M., Christakis, D,A. (2006). A systematic review for the effects of television viewing by ınfants and preschoolers. Pediatrics, 118(5), 2025-2031.
Thompson, T.L., Zerbinos, E. (1997). Television cartoons! Do children notice it's a boy's world? Sex Roles, 37(5/6), 415- 432.
Wilson, B.J., Smith, S.L., Potter, W.J., Kunkel, D., Linz, D., Colvin, C.M., et al. (2002).
Violence in children’s television programming: assessing the risks. Journal of Communication, March, 5-35.
Ybarra, M.L., Diener West, M., Markow, D., Leaf, P.J., Hamburger, M., Boxer, P. (2008).
Linkages between internet and other media violence with seriously violent behavior by youth. Pediatrics, 122, 929–937.
Yokota, F., Thompson, K.M. (2000). Violence in g-rated animated films. The Journal of The American Medical Association, 283 (20), 2716-2720.
Medyaloji. Türkiye’de en çok izlenen çocuk kanalı hangisi? (06.04.2011).
http://www.medyaloji.net/haber/turkiye_nin_en_cok_izlenen_coc uk_kanali_hangisi_.htm. Erişim: 11.04.2012.