سوگنـد در حماسه های ملی ایران

درخلال پژوهش های حماسی سال های اخیر نقش بارز وتاثیرگذار شاهنامه بر منظومه های حماسی پس از خود مورد واکاوی و وارسی قرارگرفته است در این میان بررسی آداب ، آیین و باورهای این حماسه ها کمتر مورد توجه بوده است و بیشتر پژوهش ها معطوف به روایت های اساطیری و پهلوانی شاهنامه و دیگر حماسه های ملی بوده است منظومه های حماسی علی رغم تاثیرپذیری انکارناپذیر از شاهنامه به هیچ روی سراسر تکرار و بازآفرینی داستانها وروایت های شاهنامه به شمار نمی آیند بلکه زوایای ارزشمندی را که ازدیده ی فردوسی پنهان مانده یا مجال سرودن آن فراهم نشده به تصویر درآورده اند ، در این مقاله بامطالعه و بررسی سوگند و آیین ها و شرایط و بسامد آن در هریک ازمنظومه های حماسی و میزان تاثیرپذیری آنها از شاهنامه نمایانده شده است

___

  • آیدنلو، سجاد (1388)، متون منظوم پهلوانی، سمت، تهران.
  • ـــــــــــ (1386)، نارسیده ترنج، انتشارات مانا، اصفهان.
  • ــــــــــ (1387)، مزدک نامه، سوگواری جانوران و طبیعت، کیان فر، تهران.
  • ابی الخیر، ایرانشاه (1370)، بهمن نامه به تصحیح رحیم عفیفی، علمی و فرهنگی، تهران.
  • ــــــــــ (1377) کوش نامه، به کوشش جلال متینی، علمی، تهران.
  • اسدی توسی (1354)، گرشاسپنامه، به تصحیح حبیب یغمایی، بروخیم، تهران.
  • اسلامی ندوشن، محمدعلی (1365)، مردان و زنان شاهنامه از مجموعه زن، تراژدی، کتابسرای بابل، تهران.