Karlıova'da (Yukarı Göynük Çayı Havzası)Büyük ve Küçükbaş Hayvancılık

Geri kalmış yörelerin kalkındırılmasında yerel kaynaklar biiyük önem taşır. Kuşkusuz, yerinde kalkınma açısından da, bu gibi yerel kaynakların değerlendirilmesi sürekli ve güvenilir kalkınmanın temelini oluşturur. Yerel kaynakların yeterince değerlendirilemediği yörelerden birini de Karlıova ilçesi oluşturur. Ülkemizde mera hayvancılığının önem kazandığı yörelerden biri olan Karlıova ilçesi, hayvancılık faaliyetleri bakımından yüksek bir potansiyele sahiptir. İlçedeki geniş çayır ve mera sahalarına bağlı olarak mevcut hayvan varlığı, 400 bini aşar. Hatta yaz aylarında yöreye gelen Beritan aşiretine ait sürülerle hayvan varlığı 500 bine ulaşır. Doğal ortamın hayvancılık için sağladığı avantajların daha çok ilkel yöntemlerle faydalanıldığı Karlıova ilçesinde, hayvancılıkla ilgili sorunların tespiti ve gelecekte söz konusu ekonomik faaliyetin gelişmesi ve istenilen düzeye getirilebilmesi için gerekli tedbirlerin alınması gerekmektedir.

Cow and Sheep Hasbandry in Karlıova (Upper Göynük Village Area)

Local resources are very important for the development of backward regions. Utilizing local resources is vital for the provision of continuing and reliable development as regards proper development. Karlıova is an example of the areas for which local resources have not been utilized enough for development. Karlıova town, which gained significance for grazing land animal husbandry, has a high potentiality for animal raising. The present number of animals is above 400 thousand because of the existence of large areas of hay and grazing land. In summer, the number of animals is above 500 thousands with those belonging to Beritan tribe In the area in which mostly traditional methods are used for animal husbandry in a naturally advantageous environment, required measures are to be taken to determine problems of animal raising, to develop this economic activity also in the future and to keep it at the ideal level.

PDF

___

ATALAY,İ., 2002, Türkiye'nin Ekolojik Bölgeleri, Meta Basımevi,İzmir.
BULUT, İ., GİRGİN, M., GÖK, Y., 2000, Kalecik Heyelanı (Karlıova). Doğu Coğ. Der. Sayı:3, s.47-60, Erzurum.
DİE-2000, Genel Nüfus Sayımı, Ankara.
DİE, Genel Nüfus Sayımı Nüfusun Sosyal ve Ekonomik Nitelikleri 2000, Bingöl,
DOĞANAY, H., 1997, Türkiye Beşeri Coğrafyası, Milli Eğitim Basımevi, Yayın Kodu 97.34.Y.0002.1464, İstanbul.
DOĞANAY, H., 1998, Türkiye Ekonomik Coğrafyası. Çantay Kitapevi. Konya
DOĞANAY,H., 1980, Türkiye Hayvancılığı ve Nüfusun Beslenmesi.Atatürk Üniv. Edebiyat Fak. Araştırma Dergisi Sayı. 12, Fasikül 2, s.379-412, Erzurum.
ERİNÇ, S., 1953, Doğu Anadolu Coğrafyası. İst. Üniv. Yay. No: 572. Coğ. Enst. Yay. No: 15. İstanbul.
GORÇELİOĞLU, E., 1997, Dağlık Arazi Kullanımında Yayla ve Ormanlar. İst. Üniv. Orm. Fak. Der. Seri B. Cilt: 47, Sayı: 1-2-3-4, s. 29-38. İSTANBUL.
KODAY, S., 2005, Doğu Anadolu Bölgesinde Hayvancılık. Atatürk Üniversitesi Yay.949, Fen-Edb. Fak. Yay. No. 104, Araştırma Serisi No.74, Erzurum.
ÖZÇAĞLAR, A.,1995, Türkiye'de Küçükbaş ve Büyükbaş Hayvanların Coğrafi Dağılışı. Ankara Üniv. Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, Sayı.4,s. 19-61,Ankara.
SEVER, R. 2005, Erzurum-Bingöl Karayolunda Ulaşımı Güçleştiren Coğrafi Etmenler. Doğu Coğrafya Dergisi Sayı: 14, s.283-310, Konya.
TONBUL, S., 1990, Bingöl Ovası ve Çevresinin İklimi. Fırat Üniv. Sos. Bil. Der. Ci"lt:4, Sayı: 1, s.263-314, Elazığ.
ÜNAL,Ç., 2004, Erzurum'un Hayvancılık Potansiyeli. Doğu Coğrafya Dergisi, Sayı: 12, s.259-276, Konya
http://www.bingol.gov.tr/ilceler/karliova.html
http://www.mta.gov.tr/deprem/karliova_depremi.pdf