Kur’an, peygamberlik olayını evrensel bir olgu olarak görmektedir. Bunun için Kur’an’da, her millete Allah’ın elçilerinin gönderildiği bildirilmiştir. Peygamberlik, vahiy esasına dayanır. Allah’ın vahyine muhatap olmak, kişisel gayretlerle elde edilen bir makam değil, tamamen ilâhî bir bağıştır. Cenab-ı Hak, kendisine peygamberlik vereceği şahısları, yüksek ahlaki niteliklerle donatmıştır. Peygamberler, sadece ibadet kurallarını değil, evrensel ahlaki ve insani değerleri de varlık âlemine kazandırmışlardır. Peygamberlerin ve mesajlarının etkisi, zaman ve mekân sınırlarını aşmış, dinî, ahlaki, sosyal, ekonomik, politik, kültürel ve eğitim gibi hayatın bütün yönlerine nüfuz etmiştir. Peygamberlere iman ilkesinin, bütün peygamberleri kapsaması gerekir. Allah’ın elçileri arasında ayırım yapıp, bir kısmını kabul bir kısmını inkâr, şüphesiz küfür olarak nitelenmiş ve böyleleri için çok şiddetli azabın olduğu bildirilmiştir

The Holy Qur’an sees the event of prophethood as a universal phenomenon. Therefore, the Holy Qur’an informs mankindthat God’s envoys have been sent to all nations. Prophecy is based on the basis of revelation. Receiving God’s revelation is not a rank gained by personal efforts but is completely a divine gift. The Almighty God has equipped people destined to be given the role of prophecy with high moral character. Prophets have not only brought rules of worship but also universal moral and human values to all creatures. The effects of prophets and their messages have exceeded the limits of time and placeand has influenced all the different aspects of life such as religion, morality, society, economics, politics, culture and education. The principle of believing in prophets must contain all prophets send by God. Discriminating between God’s envoys, accepting one and denying another has been characterized as sacrilege and it has been revealed that there is severe punishment for people who practice this