Şimdi burada yaşadığım bir deneyimden yola çıkarak bir çeviri sorunsalını tartışmak istiyorum; daha doğrusu uzmanlık dilinin (Fachsprache) (bkz. Özbek 1988) göz ardı edilmesinin ve özgün metnin ruhunu anlamadan çeviri yapmaya girişmenin çevirmenin başına ne türlü kazalar get irdiğini sorgulamak amacım.    Postmodernizm ve Alımlama Estetiği (Özbek 2005) adlı kitabın hazırlığı aşamasında bu çalışmaya uygun düşecek öyküler seçiyordum. Son yıllarda kendisinden sıkça söz ettiren postmodern yazar lar arasında görülen Patrick Süskind'in Der Zwang zur Tiefe öyküsünü de kitaba almak ve yorumlamak istiyordum. Okura kolaylık olsun diye incelediğim öykülerin Türkçesine de kitapta yer veriyordum. İncelemeye karar verdiğim öykünün Türkçesi varsa onu alıyordum, yoksa öyküleri kendim çeviriyordum. Der Zwang zur Tiefe öyküsünün Türkçesi vardı.