Memlükler dönemi Kahire’sinde yaşayan Celâlüddîn esSüyûtî’nin (ö. 911/1505) aklî ve naklî ilimlere dair yaklaşık beş yüz eser kaleme aldığı ifade edilmiş ve yazdığı eserler nitelik itibariyle İslam dünyasının tamamında rağbet görerek bütün İslam coğrafyasına yayılmıştır. Süyûtî, siyasi hayatında âlim sorumluluğunu sürekli gözetmiş ve dönemindeki birçok siyasi ve sosyal meseleye müdahil olmuştur. O, sultan ve ulema arasındaki ilişkinin nasıl olması gerektiğine dair yazdığı risalelerle sünnet-i seniyyeye göre bir âlimin ideal siyasi tavrını resmetmeye çalışmıştır. Bu makalede Süyûtî’nin eserleri dikkatle incelenmiş ve siyasete dair yirmi iki risalesinin olduğu tespit edilmiştir. Nitekim bunlardan birisi de Süyûtî’nin Mâ revâhü’l-esâtîn fi ademi’l-mecîi ile’s-selâtîn adlı risalesi olup yönetici ve âlim ilişkisini düzenleyen rivayetlerin derlenmesiyle oluşturulmuştur. Müellif, daha sonra bu eserin özeti mahiyetindeki er-Risâletü’s-Sultâniyye’yi hazırlayarak sultana sunmuştur. Eser sultanın huzurunda okunmuş ve sultan gerek rivayetlerdenn gerekse Süyûtî’nin bu tavrından dolayı üzülmüştür. Ayrıca bu çalışmada yöneticilerle içli dışlı olmanın sünnete uygun olmadığı Süyûtî’nin yaşantısından örneklerle gösterilmiş ve bu doğrultuda müellifin siyasi biyografisi inşa edilmiştir. Buna ilaveten risalenin tercümesinin de yapıldığı bu çalışmayla eserin dünya kütüphanelerindeki yazmaları tespit edilip muhtevası ve kaynakları hakkında da bilgi verilmesi amaçlanmıştır

Jalâl al-dîn al-Suyuti (d. 911/1505), who lived in Cairo during the reign of Mamluks, is said to have written about five hundred works on intellectual and religious topics, which spread all around the Islamic world due to their popularity. Al-Suyuti paid attention to scholarly responsibilities in social life and participated in many social-political debates during his lifetime. He tried to demonstrate the ideal political attitude of a scholar according to Sunnah by means of the treatises he wrote concerning the relationship between the rulers and the ulemâ. The literatüre on al-Suyuti’s works shows that he wrote twenty treatises on politics, one of which was his Ma rawah al-asâtin fî adam al-majii ilâ al-salâtin, which was a compilation of narratives that regulate the relation between rulers and scholars. The author also prepared and presented to the sultan a summary of this treatise under the title of al-Risala al-Sultaniyya. It was read before the sultan, who then felt a great sorrow due to both the narratives and the Suyuti’s attitude. Moreover, the treatise argued that for scholars forming a close relationship with the sultan is against the Sunnah, and explained it with the examples taken from Suyuti’s own life, Based on these accounts, this article establishes Suyuti’s political biography. It also discusses the content and the sources of this work, and provides information on the whereabouts of the copies of this short treatise. Finally, it contains a full translation of the work.