Makalede, bireylerin çevreye karşı yönelimleri, çevreyi koruma adına yaptıkları davranışları ve dindarlık düzeyleri arasındaki ilişki ele alınmıştır. Ayrıca bireylerin cinsiyet, yaş ve medeni durum gibi demografik özellikleriyle çevreye karşı yönelim ve çevreci davranış eğilimleri arasındaki ilişkiler de incelenmiştir. Araştırma, ilişkisel tarama yöntemine uygun, anket tekniğinin kullanıldığı bir saha araştırması niteliğindedir. Araştırmada yaşları 18 ile 76 arasında değişen 243 kişiye, “Çevreye Karşı Yönelim Ölçeği”, “Çevreci Davranışlar Ölçeği” ve “Dindarlık Ölçeği” uygulanmıştır. Bulgular, ‘israftan kaçınma’ tarzındaki çevreci davranışlarda bulunma eğiliminin ‘aktif çevre duyarlılığı’ gerektiren davranışlarda bulunmaya göre yüksek olduğunu göstermiştir. Yine bulgulara göre, dindarlık ile “emanet görme yönelimi’ ve ‘israftan kaçınma’ arasında olumlu; ‘sahip olma yönelimi’ ve ‘aktif çevre duyarlılığı’ arasında ise olumsuz ilişki bulunmaktadır.

This article examines the relationship between environmental orientations, behaviours and religiosity. It also deals with the relations between environmental orientations, behaviours and socio-demographic variables (gender, age, marital status etc.). Correlational survey method and questionnaire technique are used. The sample covers 243 people ranging from 18 to 76. “Environmental Orientations Scale”, “Environmental Behaviours Scale”, and “Religiosity Scale” are applied. The findings indicate that religiosity has a positive effect on ‘avoiding wastefulnes’ and ‘embracing the environment as God’s trust’; and that it has a negative impact on ‘orientation of possession’ and ‘active environmental sensitivity’. Implications of these results and suggestions for future research are discussed.