İngilizce öğrenebilmek ve bu dili etkin olarak kullanabilmek bugün dünyada milyonlarca insanın büyük emek harcadığı bir uğraşı olarak karşımıza çıkmaktadır. Özellikle İngilizcenin tüm dünyada ortak dil (lingua franca) statüsü kazanmış olması ve kısa vadede bu gücü İngilizcenin elinden almaya aday başka bir dilin bulunmaması insanların İngilizce öğrenmeye atfettikleri önemin giderek artacağına işarettir. Nitekim farklı ülkelerdeki dil öğretim politikalarına göz attığımızda Orta Doğu ve Afrika ülkeleri dâhil pek çok ülkede İngilizcenin ilkokul birinci sınıftan itibaren çocuklara öğretildiği görülmektedir. Bu bağlamda Türkiye’de de son birkaç yıldır İngilizcenin devlet okullarında ilkokul ikinci sınıftan itibaren öğretildiğini görmekteyiz. Bu sürecin özel okullarda birinci sınıftan hatta anaokulundan itibaren başlatıldığını söyleyebiliriz. Atılan bu adımları güçlendirmek amacıyla geçtiğimiz yıl yeni eğitim anlayışlarının entegre edildiği güncel öğretim programları yürürlüğe girmiştir. Ancak Türkiye’nin İngilizcenin ikinci dil değil de yabancı dil olarak öğretildiği bir ülke olması İngilizce öğrenme sürecini biraz güç kılmaktadır. Özellikle de yetişkinler açısından bu süreç daha da zorlu olabilmektedir. Tüm bu hususlara ek olarak, ülkemizde İngilizce öğrenmek ve İngilizceyi kullanabilmek arasında ciddi farklar gözlenmektedir. Örneğin ÖSYM’nin yaptığı Yabancı Dil Sınavından 80 puanı olan birisi yurtdışına çıktığında sözlü olarak kendini ifade edemeyebiliyor. Aslında ihtiyacı olan dilbilgisi yapılarını ve sözcükleri bilmekte, ancak zihninde var olan bu bilgiyi ihtiyacı olduğu anda pratiğe dökememektedir.