TÜRKÇE ÖĞRETİM YÖNTEM VE TEKNİKLERİNİ KULLANMA BECERİSİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Bu araştırmanın amacı, eğitim paydaşlarının (öğretmen, öğretmen adayları, akademisyen vb.) Türkçe öğretim yöntem ve tekniklerini kullanma becerilerinin belirlenmesine yönelik bir ölçek geliştirmek ve Türkçe öğretmenlerinin Türkçe öğretim yöntem ve tekniklerini kullanma becerilerini farklı değişkenlere göre incelemektir. Tarama modelinde gerçekleştirilen araştırmanın çalışma grubunu, 2018-2019 eğitim öğretim yılı güz yarıyılında Türkiye genelindeki ortaokullarda Türkçe öğretmenliği yapan ve araştırmaya gönüllü katılan 148’i kadın, 85’i erkek olmak üzere toplam 233 Türkçe öğretmeni oluşturmaktadır. Geliştirilen ölçek 5’li likert tipi olup 4 faktör (iş birlikli, buluş, sunuş ve araştırma inceleme yoluyla öğretim) ve 26 maddeden oluşmaktadır. Ölçeğin yapı geçerliği için açımlayıcı faktör analizi (AFA) ve doğrulayıcı faktör analizi (DFA) yapılmıştır. Ölçeğin iş birlikli öğretim faktöründe beş madde yer almakta ve maddelerin faktör yük değerleri .832 ile .689 arasında değişmektedir. Ölçeğin buluş yoluyla öğretim faktöründe on iki madde yer almakta ve maddelerin faktör yük değerleri .770 ile .489 arasında değişmektedir. Ölçeğin sunuş yoluyla öğretim faktöründe beş madde yer almakta ve maddelerin faktör yük değerleri .735 ile .644 arasında değişmektedir. Ölçeğin araştırma inceleme yoluyla öğretim faktöründe dört madde yer almakta ve maddelerin faktör yük değerleri .701 ile .532 arasında değişmektedir. Ölçeğin Cronbach α güvenirlik katsayısı .802 olarak belirlenmiş ve yüksek bir iç tutarlılık elde edilmiştir. Sonuç olarak Türkçe Öğretim Yöntem ve Tekniklerini Kullanma Becerisi Ölçeği’nin eğitim paydaşlarının (öğretmen, öğretmen adayları, akademisyen vb.) Türkçe öğretiminde yöntem ve teknik kullanma becerilerini belirlemek için kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler:

Türkçe Öğretimi, Yöntem ve Teknik, Ölçek, Geçerlik, Güvenirlik

PDF

___

Arıcı, A. F. (2006). Türkçe öğretiminde kullanılan strateji-yöntem ve teknikler. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 300-307.
Arslan, A. (2015). Öğretim Stratejileri ve Öğrenme Stratejileri. Öğretim ilke ve yöntemleri içinde (185-222). (Ed.: Tuğba Yanpar Yelken ve Cenk Akay). Ankara: Anı Yayıncılık.
Bilgin, İ., Uzuntiryaki, E. & Geban, Ö. (2002). Kimya öğretmenlerinin öğretim yaklaşımlarının lise 1 ve 2. sınıf öğrencilerinin kimya dersi başarılarına ve tutumlarına etkisinin incelenmesi. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Ankara.
Borich, G. D. (2017). Etkili öğretim yöntemleri. (Çev. Ed.: Bahaddin Acat). 8. Baskıdan Çeviri. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş. & diğerleri. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. (6. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Büyüköztürk, Ş. (2019). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (25. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Büyüköztürk, Ş., Bökeoğlu, Ö. Ç. & Köklü, N. (2019). Sosyal bilimler için istatistik. (21. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Christensen, L. B., Johnson, R. B. & Turner, L. A. (2015). Araştırma yöntemleri desen ve analiz. (Çev. Ed.: Ahmet Aypay). 2. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
Creswell, J. W. (2013). Research design: qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. New York: Sage.
Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. İstanbul: MEB Yayınları.
Dolunay, K. (2013). Dil Bilgisi Öğretimi. Türkçe öğretimi el kitabı içinde (381- 414). A. Güzel ve H. Karatay (Editörler). Ankara: Pegem Akademi.
Duman, B. (2015). Eğitim ve Öğretimle İlgili Temel Kavramlar. Öğretim ilke ve yöntemleri İçinde (2-54). (Ed.: Bilal Duman). 4. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
Göçer, A. (2017). Türkçe özel öğretim yöntemleri. (2. Baskı.) Ankara: Pegem Akademi.
Güneş, F. (2016). Öğretim Stratejileri. Öğretim ilke ve yöntemleri içinde (61-77). (Ed.: Firdevs Güneş). 2. Baskı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Güneş, F. (2013a). Türkçe öğretimi yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Pegem Akademi.
Güneş, F. (2013b). Sınıf yönetimi yaklaşım ve modeller. Ankara: Pegem Akademi.
Green, S., Salkind, N. & Akey T. (2000). Using SPSS for windows: Analyzing and understanding data. New Jersey: PrenticeHall.
Jöreskog, K., & Sörbom, D. (1993). Lisrel 8: Sturactural equation modeling with the SIMPLIS command language. Chicago: Scientific Software International.
Karasar, N. (2017). Bilimsel araştırma yöntemi. (31. Baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Maden, S. (2012). Türkçe öğretmenlerinin öğretme stilleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 1(1), 178-200.
Morgan, G. A., Leech, N. L., Gloeckner, G. W. & Barret, K. C. (2004). SPSS for introductory statistics: Use and interpretation. (Second Edition). London: Lawrance Erlbaum Associates.
Özbay, M. (2015). Yeni eğitim yaklaşımlarının Türkçe öğretiminde uygulanması. Ankara: Öncü Kitap.
Rubio D. M., Berg-Weger, M., Tebb S. S., Lee E. S. & Rauch, S. (2003). Objectifying content validity: Conducting a content validity study in socialwork. Social Work Research, 27(2), 94 104.
Sönmez, V. (2007). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Sönmez, V. (2004). Program geliştirmede öğretmen el kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.