18. yüzyılda Ural-Altay dil birliği olarak ortaya çıkan, 19. yüzyılda Altay dilleri kuramı olarak devam eden Türk, Moğol ve Tunguz dillerine Japonca ve Korecenin de dahil edilmesiyle bu diller arasındaki genetik akrabalığı inceleyen kuram, 21. yüzyılda Transavrasya Dilleri olarak anılmaya başlanmıştır. Transavrasya Dilleri Teorisi’ni Altay Dilleri Teorisi’nden ayıran en önemli özelliği, zikredilen dillerin genetik akrabalığı konusunu fiil morfolojisi üzerinden tartışmaya sunmasıdır. Transavrasyacılar karşılaştırılan fiillerdeki ortaklığın genetik akrabalığa mı, toplumlar arası etkileşimden kaynaklı dil ilişkilerine mi yoksa şansa mı bağlı olduğunu tespit etmek için 2000’li yılların başından beri farklı ölçüm araçları kullanarak, yeni metotlar geliştirerek yoğun çalışmalar sürdürmektedir. İnceleme yazımıza konu olan bu eser, Türk, Moğol, Tunguz, Kore ve Japon dillerinden oluşan Transavrasya Dillerini inceleyen, kullanılan yöntem ve teknikler ile elde edilen verileri okura tanıtan bir başvuru kitabıdır.

18. yüzyılda Ural-Altay dil birliği olarak ortaya çıkan, 19. yüzyılda Altay dilleri kuramı olarak devam eden Türk, Moğol ve Tunguz dillerine Japonca ve Korecenin de dahil edilmesiyle bu diller arasındaki genetik akrabalığı inceleyen kuram, 21. yüzyılda Transavrasya Dilleri olarak anılmaya başlanmıştır. Transavrasya Dilleri Teorisi’ni Altay Dilleri Teorisi’nden ayıran en önemli özelliği, zikredilen dillerin genetik akrabalığı konusunu fiil morfolojisi üzerinden tartışmaya sunmasıdır. Transavrasyacılar karşılaştırılan fiillerdeki ortaklığın genetik akrabalığa mı, toplumlar arası etkileşimden kaynaklı dil ilişkilerine mi yoksa şansa mı bağlı olduğunu tespit etmek için 2000’li yılların başından beri farklı ölçüm araçları kullanarak, yeni metotlar geliştirerek yoğun çalışmalar sürdürmektedir. İnceleme yazımıza konu olan bu eser, Türk, Moğol, Tunguz, Kore ve Japon dillerinden oluşan Transavrasya Dillerini inceleyen, kullanılan yöntem ve teknikler ile elde edilen verileri okura tanıtan bir başvuru kitabıdır.