JENERİK MARKALAR VE MARKA SÖZCÜKLER: YAPISALCI DİLBİLİM YÖNTEMİ İLE BİR İNCELEME

Bir iletişim aracı olarak dil; yalnızca sözlü ya da yazılı olarak değil, anlamın yer aldığı her alanda var olabilmektedir. Temel olarak ekonominin konusu olan marka üretimi, pazarlama ve reklam sektörü tüketici ile iletişimini dil üzerinden sağlamaktadır. Her firma ürettiği ürüne; doğal dilin konuşurları tarafından toplumsal mutabakat ile söz konusu ürün için üretilmemiş olan marka isimleri koyabilmektedir. Bu kelimeler bir marka ismi olarak pazarda ilk ve öncü olma özellikleri ile jenerik marka olarak adlandırılmaktadır. Ancak söz konusu jenerik markalar aynı zamanda dilin de konusudur. Bu makalede, Türkçede yer alan marka adlarının doğal dile geçişi ele alınacaktır.

___

  • AKIN, Lemi (2014). “Jenerik Marka İsimlerinin Oluşumu ve TDK Sözlüğüne Giriş Şeklileri”, Uluslar arası Sosyal Araştırmalar Dergisi, C.7, S.31, s.19-27.
  • AYDAR-ULUTAŞ, Haydar-İsmail (2010). “Dilin Kökeni: Kur’an-ı Kerim ve Diğer Kutsal Kitaplara Göre Dil Olgusu”, Turkish Studies, S.5/4 (Güz), s.679-696.
  • AYSEVER, R. Levent (2002). “Adların Doğruluğu ve Bilgi”, Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, S. 19, s.153-166.
  • CONDON, John C. (2000). Kelimelerin Büyülü Dünyası, İstanbul: İnsan Yayınları.
  • DESSALES-PİCQ-VİCTORRİ, Louis-Pascal-Bernard (2014). Dilin Kökenleri (Çev: Atakan ALTINÖRS), İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yayınları.