M. Nail ALP, Diclehan ORAL, Turgay BUDAK

Down sendromu ön tanılı 584 olguda sitogenetik çalışma

Canlı doğan bebekler arasında en yaygın görülen ve mental retardasyonun en sık gösterilebilir nedeni olan Down sendromunun sitogenetik tipleri özellikle tekrarlama riski açısından önemli farklar oluşturmakta ve genetik danışmada yönlendirici olmaktadır. Bu çalışma, Ocak 1996 – Aralık 2006 tarihleri arasında, Anabilim dalımıza refere edilen klinik olarak Down sendromu ön tanısı konulmuş 232 kız (%39.7), 352 erkek (%60.3) olmak üzere toplam 584 olgunun sitogenetik tiplerini ve sıklıklarını belirlemek amacıyla planlanmıştır. Sitogenetik analiz için periferik kan kültürü yöntemi uygulanmış, 128 olgunun (%21.9) normal, 456 olgunun (%78.1) Down sendromu karyotipine sahip olduğu görülmüştür. Down sendromlu olguların 432’sinde (%94.7) regüler tip, 14’ünde (%3.1) translokasyon tipi [8 t(14;21), 6 t(21;21)], 4’ünde (%0.9) mozaik tipi ve 6’sında (%1.3) inv(9) ile asosiye regüler tip Down sendromu karyotipi saptanmıştır.14/21 tipi translokasyonların 4’ünün (%50.0) ailesel, diğer 14/21 ve 21/21 tipi translokasyonların de novo olduğu bulunmuştur. 456 olguda cinsiyet oranı 1.64: 1 (283 erkek:173 kız), anne yaş ortalaması 34.25 ± 7.76 ve translokasyon tipi Down sendromu olguların anne yaş ortalaması da 28.29 ± 5.0 olarak saptanmıştır. Çalışma sonuçları, uygun bir genetik danışmanın verilebilmesi için sitogenetik analiz ile Down sendromu klinik ön tanısının doğrulanması gerekliğini ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Sitogenetik analiz, Karyotipleme, Translokasyon, genetik, Down sendromu

Cytogenetic analysis of 584 cases with clinical diagnosis of Down syndrome

The cytogenetic types of Down syndrome, which is a widespread disease and the most common cause of mental retardation among live-borne babies, vary according to the risk of recurrance and has been a guide for the genetic counseling. This study was conducted between January 1996 and December 2006 in our department. The study included 584 patients with clinical diagnosis of Down syndrome. There were 232 (39.7%) female and 352 (60.3%) male patients. The aim of the study was to investigate the cytogenetic types and its incidence in this group of patients. By using peripheral blood culture method for cytogenetic analysis, it was found that 128 cases (21.9%) had normal karyotypes, whereas 456 (%78.1) cases had karyotype of Down syndrome. There was regular type in 432 patients (%94.7), translocation type in 14 (%3.1) [8 t(14;21), 6 t(21;21)], mosaic type in 4 (%0.9), and 6 patients (%1.3) associated with inv(9) with regular type karyotype in patients with Down syndrome. Four of 14/21 type of translocations were familial (50.0%) and other 14/21 and 21/21 types translocations were found to be de novo. The male to female ratio was 1.64: 1 (283 male:173 female), mean age of mothers was 34.25 ± 7.76 and of mothers having translocation type of Down syndrome, it was 28.29 ± 5.0. The results of this study point out the necessity of cytogenetic analysis for appropriate genetic counseling in establishing the clinical diagnosis of Down syndrome.

Keywords:

Cytogenetic Analysis, Karyotyping, Translocation, Genetic, Down Syndrome,

PDF

___

1. Young ID. Medical Genetics, Oxford: Oxford University Press, 2005: 52-56.
2. Nussbaum RL, McInnes RR, Willard HF. Thompson & Thompson Genetics in Medicine, 6th edn. Philadelphia: W.B. Saunders Company, 2001: 157-162.
3. Başaran N. Tıbbi Genetik, 7.baskı. Bursa: Güneş & Nobel Tıp Kitabevi, 1999: 180-195, 250-256.
4. Lüleci G, Başaran S, Bağcı G, Keser I. Sitogenetik uygulama yöntemleri, Ankara: Meteksan, 1990: 1-18.
5. Çelik MY. Biyoistatistik. Araştırma ilkeleri Yeni Bir Yaklaşım, 2.baskı.Diyarbakır: D.Ü. Rektörlüğü Basımevi, 2007: 49-79, 111- 170.
6. Owens JR, Harris F, Walker S, McAllister E, West L. The incidence of Down’s syndrome over a 19-year period with special reference to maternal age. J Med Genet. 1983; 20: 90-93.
7. al-Awadi SA, Farag TI,Teebi AS, et al. Down syndrome in Kuwait. Am J Med Genet Suppl., 1990; 7: 87-88.
8. Cortes F, Alliende M, Curotto B. Cytogenetic findings in patients with Down’s syndrome. Rev Chil Pediatr. 1990; 61: 313- 316.
9. Palka G, Ciccotelli M, Sabatino G, et al. Cytogenetic study of the heterochromatic polymorphisms in 100 subjects with Down syndrome and their parents. Am J Med Genet Suppl., 1990; 7: 201-203.
10. Verma IC, Mathew S, Elango R, Shukla A. Cytogenetic studies in Down syndrome. Indian Pediatr. 1991; 28: 991-996.
11. Alp MN, İsi H, Aras N, ve ark. Down sendromu öntanısı konmuş olgularda sitogenetik bulgular. Dicle Tıp Dergisi, 1996; 23: 39-47.
12. Demirel S, Acar A, Çora T, ve ark. Trizomi 21 olgularında karyotip dağılımı, cinsiyet oranı ve ebeveynlerin akraba evliliği sıklığı. S.Ü.Tıp Fak Derg., 1998; 14: 165-168.
13. Jyothy A, Kumar KS, Mallikarjuna GN, at al. Parental age and the origin of extra chromosome 21 in Down syndrome. J Hum Genet., 2001; 46: 347-350.
14. Mokhtar MM, Abd el-Aziz AM, Nazmy NA, Mahrous HS. Cytogenetic profile of Down syndrome in Alexandria, Egypt. East Mediterr Health J., 2003; 9: 37-44.
15. Devlin L, Morrison PJ. Accuracy of the clinical diagnosis of Down syndrome. Ulster Med J., 2004; 73: 4-12.
16. Kava MP, Tullu MS, Muranjan MN, Girisha KM. Down syndrome: clinical profile from India. Arch Med Res., 2004; 35: 31-35.
17. Ahmed I, Ghafoor T, Samore NA, Chattha MN. Down syndrome: clinical and cytogenetic analysis. J Coll Physicians Surg Pak., 2005; 15: 426-429.
18. Catovic A, Kendic S. Cytogenetic findings at Down syndrome and their correlation with clinical findings. Bosn J Basic Med Sci., 2005; 5: 61-67.
19. Yüce H, Özbey Ü, Erol D, ve ark. Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyoloji ve Genetik Anabilim Dalında 2000-2005 Yılları Arasında Saptanan Down Sendromlu Olguların Periferik Kan Sitogenetik Analiz Sonuçları ve Klinik Değerlendirmeleri, Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi (Tıp), 2006; 20; 289- 291.
20. Azman BZ, Ankathil R, Siti Mariam I, et al. Cytogenetic and clinical profile of Down syndrome in Northeast Malaysia. Singapore Med J., 2007; 48: 550-554.
21. Murthy SK, Malhotra AK, Mani S, et al. Incidence of Down syndrome in Dubai, UAE. Med Princ Pract., 2007; 16: 25-28.
22. Lüleci G, Acar A, Bağcı G. Mongolizm ön tanısı ile laboratuvarımıza başvuran 32 hastanın sitogenetik değerlendirilmesi. Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, 1986; III: 251-255.
23. Jyothy A, Rao GN, Kumar KS, et al. Translocation Down syndrome. Indian J Med Sci., 2002; 56: 122-126.
24.Pulliam LH, Huether CA. Translocation Down syndrome in Ohio 1970-1981:epidemiologie and cytogenetic factors and mutation rate estimates. Am J Hum Genet., 1986; 39: 361- 370.
25. Sunguroğlu A, balkan GE, Bökesoy I. Down sendromlu 106 bireyin sitogenetik ve ailevi özelliklerinin değerlendirilmesi. Optimal Tıp Dergisi, 1989; 2: 59-62.
26. Kovaleva NV, Butomo IV, Korblein A. Sex ratio in Down syndrome. Studies in patients with confirmed trisomy 21. Tsitol Genet., 2001; 35: 43-49.
27. Tayşi K. Down Sendromu (Klinik, Sitogenetik ve Dermatoglifik Çalışma). Ankara, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi: Doçentlik Tezi: 1974.
28. Tıraş MB, Bilgin O, Yücebilgin S, Karadadaş N. Down sendromu ve anne yaşı arasındaki ilişki: kliniğimizdeki sonuçlar. Ege Tıp Dergisi, 1992; 31: 501-503.
29. Stene J, Fischer G, Stene E, et al. Paternal age effect in Down’s syndrome. Ann Hum Genet., 1977 ; 40: 299-306.
30. Cross PK, Hook EB. An analysis of paternal age and 47, +21 in 35.000 new prenatal cytogenetic diagnosis data from the New York State Chromosome Registry: no significant effect. Human Genet. 1987; 77; 307-316.