Diyarbakır’da çocuk ve adolesan cinayetleri

Ülkemizde çocuk cinayetleri ile ilgili çalışma çok azdır. Diyarbakır Adli Tıp Grup Başkanlığı’nda 2000-2003 yılları arasında yapılan ölü muayene ve otopsi raporları incelenerek, çocuk ve adolesan çağındaki cinayet olgularının demografik dağılımı ve sıklığını araştırmak amaçlandı. Tüm olguların yaş, cinsiyet, öldürülme şekli, cinayetin olduğu yer ve yaralanma bölgesi incelendi. Çalışma grubundaki çocukların yaşları 6 ay-18 yıl arasında değişmekte idi. Tüm çocuk cinayetlerinin yarıdan fazlasını (%64,1) 16 ile 18 yaş arasındaki çocuklar oluşturmaktaydı. Çocuk cinayetlerinde erkekler çoğunlukta idi (%82). En sık cinayete neden olan ateşli silahlardı (%51,2). Cinayetin çoğunluğu bahçe/arazide meydana geldiği belirlendi (%46,1). En sık yaralanan bölge toraks idi (%41). Sonuç olarak, çocukluk çağı cinayetlerini önlemede anne-babayı kapsayan eğitici programların ortaya konması etkili olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Yaş dağılımı, Adli tıp, Ergen, Demografi, Geriyedönük çalışma, Yaralar, ateşli silah, Cinayet, Çocuk

Child and adolescent homicide in Diyarbakir

Studies regarding childhood homicides are lacking in our country. We aimed to investigate the frequency and demographic data of child and adolescent homicides by examining postmortem investigation and autopsy reports from Branch of the Council of Forensic Medicine in Diyarbakir Province, between 2000 and 2003. All of the cases were analyzed regarding the age, sex, method and location of homicide and injury location. There were 39 children aged 6 month through 18 years. Adolescents between 16 and 18 years constitued the overhelming number (64.1%) of all the chilhood homicides. Male children and adolescents predominated among the homicide victims (82%). The most frequent means of homicide were firearms-(51.2%). The majority of homicides occured at garden/field (46.1%). With regard to injury location, the most common site was the thorax (41%). In conclusion, setting up providing training programmes including parents will be effective for the prevention of childhood homicide.

Keywords:

Age Distribution, Forensic Medicine, Adolescent, Demography, Retrospective Studies, Wounds, Gunshot, Homicide, Child,

PDF

___

1. Waller AE, Baker SP, Szocka A. Childhood injury deaths: national analysis and geographic variations. Am J Public Health 1989; 79:310-315.
2. Christoffel KK. Violent death and injury in US children and adolescents. Am J Dis Child. 1990; 144:697-706.
3. Mohanty MK, Kumar TSM, Mohanram A, Palimar V. Victims of homicidal deaths-an analysis of variables. Journal of Clinical Forensic Medicine 2005; 12:302-304.
4. Merrick J, Morad M. Children and homicide. Int J adolesc Med Health 2002; 14:245-247.
5. Çekin N, Hilal A, Gülmen MK, Kar H, Aslan M. Medicolegal Childhoold deaths in Adana, Turkey. Tohoku J Exp Med 2005; 206:73-80.
6. Aydın B, Karaarslan B. Samsun’da çocukluk çağı adli ölüm olgularının incelenmesi (1998-2003). Adli Bilimler Dergisi 2005; 4:25-32.
7. Arnold MW, Neto GHF, Figuerioa JN. Years of potential life lost by children and adolescent victims of homicide, Recife, 1997. Journal of Tropical Pediatrics 2002; 48:67-71.
8. Gill JR, Lenz KA, Amolat MJ. Gunshot fatalities in children and adolescents in New York city. J Forensic Sci. 2004; 49:636-637.
9. Anna MJM, Lopes MJM. Homicides among teenagers in the city of Porto Alegra, Rio Grande do Sul State, Brazil: vulnerability, susceptibility, and gender cultures.Cad. Saude Publica 2002; 18:1509-1517.
10. Falbo GH, Buzzetti R, Cattaneo A. Homicide in children and adolescents: a case – control study in Recife, Brazil. Bull World Organ 2001; 79:2-7.
11. Hargrave DR, Warner DP. A study of Child Homicide over Two Decates. Med. Sci. Law 1992; 32:247-249.
12. Strang H. Children as Victims of Homicide. Australian Institue of Criminology No: 53, March 1996:1-6.