Yüksek Hızlı Demiryollarında Kullanılan Yaklaşım Dolgu Modellerinin Sayısal Analiz İle Değerlendirilmesi

Öz Emniyetli ve konforlu bir demiryolu ulaşımın sağlanması için, hat yatağı imalatının oturma ve ondülasyonlara yol açmayacak şekilde oluşturulması gerekmektedir. Özellikle sanat yapıları ile zemin geçişlerinde farklı oturmalar oluşabilmektedir. Bu oturmalar ise konfor ve seyrüsefer açısından sorunlar oluşturabilmektedir. Bu çalışmada, sanat yapıları ile dolgu arasındaki geçişler değerlendirilmiştir. Bu amaçla uygulamada en çok kullanılan Alman ve Fransız modelleri kullanılmıştır. Yaklaşım dolgu modellerinin, altındaki kaya, kum ve kil birimlere göre davranışları sayısal yöntemle incelenmiştir. Bu amaçla, sanat yapısından belli bir uzaklıktan itibaren 9 metrelik dolgu yüküne göre sonlu elemanlar yöntemi (FEM) kullanan Plaxis 2D V. 8.2 bilgisayar programı kullanılarak yapılmıştır. Analiz sonuçlarına göre, dolgu tipinden çok dolgularının altındaki zeminlerin önem taşıdığı, rijit ortamlarda yaklaşım dolgu tipinin çok önemli olmadığı buna karşın plastisitesi yüksek ortamlarda ise Alman yaklaşım dolgu modeli tipinin Fransız dolgu tipine oranla nispeten daha yüksek performans gösterdiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Yaklaşım dolgusu, Yüksek hızlı tren, Sonlu eleman yöntemi, Plaxis 2D

PDF

___

[1] A. Paixão, F. Eduardo, and C. Rui, “Transition zones to railway bridges: track measurements and numerical modelling”, Engineering structures, vol. 80, pp. 435-443, 2014.

[2] European Rail Research Institute, Utrech. ERRI D 230.1/RP 3., Bridge ends. Embankment Structure Transition. State of the Art Report, 1999.

[3] M. Banimahd, PK. Woodward, J. Kennedy, G. Medero, “Behaviour of train–track interaction in stiffness transitions”, Proceedings of the Institution of Civil Engineers Transport, vol. 165, pp. 205–14, 2012.

[4] L. M. G., Coelho, “Structure/Embankment Transitions in Railway Infra-structures” Behaviour and National and International Practices, 2015.

[5] UIC Earthworks and track bed for railway lines, , UIC Standard CODE 719 R, 2018.

[6] Plaxis 8.2, Finite Element Code For Soil Rock Analyses, User Manual, Delf, 2006.

[7] M. Örnek, A. Laman., A. Yıldız, M. Demir, A. Tekinsoy, “Ankrajlı İksa Sistemlerinin Sayısal Analizi”, 2 Uluslar Arası Geoteknik Sempozyumu, İstanbul, 2007, pp.216-219.

[8] T. B. Çil, “iksa Sistemleri ve Analiz Yöntemleri Plaxis Paket Programı” Yüksek lisans, Çukurova Üniversitesi, inşaat Mühendisliği Bölümü, Adana, 2007.

[9] R. B. J. Brinkgreve, Plaxis Finite Element Code for Soil and Rock Analysis, 2nd, Version 8.2, 2002.