Türkçede Eylemsilerle Kurulan Sıfat İşlevli Yan Tümcelerin Farsçada Kullanımı Üzerine

Ural-Altay dil ailesine ait olan Türkçe ve Hint-Avrupa dil ailesine mensup olan Farsça arasında uzun yıllar bir etkileşim olmuştur. Bu diller arasında bazı benzerlikler ve farklılıklar belirlenmiştir. Sözdizimi açısından özne+nesne+yüklem şeklindeki tümce dizilişinde her iki dil arasında benzerlik olmasına rağmen tümce yapılarında özellikle de bileşik tümcelerde farklılıklar görülmektedir. Temel ve yan tümcelerden oluşan bileşik tümceler Türkçede fiilimsiler ya da birtakım eklerle kurulurken Farsçada bileşik tümceler eklerin ya da edatların çekimli fiilleri olan tümceleri birleştirmesiyle oluşmaktadır. Bu farklılıklardan biri de sıfat işlevli yan tümcelerde görülmektedir. Çalışmada Farsça ve Türkçede var olan sıfat işlevli yan tümceler arasında ne tür farklılıklar olduğu ifade edilecektir. Diller arasında var olan bu farklılıklar tercüme yapılırken birtakım anlam kaymalarına, bazı öğelerin çıkarılmasına veya eklenmesine neden olmaktadır. Bu yüzden metin aktarımlarının en iyi şekilde yapılabilmesi için her iki dilin sözdizimi özellikleri konusunda yeterli bir bilgi birikimine sahip olunması gerekmektedir

On the Use of Adjective Functioned Sub-Ordinate Clauses Formed In Turkish with Gerunds In Persian Language

There has long been an interaction between Turkish belonging to Ural Altaic Language Family and Persian belonging to Indo-European Language Family. There are certain similarities and differences between these languages. Though Turkish and Persian Languages have a syntactical similarity based on constructing a sentence to subject+object and verb rule, there are differences in terms of sentence structures especially in compound sentences. Having basic and subordinate clauses, compound sentences are formed in Turkish with gerunds or some affixes though compounding sentences having finite verbs with affixes and prepositions. One of these differences can be seen in adjective functioned sub-ordinate clauses. In this study, differences between Turkish and Persian Languages in terms of adjective functioned sub-ordinate clauses will be focused on. These differences between languages cause meaning addition/omission of some sentential elements. That’s why, one should have a certain amount of knowledge about syntactical features of these two languages in order to make text transfer problem free. shifts in translation activity or addition/omission of some sentential elements.That’s why, one should have a certain amount ofknowledge about syntactical features of these twolanguages in order to make text transfer problemfree.

___

  • Anderson, S. R. (2005). Aspects of The Theory Clitics. Newyork: Oxford University Press Inc.
  • Banguoğlu, T. (2011). Tükçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Demir, T. (2006). Türkçe Dilbilgisi. Ankara: Kurmay Kitap Yayın Dağıtım.
  • Eker, S. ( 2012). Çağdaş Türk Dili. Ankara.
  • Enverî, H. ve Geyvâ, H. A. (1390/ 2012). Destûr-İ Zebân-İ Fârsî 2. Tahran.
  • Erkman-Akerson, F. ve Özil, Ş. (1998). Türkçede Niteleme Sıfat İşlevli Yan Tümceler. İstanbul.
  • Şahinoğlu, M. (1997). Farsça Grameri Sarf ve Nahiv. İstanbul.
  • Van Valin Jr. R. D. (2004). An İntroduction To Syntax. UK: The Press Syndicate Of The University Of Cambrigde.
  • Vural, H. ve Böler, T. (2012). Ses ve Şekil Bilgisi. İstanbul.
  • Yıldırım, N. (2005). Farsça Cümle Bilgisi. Erzurum: Fenomen Yayıncılık.