Tarihin Sonu, İlerleme ve Küreselleşme Üzerine Bir İnceleme

Günümüzde tarihin sonuna gelindiği kanısı yaygınlaşmıştır. Tarihin sonu anlayışı, tarihe belirli bir biçimde bakmanın sonucudur. Bu bakış, tarihe bir erek yükleyerek, tarihin bu ereğe doğru ilerlediği, insanlar ve gruplar arası çelişkilerin son bulduğu, insanların yapılarına en uygun sisteme ulaşıldığında ilerlemenin son bulacağıyla ilgilidir. Bu tarih anlayışında tarihin ereği, insan yapısına en uygun sistemi ortaya çıkarmaktır. Günümüzde insan yapısına en uygun sisteme ulaşıldığına inanılmaktadır. Bu sistem liberal demokrasi ve liberal ekonomidir. Bunun yanında tarihin liberalizmle son bulmadığını, başka anlamlarda bir son tasarımından söz edilebileceğini söyleyen çeşitli düşünürler de vardır. Bu düşünürlerin içerikli bir son tasarımı yoktur, genel olarak son fikrini ele alırlar. Ancak tarihin sonu olarak tasarlanan liberal ekonomi ve liberal demokrasi ilkelerinin, insan yapısına en uygun ilkeler olduğu varsayımı yanlış, tarihin burada durduğu sayıtlısı da yersiz bir iddia gibi görünmektedir.

An Inquiry on the End of History, Progress and Globalisation

The idea that the history has reached its end is much more apparent today. It seems that this idea is drawn from a specific comment of history, which is widely known in the literature. It is in this view asserted that the historical process has a certain target in a progresive manner. This is attained by establishing the most adequate social order for human being. When this order is settled the conflict between individuals and groups would be disappeared. It is believed that at present the most adequate social order is set up by liberal democracy and economy. By contrast, some theorisians have a view that the history would not be terminated by establishing such a liberal social order; there can also be some variation in understanding of history. However, these theoricians failed to prouce a clear view of the end of history theory. It is concluded that these assumptions of liberalism on the human nature, the history and the social order seem to be misleading.

PDF

___

ALTHUSSER, Louis (1994), İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları, İstanbul: İletişim Yayınları
APPADURAI, Arjun (Ed.) (2001), Globalization, London: Duke University Press.
BAUDRILLARD, Jean. (1988), ‘The Year 2000 has Already Happened’, Body Invaders: Panic Sex in America, Ed.: Arthur ve Marilouise Kroker. Montreal: The New World Perspectives, p. 35-44.
BAUDRILLARD, J. (2002), ‘Çılgınlığı Globalizm Üretiyor’, (e-text: http://www.ntvmsnbc.com/news/130538.asp).
BAUMAN, Z. (1997), Küreselleşme, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
BELL, Daniel. (2004), The End of Ideology, (e-text: http://www.writing.upenn.edu/~afilreis/50s/bell-endofi.html )
FOUCAULT, Michel. (1984), ‘Nietzsche, Genealogy, and History’, A Foucault Reader, Ed.: Paul Rabinow, Middlesex: Penguin,1984.
FUKUYAMA, Francis. (1999a), Tarihin Sonu mu?, (Yayıma Hazırlayan: Ercan Şen), Ankara: Vadi Yayınları.
FUKUYAMA, Francis. (1999b), Tarihin Sonu ve Son İnsan, (Çev: Zülfü Dicleli), İstanbul: Gün Yayıncılık.
HEGEL, G. W. Friedrich. (1995), Tarihte Akıl, (Çev: Önay Sözer), İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
KUMAR, Krishan. (1999), Sanayi Sonrası Toplumdan Post-Modern Topluma Çağdaş Dünyanın Yeni Kuramları, (Çev: Mehmet Küçük), Ankara: Dost Yayınları.
MAHON, Michael. (1992), Foucault’s Nietzschean Genealogy-Truth, Power, and the Subject, Albany: State University of New York Press.
MARX, Karl ve F. Engels. (1998), Komünist Parti Manifestosu (Çev: Muzaffer Erdost), Ankara: Sol Yayınları.
MARX, Karl. (1993), 1844 Elyazmaları (Çev: Kenan Somer), Ankara: Sol Yayınları.
MUNSLOW, Alun. (2000), Tarihin Yapısökümü (Çev: Abdullah Yılmaz), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.