Kutsal(laştırılmış) Bir Mekan: Kerbela* (Osmanlı Hâkimiyetinin Sonuna Kadar)

Kerbelâ, Hz. Hüseyin’in şehit edilmesi öncesinde adından söz edilen önemli bir mevki değildir. Bu mekanın önemi Hz. Muhammed’in torunu Hz. Hüseyin’in maiyetindekilerle birlikte burada şehit edilmesinden kaynaklanmaktadır. Kerbelâ mevkii, düzlük, savunmaya uygun olmayan ve sadece içecek suyunun bulunduğu bir konak yeridir. Hz. Hüseyin’in şehadetiyle ziyaret mekanı haline gelmiş, şehitlerin mezarları çevresinde bir şehir oluşmuştur. Bu makalede, Kerbelâ isminin kökenleri, Kerbelâ coğrafyası ve burada meydana gelen olayın bazı hususiyetleri zikredildikten sonra, bu topraklarda hakimiyet tesis etmiş olan devletlerin Kerbelâ ile ilgili faaliyetleri, Osmanlı hakimiyetinin sonuna kadar dönem dönem ele alınacaktır

Kutsal(laştırılmış) Bir Mekan: Kerbela* (Osmanlı Hâkimiyetinin Sonuna Kadar)

Karbala is not an important place to mention before the martyrdom of Imam al-Husain. The importance of this place is because of the event that Imam al-Husain, the grand son of Prophet Muhammad, and his attendants were martyrized there. Karbala is a plain halting place with fresh water only but not proper to defend. This place became a visiting place after the martyrdom of Imam al-Husain, and a city around the graves of martyrs grew up. In this article, after mentioning the geography of Karbala, the roots of the name of Karbala and some features of the event that took place there, the activities of some states which controlled that region related to Karbala until the end of the Ottoman reign are going to be taken up in periods.

___

  • İbn Havkal, Ebû’l-Kâsım en-Nâsibî, (350/961), Kitâbu Sûreti’l-Arz, Leiden 1938, III,
  • 243; ayrıca bkz., E. Honigmann, “Kerbalâ”, İA, İstanbul 1955, VI, 580.
  • 6 Yâkût kitabında Kerbelâ’nın dışında et-Taff denilen bir yerden bahsetmekte ve Hz.
  • Hüseyin’in burada öldürüldüğünü zikretmektedir. Ayrıca Yâkût et-Taff’da birkaç
  • tane su kaynağının olduğunu da belirtmektedir. Bkz. Şihâbuddin Ebû Abdullah,
  • Yâkût el-Hamevî, (626/1228), Mu’cemü’l-Büldân, (Thk. Ferîd Abdülaziz elCündî),
  • Beyrut 1990, 40-41. Ayrıca bkz. Ahmet Turan Yüksel, İhtirastan İktidar,