Din Dilinin Ahlâkî Yorumu

Mantıkçı pozitivizmin savunduğu doğrulamacı ve yanlışlamacı yaklaşımlar, din dilinin anlamsızlığı konusunda ısrarcı bir tutum sergilemektedir. Wittgenstein’ın ikinci dönem fikirlerinden hareketle birçok işlevselci teori ortaya atılmıştır. Wittgenstein’ın kullanım-anlam teorisi, birçok teist düşünür için dini kurtarmak adına umut verici olmuştur. Braithwaite, din dilinin ahlâki yorumuyla ön plana çıkmıştır. Braithwaite, dinî ifadeleri yalnız ahlâkî niyetleri gerçekleştirmek için motivasyon sağlayan öğeler olarak yorumlamaktadır. Fonksiyonalist filozofların din dili yorumları indirgemeci olmakla eleştirilmiştir. Aynı zamanda bu tavır bazı teist filozoflarca dinin ilâhi vasıflarını görmezlikten gelen bir yaklaşım olarak değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Braithwaite, konatif, ahlak, işlevselcilik, din dili

Moral Interpretation Of Religious Language

Verification and falsifiable approaches advocated by the logical positivism, exhibit an attitude of insisting on the meaningless of religious language. Functionalist theory of motion has been put forward many ideas of Wittgenstein's second term. The meaning of the language, claiming that disclosure with the language of the area belongs to the theory of Wittgenstein's use-meaning, many theists have been promising to save the religious thinker. Interpretation of the language of religion, Braithwaite has been prioritized. Braithwaite, providing motivation to perform the religious expressions as elements interprets the moral intentions. But, functionalist philosopher’s interpretations of religious language have been criticized being reductionist. At the same time this attitude has evaluated by the theist philosophers as an approach which ignores the divine qualities.

Keywords:

Braithwaite, conative, ethics, functionalism, religious language,

PDF

___

Alston, William P. Philosophy of Language. New Jersey: Printice-Hall Inc., 1964.
Bartley, William Warren. Morality and Religion. London: Macmillan St. Martin’s Pr, 1971.
Blackstone, William T. Dinsel Bilgi Sorunu. Tuncay İmamoğlu (çev.). İs- tanbul: Ataç Yayınları, 2005.
Braithwaite, Richard Bevan. “An Empiricist's View of the Nature of Reli- gious Belief”. The Philosophy of Religion. London: Oxford Uni- versity Press, Basil Mitchell (ed.). 1971.
Donovan, Peter. Religious Language. London: Sheldon Press, 1985.
Ferre, Frederick. Din Dilinin Anlamı. Zeki Özcan (çev.). İstanbul: Alfa Basın Dağıtım, 1999.
Greisch, Jean. Wittgenstein’da Din Felsefesi. Zeki Özcan (çev.). Bursa: Asa Kitabevi, 1999.
Harris, James F. Analytic Philosophy of Religion. London: Kluwer Academic Publishers, 2002.
Hick, John. An Interpretation of Religion-Human Response to The Transcend- ent. London: Macmillan Pr., 1989.
Koç, Turan. Din Dili. İstanbul: İz Yayıncılık, 1998.
Mitchell, Basil (Ed.). The Philosophy of Religion. London: Oxford University Press, 1971.
Schedler, Norbert O. Philosophy of Religion–Contemporary Perspectives. New York: Macmillan Pub., 1974.
Sharma, Arvind. The Philosophy of Religion and Advaita Vedanta. Pennsyl- vania State University Press, 1995.
Wainwright, William J. Religion and Morality. Burlington: Ashgate Pub- lishing Co., 2005.