Hadislerin muhafazası ve nesilden nesile sağlıklı bir şekilde aktarılması, ilk dönemlerden itibaren büyük önem kazanmış­ tır. Sahabe ve onlardan sonraki nesiller, bu temel görevi yerine getirirlerken, ezberin yanında yazıyı da kullanmışlar ve ilk yazılı örnekleri vermişlerdir. Sonraki dönemlerde hadis edebiyatı oluşturulurken, bu yazılı kaynaklardan da yararlanılmıştır. Şafi'i ve Humeydi'nin de eserlerini oluştururken, hocaları Sufyan b. Uyeyne'nin günümüze ulaşmamış eserlerinden faydalandıkları görülmektedir. Bu durum Şafi'i ve Humeydi'nin ortak rivayetleri karşılaştırıldığında daha net olarak ortaya çıkmaktadır. 

Since the earliest times, it has been very important to store and transfer hadith to the new generations correctly. While performing this important task, besides memorizing, the companions and following generations also used writing and produced their first samples. In the following period, these sources were used in compasing the hadith literature. It is also observed that, while constituting their works Shafi and Humeydi benefited from Sufyan b. Uyeyne, the works of whom haven't reached to the present day. When we compare the common accounts of Shafi and Humeydi, this situation can be seen more clearly.