Amaç: Bu çalışmada hemofilik artropatinin radyolojik değerlendirilmesind, direkt grafi ve manyetik rezonans görüntülemesi karşılaştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Toplam 23 erkek hemofili A hastasında, 109 eklemde hemofilik artropatinin direkt grafi ve manyetik rezonans görüntüleme bulguları kıyaslandı. İki yöntem uyumu kappa istatistiği ile değerlendirildi.  Bulgular: Manyetik rezonans görüntülemede efüzyon 17, hemartroz 48, kartilaj kaybı 29, osteonekroz 30, kopmuş parça 3 eklemde izlendi. Direkt grafileri normaldi.  Direkt grafide osteoporoz 16, epifizyal genişleme 16, subkondral yüzey düzensizliği 30, eklem aralıklarında daralma 28, eklem ilişki bozukluğu 2, eklem deformitesi 7 eklemde izlenirken, manyetik rezonans görüntülemeleri normaldi. Direkt grafide erozyon olan 3 eklemde, manyetik rezonans görüntüleme negatifti. Direkt grafi ile manyetik rezonans görüntüleme arasında erozyon ve sinovyal hipertrofi değerlendirmesinde zayıf, subkondral kist için orta düzeyde uyum vardı. Sonuç: Hemofili hastalarında manyetik rezonans görüntüleme, eklem içi efüzyon/hemartrozu, sinovyal hipertrofiyi, kartilaj kaybını, erozyon/subkondral kistleri, osteonekrozu ve kopmuş parçayı değerlendirmede direkt grafi’ye bariz üstündür. Manyetik rezonans görüntülemenin özellikle sinovyal hipertrofi ve hemartrozu saptamadaki duyarlılığı, profilaksi yapılacak hastaları belirlemede ve sinovektomi kararı almada kullanımını kaçınılmaz kılmaktadır. 

Purpose: The aim of this was to compare direct radiography and magnetic resonance imaging in analysis of hemophilic arthropathy. Materials and Methods: The direct radiography and magnetic resonance imaging findings of hemophilic arthropathy were compared in 109 joints of 23 male hemophilia patients. Kappa statistic was used to analyze the agreement between the methods.  Results: Magnetic resonance imaging revealed effusion in 17 joints, hemosiderin-hemarthrosis in 48, cartilage loss in 29, osteonecrosis in 30, and detached fragment in 3, while direct radiography was negative. Direct radiography revealed osteoporosis in 16 joints, epiphysial growth in 16, subchondral surface irregularity in 30, narrowing in joint spaces in 28, joint related failure in 2, and joint deformity in 7, while magnetic resonance imaging was negative. Magnetic resonance imaging was negative in 3 joints where direct radiography found erosion. Between direct radiography and magnetic resonance imaging, there was aweak agreement in analysis of erosion, moderate agreement in subchondral cyst analysis, and weak agreement in synovial hypertrophy analysis. Conclusion: Magnetic resonance imaging is obviously superior than direct radiography in evaluating in-joint effusion, hemosiderin-hemarthrosis, synovial hypertrophy, erosion, subchondral cysts, cartilage loss, osteonecrosis and detached fragment of hemophilia patients. The sensitivity of MRI in evaluating synovial hyperthrophy and hemarthrosis makes it preffered imaging modality for the selection of patients who are candidate for prophylactic theraphy and for the decision of synoviectomy.