Tritikale Merasında Farklı Otlatma Sistemlerinin Meranın Verim Özellikleri Üzerine Etkileri

Yeşil yem kaynakları ruminant üretimini hem yem maliyetinin düşürülmesi hem de verim açısından desteklemektedir Bu araştırma, Çanakkale ekolojik koşullarında tritikale ile oluşturulan yapay mera tesisinde uygulanan 3 farklı otlatma sisteminin meranın verim özellikleri üzerine etkilerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada yapay mera tesisini oluşturmak için bitki materyali olarak tritikale ve otlatma uygulamasını gerçekleştirmek amacıyla hayvan materyali olarak Türk Saanen keçi genotipi kullanılmıştır. Araştırma Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Teknolojik ve Tarımsal Araştırma Merkezi (TETAM)‟inde 2009 yılında yapay merada yürütülmüştür. Denemede Türk Saanen Genotipine ait 9 baş keçi, tritikale bahar merasında üç ayrı otlatma sisteminde (Münavebeli Otlatma, Sıralı Otlatma, Serbest Otlatma) ve her sistemde 3 baş keçi olacak şekilde bahar döneminde 2 ay süreyle otlatılmıştır. Araştırmada en yüksek yeşil ot verimi (511,43 kg/da) ile en yüksek yenen ot miktarı (118,70 kg/da) münavebeli otlatma sisteminden ve yeşil otta en yüksek yaprak oranı (%65,53) sıralı otlatma sisteminden elde edilmiştir. Çalışmanın en yüksek yaprakta ham protein oranı (%18,91) ve sapta ham protein oranı (%9,22) münavebeli otlatma sisteminde kaydedilmiştir

Anahtar Kelimeler:

Tritikale, otlatma sistemi, yapay mera, Türk Saanen genotipi, yeşil ot verimi

The effects of Different Grazing Systems Applied in Pasture Triticale on the Features of Pasture Yield

Green feed supports ruminant production both in terms of reducing the cost of food resources and improved the animal performance. This study carried out to determine the effects of three different grazing systems applied in a artificial pasture with triticale on the features of pasture yield. Triticale was used in order to create artificial pasture and the genotype of Turkish Saanen goat was used to implement grazing. The study was carried out in the artificial pasture belong to Technological Agricultural Development Center at Çanakkale Onsekiz Mart University in 2009. Nine goats belonging to the genotype of Turkish Saanen Goat were fed to two months on the artificial pasture with triticale through different grazing systems (Alternate Grazing, Sequential Grazing and Free Grazing) and three goats for each type of grazing system were grazed for two months. In this study, the highest herbage yield (511.43 kg/da) and the highest amount of herbage consumed (118,70 kg/da) were obtained from alternate grazing system. In addition, the highest leaf rate of herbage (65.53%) was taken from sequential grazing system. Moreover, the highest leaf protein rate of herbage 18.91% and the highest stem rate of herbage 9.22% was obtained from alternate grazing system

Keywords:

Triticale, Grazing system, artificial pasture, Turkish Saanen genotype, Herbage yield,

PDF

___

Anonim, 2010. Çanakkale Meteoroloji İl Müdürlüğü Kayıtları.
Altın, M., Gökkuş, A., Koç, A., 2011. Çayır ve Mera Yönetimi, T.C. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı.
Avcıoğlu, R., Soya, H., Geren, H., 2005. Türkiye‟de keçi yetiştiriciliğinde meraların önemi, durumu ve iyileştirme yöntemleri, Süt Keçiciliği Ulusal Kongresi, 26–27 Mayıs, İzmir.
Baytekin, H., Yurtman, İ.Y., Savaş, T., 2005. Süt keçiciliğinde kaba yem üretim organizasyonu: Çanakkale koşulları için yarı entansif işletme modeli temelinde bir değerlendirme, Süt Keçiciliği Ulusal Kongresi, İzmir, 299–305.
Coyne, P.T., Cook, C.W., 1970. Seasonal carbonhydrate reserve cycle in eight desert range species. J. Range Manage. 23: 438–444.
Genç, S., Tölü, C., Akbağ, H.I., 2011. Süt keçiciliğinde hasıl kullanımı, Çanakkale Tarımı Sempozyumu
(Dünü, Bugünü ve Geleceği). 516–521, 10–11 Ocak, Çanakkale. Genç, S., 2011. Keçi yetiştiriciliğinde doğal ve yapay meralardan yararlanma etkinliğinin arttırılması üzerine araştırmalar. Doktora Tezi. ÇOMÜ Fen Bilimleri Enstitisü Zootekni Ana Bilim Dalı, 100s.
Gökkuş, A., Koç, A., Çomaklı, B., 1995. Çayır–Mera Uygulama Kılavuzu, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi
Yayın No: 142, Erzurum, 139 s. Gökkuş, A., Hakyemez, H., 2001. Buğdayın mera bitkisi olarak kullanımı ve önemi, Tarım ve Köy Dergisi. 139: –27.
Gökkuş, A., Hakyemez, B.H., Yurtman, İ.Y., Savaş, T., 2005. Farklı mera tiplerinde değişik yoğunluklarda keçi otlatmanın meraların ot ve keçilerin süt verimlerine etkileri, Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 18 (2): 207–212.
Hart, S.P., Sahlu, T., Fernandez, J.M., 1993. Efficiency of utilization of high and lowquality forage by three goat breeds, Small Ruminant Res. 10: 293–301.
Jung, H., Sheaffer, C.C., Barnes, D.K., Halgerson, J.L., 1997. Forage quality variation in the U.S. alfalfa core colection. Crop Science. 37: 1361–1366.
Kacar, B., Katkat, A.V., Öztürk, Ş., 2006. Bitki Fizyolojisi (2 nd Ed), Nobel Pres Inc. M. Ankara. 563 s.
Koç, A., Gökkuş, A., 1996. Annual variation above ground biomass, vegetation height and crude protein yield on natural rangelands of Erzurum, TR. J. of Agriculture and Forestry. 20: 305–308.
Lemaire, G., Agnusdei, M., 2000. Leaf tissue turnover and efficiency of herbage utulization, ın grasland ecophysiology and grazing ecology (Ed. G. Lemaire, J. Hodgson A. de Moraes P.C. de F. Carvalho and C. Nabiner), CABI Publ., Oxon. 265–288.
Özaslan Parlak, A., Gökkuş, A., Hakyemez, B.H., Baytekin, H., 2011. Forage yield and quality oak and herbaceaus species throughout a year in Mediterranean zone of western Turkey. J. Food, Agriculture and Enviroment. 9 (1): 510–515.
Süzer, S., 2003. Tritikale tarımı, Tarım İstanbul Dergisi. 83: 26–27.
Ünal, Y., 2005. Nera ınfrarede reflektans spektroskopinin hayvan besleme bilim alanında kullanım imkanları.
Lalahan Hayvancılık Araştırma Enstitüsü Dergisi. 45 (1): 33–39. Waller, S.S., Moser, L.E., Reece, P.E., Gates, G.A., 1985. Understanding grass growth: The key to profitable livestock production. University of Nebraska, Inst. of Agric. and Natural Res., Center of Grassland Studies. 18 p.
Winter, S.R., 1994. Managing wheat for grazing and grain, College station, TX. TAES MP–1754.