SAĞLIK HİZMETLERİNDE KRİZ İLETİŞİMİ ve YENİ MEDYA

Sağlık, bireyin; bedenen, zihnen, ruhen ve sosyal açıdan tam iyilik hali olarak tanımlanmaktadır. Başta Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) olmak üzere çok sayıda sağlık ile ilişkili kurum, sağlığın bu dört boyutuna vurgu yaparak sağlıklı bireyi tanımlamaktadır. Bireylerin tam iyiliğine yönelik olarak sunulan tüm hizmetler, sağlık hizmeti olarak anılmaktadır. Türkiye’de kamu ve özel girişimciler tarafından sunulan sağlık hizmetleri, teknolojik gelişmelerden doğrudan etkilenen yapıdadır. Bu etkilenim, hem bilgiye erişim boyutuyla hem de doğrudan sağlık için kullanılan teknoloji yönüyle bireylerin ve toplumun sağlıklılık hali üzerinde doğrudan etkide bulunabilmektedir. Sağlık hizmetlerinde yaşanan kriz durumlarının çok sayıda nedeni vardır. Her bir neden, aynı zamanda, kriz iletişiminin de desenini belirleyen niteliktedir. Kriz durumları zaten yapıları gereği iletişimi en çok gerektiren; medya, tanıtım, reklam ve pazarlama faaliyetlerine en çok çabanın harcanmasını gerektiren durumlardır. Sağlık hizmetlerinin sunumunda ortaya çıkan kriz durumlarında da krizin niteliğine göre iletişim araçlarının etkili kullanımı, stratejik açıdan son derece önemlidir. Bilginin hızla yayılımı, kriz durumlarında iletişimi yönetmek için büyük avantajlar sağlasa da yeni medya olarak adlandırılan mecranın kendisinin kullanımı da krize neden olabilmektedir. Krizi yönetmekte bu yeni mecranın özensiz kullanımı, çeşitli nedenlerle sağlık örgütleri için daha büyük krizlere yol açabilmektedir. Bu çalışma, sağlık hizmetlerinde yaşanan kriz durumlarının yeni medya ile etkin yönetimine ilişkin yapılması gerekenleri ortaya koymayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Sağlık iletişimi, kriz, kriz iletişimi, sağlık kurumları ve yeni medya

PDF

___

Akdağ, M. & Arklan, Ü. (2013). Kamu Yönetiminde Kriz Yönetimi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(4), 33-55. Baubion, C. (2013). OECD Risk Management: Strategic Crisis Management. https://www.mmc.com/content/dam/mmc-web/Files/Strategic-Crisis-Management-paper-July-2013.pdf, E.T.: 22.10.2017 Budak, G. & Budak, G. (2004). Halkla İlişkiler Davranışsal Bir Yaklaşım, İzmir: Barış Yayınları. Bulduklu, Y. (2015a). Sağlık Hizmetlerinin Sunumunda Beklenmeyen Durumlar ve Halkla İlişkiler. SD Platform, 35, 90-93.
Bulduklu, Y. (2015b). Sağlık Hizmetlerinde Kriz ve Kriz İletişimi. Sağlık Kurumlarında İletişim, (Ed: E. Yüksel) Anadolu Üniversitesi Yayınları, 203-231. Can, H. (2002). Organizasyon ve Yönetim. 6. Baskı. Ankara: Siyasal Kitabevi. CDC-Centers for Disease Control and Prevention (2002). Crisis and Emergency Risk Communication, http://www.nclr.org Haşit, G. (2000). İşletmelerde Kriz Yönetimi ve Türkiye’nin Büyük Sanayi İşletmeleri Üzerinde Yapılan Araştırma Çalışması. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları. Hayran, O. (2017). Yönetim ve Sağlık Yönetiminin Temel Kavramları. Sağlık Kurumları Yönetimi-I (Ed: M.Şeker & Y.Bulduklu), Eskilehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 3-30. Karaçor, Z. (2007). Öğrenen Ekonomi Türkiye Küreselleşme Sürecinde, Kriz Aralıklarında. Konya: Çizgi Kitabevi.
Öztürk, G. & Öymen, G. (2014). Sağlık İletişiminde Sosyal Medya Kullanımının Stratejik Önemi: Türkiye’de Kalp Sağlığı ile İlgili Kâr Amacı Gütmeyen Kuruluşlar Üzerine Bir Değerlendirme. Galatasaray Üniversitesi İleti-ş-im Dergisi, 109-132. Panos, E., Dafni, P., Kostas, G. & Zacharoula, M. (2009). Crisis Management in The Health Sector; Qualities And Characteristics of Health Crisis Managers. International Journal of Caring Sciences, 2(3), 105-107. Sarp, N. (2017). Sağlık Hizmetleri ve Sağlık Hizmet Kuruluşları. Sağlık Kurumları Yönetimi-I (Ed: M.Şeker & Y.Bulduklu), Eskilehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 31-52.