Hatice Aydan Işık METİNYURT, Hatice Yıldırım SARI

Sağlık Çalışanlarının Çocuk İhmali ve İstismarını Tanıma Düzeyleri

Bu araştırmanın amacı; bir devlet hastanesinde görev yapan sağlık çalışanlarının çocuk ihmali ve istismarı konusunda farkındalık düzeylerinin belirlenmesidir. Çalışma tanımlayıcı türde tasarlanmıştır. Bir Devlet Hastanesinde görev yapan 110 sağlık çalışanından Tanıtıcı Bilgi Formu ve Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerinin Tanılanması Ölçeği ile veri toplanmıştır. Sağlık profesyonellerinin %59,1’i lisans öğrenimi sırasında çocuk istismar ve ihmali konusunda eğitim almamıştır; %98,2’si mezuniyet sonrasında bu konuda herhangi bir sertifika eğitimine katılmamıştır; %17,3’ü daha önce istismar şüphesi ile karşılaşmıştır; %74,5’i çalıştığı kurumda istismar konusunda talimat olup olmadığını bilmemektedir. Sağlık profesyonellerinin ihmal ve istismarın çocuktaki davranışsal belirtileri tanıma puanları en yüksek, istismar ve ihmale yatkın çocuk özelliklerini bilme puanları ise en düşüktür. Kadınlar İhmal Belirtileri ve İhmal ve İstismarın Çocuktaki Davranışsal Belirtilerini erkeklerden daha iyi tanımaktadırlar. Hekimler istismarın fiziksel belirtilerini hemşirelerden daha iyi tanımaktadırlar. Sağlık profesyonellerinin istismarın bazı alanlarındaki bilgilerinin yeterli olmadığı saptanmıştır. Sağlık profesyonellerinin eğitimi, hastanelerde prosedürler oluşturulması ve istismar bildirimini etkileyen unsurlar konusunda araştırmalar yapılması önerilebilir

Anahtar Kelimeler:

Çocuk istismarı ve ihmali, sağlık profesyonelleri

Awareness of Health Professionals About Child Abuse and Neglect

The aim of this study is to determine awareness of health professionals about child abuse and neglect in a public hospital. This study is designed as a descriptive type research. Data from 110 health professionals working in a public hospital, was collected through the use of an “Information Form” and “Scale for Identifying Signs and Risks of Child Abuse and Neglect”. 59,1% of health professionals had not trained about child abuse and neglect in undergraduate period; 98,2 % of subjects had not participated in an education programme about abuse at postgraduate period. 17,3% had experienced with at least one case of suspected abuse. Most participants 74,5% had no information about hospital procedures about abuse. Among the subgroups in the scale, the highest mean points were recorded in “behavioral signs of abuse and neglect in children”, the lowest mean points were recorded in “characteristics of children susceptible to abuse and neglect”. Mean points of “symptoms of neglect” and “behavioral signs of abuse and neglect in children” subgroups in women were found significantly higher compared with men. In the subgroup defined as “physical signs of abuse in children”, mean points were found significantly higher in doctors compared with nurses. It is determined that the knowledge of health professionals about some aspects of child abuse is not enough. Those may be offered to educate the health professionals, to define the hospital procedures, and to do research defining the matters that influence reporting the abuse

Keywords:

Child abuse and neglect, health professionals,

PDF

___

Al- Moosa, A., Al-Shaiji, J., Al-Fadhli, A., Al-Bayed, K., Adib, S.M. (2003). Pediatricians’ knowledge, attitudes and experience regarding child maltreatment in Kuwait. Child Abuse & Neglect, 27(10):1161-1178.
Benbenisthy, R., Zeira, A., Astor, R.A., Khoury-Kassabri, M. (2002). Maltreatment of primary school students by educational staff in Israel. Child Abuse & Neglect, 26(12):1291-1309.
Ben-Natan, M., Sharon, I., Barbashoy, P., Minasyan, Y., Hanukayev, I., Kajdan, D., Klein-Kremer, A. (2014). Risk factors for child abuse: quantitative correlational design. Journal of Pediatric Nursing, 29(3): 200-227.
Ben Yehuda, Y., Attar-Schwartz, S., Ziv, A., Jedwab, M., Benbenishty, R. (2010). Child Abuse and Neglect: Reporting by Health Professionals and their Need for Training. Isr Med Assoc J (IMAJ), 12: 598–602.
Beyaztaş, F.Y., Oral, R., Bütün, C., Beyaztaş, A., Büyükkayhan, D. (2009). Fiziksel çocuk istismarı: dört vakanın sunumu. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 52: 75-80.
Borres, M.P., Hagg, A. (2007). Child abuse study among Swedish physicians and medical students. Pediatrics International: Official Journal of Japan Pediatric Society, 49(2): 177-182.
Chang, W.L., Huang, Y.T., Feng, J.Y., Lu, T.H. (2012). Incidence of hospitalization due to child maltreatment in Taiwan, 1996-2007: a nationwide population-based study. Child Abuse & Neglect, 36(2): 135-141.
Çatık, A.E., Çam, O. (2006). Hemşire ve Ebelerin Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanıma Düzeylerinin Saptanması. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 22(2): 103- 119.
Dubowitz, H. (2002). Preventing child neglect and physical abuse: a role for pediatricians. Pediatrics in Review, 23(6):191-196.
Feng, J.Y., Huang, T.Y., Wang, C.J. (2010). Kindergarten teachers’ experience with reporting child abuse in Taiwan. Child Abuse & Neglect, 34(2): 124-128.
Fengy, J.Y., Chang, Y.T., Chang, H.Y., Fetzer, S., Wang, J.D. (2015). Prevalence of different forms of child maltreatment among Taiwanese adolescents: A population-based study. Child Abuse and Neglect, 40: 10-19.
Foto-Özdemir, D., Özmert, E., Balseven-Odabaşı, A., Evinç, Ş.G.,Tekşam, Ö., Gökler, B., Yalçın, S., Kanbur, N., Tümer, A.R., Derman, O., Atik, H., Karadağ, F., Yurdakök, K., Kale, G. (2012). The analysis of child abuse and neglect cases assessed by a multidisciplinary study group between 2005–2008. Turk J Pediatr, 54: 333-343.
Fraser, J.A., Mathews, B., Walsh, K., Chen, L., Dunne, M. (2010). Factors influencing child abuse and neglect recognition and reporting by nurses: a multivariate analysis. International Journal of Nursing Studies, 47(2): 146-153.
Glasser, S., Chen, W. (2006). Survey of a pediatric hospital staff regarding cases of suspected child abuse and neglect. The Israel Medical Association Journal IMAJ, 8(3):179-83.
Gölge, Z.B., Hamzaoğlu, N., Türk, B. (2012). Sağlık Çalışanlarının Çocuk İstismarı ve İhmali Konusundaki Farkındalık Düzeylerinin Ölçülmesi. Adli Tıp Dergisi, 26(2): 86-96.
Güler, N., Uzun, S., Boztaş, Z., Aydoğan, S. (2002). Anneleri Tarafından Çocuklara Uygulanan Duygusal ve Fiziksel İstismar/İhmal Davranışı ve Bunu Etkileyen Faktörler. C. Ü. Tıp Fakültesi Dergisi, 24 (3):128 – 134.
Güner, Ş.İ., Güner, S., Şahan, M.H. (2010). Çocuklarda Sosyal ve Medikal Bir Problem; İstismar. Van Tıp Dergisi, 17 (3): 108-113.
Jack, S.M. (2010). The role of public health in addressing child maltreatment in Canada. Chrnic Diseases in Canada, 31(1): 39-44.
Kara, Ö., Çalışkan, D., Suskan, E. (2014). Ankara ilinde görev yapan çocuk asistanları, uzmanları ve pratisyen doktorların çocuk istismarı ve ihmali konusunda bilgi düzeyleri ve yaklaşımlarının karşılaştırılması. Türk Pediatri Arşivi, 49: 57-65.
Kocaer, Ü. (2006). Hekim Ve Hemşirelerin Çocuk İstismarı Ve İhmaline Yönelik Farkındalık Düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Lane, W.G., Dubowitz, H. (2009). Primary Care Pediatricians’ Experience, Comfort and Competence in the Evaluation and Management of Child Maltreatment: Do We Need Child Abuse Experts? Child Abuse &Neglect, 33(2):76-83.
Lazenbatt, A., Freeman, R. (2006). Recognizing and reporting child physical abuse: a survey of primary healthcare professionals. Journal of Advanced Nursing, 56(3):227-36.
Oral, L., Can, D., Kaplan, S., Polat, S., Ateş, N., Çetin, G., Miral, S., Hancı, H., Erşahin, Y., Tepeli, N., Bulguc, A.G., Tıraş, B. (2001). Child abuse in Turkey: an experience in overcoming denial and a description of 50 cases. Child Abuse & Neglect, 25(2): 279-290.
Stathearn, L., Mamun, A.A., Najman, J.M., O’Callaghan, M.J. (2009). Does breastfeeding protect against substantiated child abuse and neglect? A 15-year cohort study. Pediatrics, 132(2):483- 493.
Taner, Y., Gökler, B. (2004). Çocuk İstismarı ve İhmali: Psikiyatrik Yönleri. Hacettepe Tıp Dergisi, 35: 82-86.
Uysal, A. (1998). Çocuk İstismarı Ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanılamada Hemşire ve Ebelerin Bilgi Düzeylerinin Saptanması. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
WHO, 2014: (http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs150/en/) (Erişim Tarihi: 02.01.2015).
WHO, Preventing child maltreatment: a guide to taking action and generating evidence, 2006. http:// whqlibdoc.who.int/publications/2006/9241594365_eng.pdf (Erişim tarihi: 28.12.2014)
Yılmaz Irmak, T. (2008). Çocuk İstismarı ve İhmalinin Yaygınlığı ve Dayanıklılıkla İlişkili Faktörler. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Psikoloji AD, İzmir, 2008.