Bu çalışmada; öğretmenlerin iş yaşamındaki yalnızlıklarının bazı sosyo-demografik değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemek amacıyla Ankara’nın kuzeybatı bölgesinde yer alan Ayaş, Güdül, Beypazarı, ve Nallıhan ilçelerindeki çeşitli kademelerde görev yapan 533 öğretmene “İş Yaşamında Yalnızlık Ölçeği” uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; erkek öğretmenlerin, kadın öğretmenlere göre sosyal arkadaşlıklarının daha yüksek olduğu, alt ve orta refah düzeyinde yer alan öğretmenlerin, üst refah düzeyinde yer alan öğretmenlere göre duygusal yoksunluklarının daha yüksek olduğu ve Güdül ilçesinde görev yapan öğretmenlerin diğer ilçelerde görev yapan öğretmenlere göre sosyal arkadaşlıklarının daha yüksek olduğu sonucuna varılmıştır. Bununla birlikte yaş, eğitim durumu, medeni durumu çocuk sayısı, görev yaptıkları kademeleri, meslekte geçirdikleri süreleri ve yöneticilik görevlerinin, duygusal yoksunluk ve sosyal arkadaşlık üzerindeki etkilerinin istatistik olarak anlamlı olmadığı sonucuna varılmıştır.

The aim of this study was to adapt Goal Commitment Scale, developed by Hollenbeck, In this study “Loneliness Scale in Workplace” was carried out to determine if 533 teachers’ solitude in their career, who work in different positions in Ayaş, Güdül, Beypazarı and Nallıhan provinces in the northern of Ankara, differentiates or not according to sociodemographic variables. According to research results it was concluded that male teachers have higher level of social friendship compared to female teachers, teachers in low and middle level welfare have higher level of emotional deprivation compared to teachers in upper-level welfare and teachers who work in Güdül have higher level of social friendship compared to teachers who work in other provinces. Besides it was deduced that age, education, marital status, number of children, duration of experience in job, job positions and management tasks were not statistically significant on emotional deprivation and social friendship