Türkiye’de Organize Sanayi Bölgelerinin Kurumsallaşması ve Karşılaştıkları Sorunlara Çözüm Önerileri

Bu çalışmanın amacı, organize sanayi bölgelerinin kurumsallaşma durumlarını araştırmak ve karşılaştıkları sorunları tespit ederek çözüm önerileri geliştirmektir. Anket yöntemi ile Türkiye’de faaliyete geçmiş organize sanayi bölgesi yöneticilerinden organize sanayi bölgelerinin sorunları ve kurumsallaşma durumlarıyla ilgili bilgiler elde edilerek analiz edilmiştir. Organize sanayi bölgelerinin önemli sorunları; yönetim yapısı, nitelikli eleman tedariki, mevzuat, enerji, ulaşım ve imarla ilgilidir. Türkiye’de organize sanayi bölgelerinin kurumsallaşmasıyla ilgili yapılan faktör analizi sonucunda, formalleşme, profesyonelleşme, şeffaflık ve hesap verebilirlik, sosyal sorumluluk faktörleri, kurumsallaşmanın alt boyutları olarak tespit edilmiştir. Türkiye’deki organize sanayi bölgelerinin kurumsal bir yapıya kavuştukları ve kurumsallaştıkları ileri sürülebilir. Ancak Türkiye’nin 80 ilinde ve bazı ilçelerde birden fazla olan organize sanayi bölgelerinin kurumsallaşma düzeylerinin aynı seviyede olmadığı söylenebilir.

Institutionalization of Organized Industrial Estates in Turkey, Problems Encountered and Proposed Solutions

In the aim of the study is to determine the institutionalization degree of organized industrial estates and to identify the faced problems and to develop solutions for these problems. By using survey method, information about problems and institutionalization status of organized industrial estates were obtained from managers of the active organized industrial estates. The problems of organized industrial estates are related to the management structure, qualified staff, energy, transportation, regulation and public improvements. Formalization, professionalism, accountability, transparency and social responsibility have been identified as the factors about the institutionalization of organized industrial estates in Turkey according to factor analysis. It could be argued that organized industrial estates in Turkey have an institutional structure and they have institutionalized. However, it could be said that organized industrial estates which operate in 80 cities of Turkey and more than one are in some cities are not at the same level of institutionalization

Keywords:

Organized Industrial Estates, Institutionalization Corporate Governance,

PDF

___

Altınsoy, S. (2013). Kalkınmanın Yeni Rotası İhtisas Organize Sanayi Bölgeleri ve Özel Ekonomi Bölgeleri. Standart Dergisi, 616, 56-59.
Apaydın, F. (2009). Kurumsal Teori ve İşletmelerin Kurumsallaşması. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 10(1), 1-20.
Ardoğan, L. (Ed.). (1983). Türkiyede ve Dünyada Sanayi Bölgeleri ve Uygulamaları. Ankara: TOBB Yayını, No: 311.
Baş, T. (2003). Anket. Ankara: Seçkin Yayınları.
Bayülken, Y. ve Kütükoğlu, C. (2010). Organize Sanayi Bölgeleri Küçük Sanayi Siteleri Teknoparklar. TMMOB, Yayın No: MMO/530.
Bilgin, M. H. ve Ar, S. (2004). İstanbul Organize Sanayi Bölgeleri ve Siteleri. İstanbul: İTO Yayını, No: 2004-67.
Büyükdede, H. (2003). Organize Sanayi Bölgeleri/Siteleri ve Serbest Bölgelerin Sorunları: Yeni Yaklaşımlar ve Çözüm Önerileri Sempozyumu, MÜSİAD Araştırma Raporu, No:41. İstanbul, 19-21.
Cansız, M. (2010). Türkiyede Organize Sanayi Bölgeleri Politikaları ve Uygulamaları. Ankara: DPT Yayını, Yayın No: 2808.
Clarke, J. (2007). The Rushanden Estate Queenborough Kent An Early British Industrial Estate, Industrial Archaelogy Review, 29(1), 31-49. .
Çetin, M. ve Kara M. (2008). Bir Kalkınma Aracı Olarak Organize Sanayi Bölgeleri: Isparta Süleyman Demirel Organize Sanayi Bölgesi Üzerine Bir Araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31, 49-68.
Çolak, N.İ. (2013) Organize Sanayi Bölgelerinin Hukuki Durumu, Standart Dergisi, 616, 18-22.
Çuhadar, M.T. (2005). Organize Sanayi Bölgelerinin Bürokratik Sorunları ve Yasal Düzenlemeler: Bir Model Önerisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Demirdöğen, O. ve Bilgili B. (2004). OSBnin Yer Seçim Kararlarını Etkileyen Faktörler: Erzurum Örneği. Erzurum Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(2), 3-9.
DPT, Kalkınma Planları ve Yıllık Programlar, http://ekutup.dpt.gov.tr/program (Erişim Tarihi:13 Ekim 2013).
Eraydın, A. ve Çezik A. (1982). Türkiyede Organize Sanayi Bölgeleri. Ankara: DPT Yayınları, No:1839.
Fong, C.O. (1980). Planing For Industrial Estate Development in a Developing Economy. Management Science, 26(10), 1061-1067.
Gürbüz, A.O. ve Ergincan Y. (2004). Kurumsal Yönetim. İstanbul: Literatür Yayınları, No:116.
Gürol, Y. (2011). Örgütlerde Kurumsallaşmanın Temelleri. 2. Baskı, İstanbul: Beta Yayıncılık.
Han, E. ve Kaya A.A. (2008). Kalkınma Ekonomisi Teori ve Politika. 7. Baskı, Ankara: Nobel Yayınları.
İsbir, E.G. (1991). Şehirleşme ve Meseleleri. Ankara: Gazi Büro Yayınları.
Keleş, R. (2012). Kentleşme Politikası. Ankara: İmge Kitabevi.
Koçel, T. (2005). İşletme Yöneticiliği. 10. Baskı, İstanbul: Arıkan Basım Yayım. Kula, V. (2006). Kurumsal Yönetim. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
Kut, Ş. (2004). Aile İşletmelerinde Kurumsal Düşünce ve Yapılanma Boşluğu. 1. Aile İşletmeleri Kongresi, İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi Yayını, Yayın No:40.
Müftüoğlu, M.T. ve Durukan T. (2004). Girişimcilik ve KOBİler. Ankara: Gazi Kitabevi.
Nunnally, N. ve Pollina, R. (1973). Recent Trend in Industrial Park Location in the Chicago Metropolitan Area. Land Economics, 49(3), 356-361.
OSBÜK. Organize Sanayi Bölgeleri Üst Kuruluşu 2012 Yılı Faaliyet Raporu. http://www.osbük.org.tr (Erişim Tarihi 25 Haziran 2013).
Özdemir, M. (1990). Türkiyede Organize Sanayi Bölgeleri. Ankara: TOBB Yayını, No: 155.
Özer, Y.E. (2008). Sanayi Bölgelerinin Gelişim Sürecinin Türkiye ve Dünyadaki Yansımaları. Dokuz Eylül Üniversitesi İİBF Yönetim Bilimleri Dergisi, 6(1), 91-102.
Öztürk, Y. (2013). Organize Sanayi Bölgeleri. Standart Dergisi, 616, 10-14. Sargut, A.S. ve Özen Ş. (Ed.). (2010). Örgüt Kuramları. 2. Baskı, Ankara: İmge Kitabevi.
Saruhan, Ş.C. ve Özdemirci, A. (2005). Bilim Felsefe ve Metodoloji Araştırmada Yöntem Problemi. İstanbul: Alkım Yayınları.
Selznick, P. (1996). Institutionalism Old and New. Administrative Science Quarterly, 41, 270-277.
Şahin, A. (2011). Sanayinin Başkenti Başkent Organize Sanayi Bölgesi(1990- 2010). Ankara: Arkadaş Basım.
Tolbert, P.S. ve Zucker, L.G. (1983). Institutional Sources of Change in the Formal Structure of Organization. Administrative Science Quarterly, 28, 22- 39.
Tümer A.B. (2008). Kurumsallaşma ve Türkiyede TS-EN-ISO9000 Belgeli Özel Hastanelerde Bir Uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
UNIDO, (1997). Industrial Estates Principles and Practices, United Nations Industrial Development Organization.
Uzunoğlu, S. ve Alkin K. (2003). Dünyada ve Türkiyede Özel Sanayi Bölgeleri. İstanbul: İTO Yayını, No:2003-7.
Yarar, O. (2008). Kurumsallaşma ve Markalaşma İstanbul İlindeki Özel Hastaneler Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan S. (2007). SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. 2. Baskı, Ankara: Detay Yayıncılık.
Zorlu, K. (2012). Türkiyede Ara Eleman İhtiyacına Yönelik Tespitler ve Karşılaşılan Sorunlar Üzerine Bir Araştırma, TİSK Akademi Dergisi, 1, 52-75.